Maksimilijan II Emanuel

Maksimilijan II Emanuel ili Maksimilijan Bavarski (11. jul 1662—26. februar 1726) je bio vladar Bavarske iz dinastije Vitelsbah i knez izbornik Svetog rimskog carstva. Bio je i poslednji guverner Španske Nizozemske i vojvoda od Luksemburga. Oslobodio je Beograd 1688.

Rani život

Rođen je u Minhenu kao sin Ferdinanda Marije, izbornika Bavarske i Anriete Adelaide od Savoja. Sa majčine strane deda mu je bio Viktor Amadeus I od Savoje, a baka mu je bila Kristina Marija, druga ćerka francuskog kralja Anrija IV. Još dok je bio maloletan 1679. nasledio je položaj kneza izbornika Bavarske.

Ratovi protiv Otomanskog carstva i Francuske

Do 1683. sledio je vojnu karijeru. Borio se 1683. prilikom turske opsade Beča. Vratio se u dvor i oženio se Marijom Antonijom , kćerkom Leopolda I. Njegova slava je bila osigurana, kada je 1688. oslobodio Beograd od Turaka. U Ratu Velike alijanse borio se na strani Habzburgovaca, a kao carev zet imenovan je guvernerom Španske Nizozemske.

Guverner Španske Nizozemske

Maksimilijan je kao guverner bio pokrovitelj umetnosti i sakupio je brojna holandska i flamanska platna za kolekciju od Vitelsbahovih. Te godine kada je imenovan guvernerom umrla mu je supruga Marija Antonija. Oženio se 1694. Terezom Kunengundom Sobjeski, ćerkom poljskog kralja Jana III Sobjeskog. Tada je postojala mogućnost da se umeša u poljsku politiku, ali on se više intersovao Zapadnom Evropom.

Rat za špansko nasleđe

Maksimilijanov prvi sin Jozef Ferdinand od Bavarske je umro 1699. Bio je već imenovan naslednikom španske krune po volji španskog kralja Filipa IV od Španije. Rat za špansko nasleđe je izbio 1701. Do toga vremena Maksimilijan je stvorio plan da istisne Habzburge i da dinastija Vitelsbah postane glavna u Svetom rimskom carstvu. Da bi to ostvario ušao je u savez sa Francuskom protiv Habsbzrga. Međutim njegovi planovi su osujećeni 1704. nakon katastrofalnog poraza u bici kod Blenhajma. Tada je morao da evakuiše svoj dvor i pobegne u Holandiju. Familija mu se razdvojila, a sinovi su bili zarobljeni nekoliko godina u Austriji. Bavarsku su podelile Austrija i izbornik Palatinata. Bavarci su podigli ustanak protiv austrijske carske vojse, ali ustanak je ugušen u krvi. Ponovo je Maksimilijan bežao u Holandiju nakon bitke kod Ramilijea 23. maja 1706. Našao je utočište na francuskom dvoru u Versaju. Francuzi su mu 1712. dali Luksemburg i Namur zbog njegovih zasluga za Francusku. Rat je konačno završio 1713. sporazumom u Utrehtu. Po tome sporazumu Maksimilijanu Emanuelu je vraćena Bavarska. Tek se 1715. ponovo ujedinio sa celom porodicom.

Konačne godine u Bavarskoj

U Bavarskoj je opet bio pokrovitelj umetnosti i više nego ranije. Stariju Nimfenburg palatu je proširio, a sagradio je i novu Šlajshajm palatu. Osnovao je 1724. savez svih linija Vitelsbah dinastije. Šesnaest godina nakon njegove smrti ostvarile su se težnje Vitelsbaha. Izumrla je muška linija Habzburgovih. Njegov sin Karlo VII Albert oženio se kćerkom najstarijeg od dvojice braće Habsburgovaca i izabran je 1742. za cara Svetog rimskog carstva. Umro je međutim nakon tri godine, pa se carstvo ponovo vratilo kroz Habsburgovce kroz ćerku najmlaćeg od habzburške braće.

Izvor: Wikipedia