Da li neko ima objasnjenje kako i zasto su Srbi masovno prihvatili Titov komunizam, odrekli se vere i prihvatili jednu novu ideju o zajednistvu/bratstvu sa drugim i drugacijim narodima, u vidu SFRJ?

Vekovima vec Srbi imaju otpor prema promenama i modernizaciji. Navescu par primera:
- Uvodjenje Hriscanstva Srbima, cak i "pod šibama",  uspelo je tek delimicno, jedva. Srbi se zapravo nisu ni odrekli svojih paganskih staroslovenskih obicaja, pa je tako nastalo danasnje pseudo Pravoslavlje - Pravoslavlje sa izrazenim elementima staroslovenske religije, ili kako se danas naziva - Svetosavsko Pravoslavlje.

- Otpor prema Vukovoj cirilici.  Vukova reforma srpskog jezika imala je veliki otpor u pocetku, najvise crkve i konzervativnih struja tipa Jovan Hadzic.  A sam Vuk, koji je kasnije i presao da zivi u Bec,  nazivan je izdajnikom, austrijskim placenikom, konjusarem, da pokusava da pokatolici Srbe, itd.  Vukova cirilica je danas merilo Srpstva, ali crkva se i dalje sluzi crkveno-slovenskim jezikom.

- Otpor prema nastojanju Obrenovica da reformise i gradi modernu Srbiju (Timocka buna, veciti politicki sukob radikala i konzervativnih struja sa Obrenovicima, pa sve do neslavnog zavrsetka dinastije u Majskom prevratu)

- Iz novije istorije ubistvo Djindjica,  otpor SPC i naroda prema uvodjenju gregorijanskog kalendara , otpor prema sustinskoj reformi drustva, odnos politicara prema vlasti i narodu, EU skepticizam, itd.

Dakle naveo sam par primera da ilustrujem, takoreci urodjen, otpor Srba prema promenama i modernizaciji, i privrzenost starim tradicionalnim vrednostima. 
Kako je doslo do toga da smo , kao pod hipnozom, odjednom promenili sve to i prihvatili Titov komunizam?  Uvodjenje Titovog komunizma se kosi sa srpskim razumom na vise nivoa:  odbacivanje vere i pravoslavlja, odricanje od nacionalnog identiteta, bratimljenje/mesanje sa narodima druge vere, reforma i modernizacija drustva, itd...

Tema je zanimljiva i čudi me da nema odgovora. Eto ne zamjeri što se moja malenkost prva javlja.


Pa svaka drastična promjena, a mijenjanje religije to svakako jest izaziva otpore. Pred nepoznatim ljudi osjećaju strah, a sve novo je nepoznato, pa otuda i ti povijesni lomovi. Ipak, vezano za religiju, ne možemo znati kakvo je bilo imšjlenje prvih Srba koji su prihvaćali kršćanstvo. Obzirom na sve predkršćanske ili nekršćanske elemnte koje spominješ očito je do promjene unutar glava ljudi dolazilo postupno,  no isto tako ne primjećujem da itko od vatrenih pravoslavaca drži ijedan od primjera koji bi se mogli navesti kao nekršćanski (tj. da nemaju kršćanski korijen: slave, neki od božićnih običaja, masa drugih stvari), dapače oni su duboko ukalupljeni u pravoslavlje i barem ja nemam dojam da itko drži srpsko pravoslavlje manje kršćanskim od npr. grčkog ili rumunjskog pravoslavlja. Svka kršćanska religja je puna nekršćanskih elemenata, no poanta je da oni ne zadiru u vjeru, nego samo u običaje, inače bi se i Crkva borila protiv njih.

Situaciju treba staviti u kontekst. Dakle u Vukovo doba Srbija postala de facto samostalna država koja iznova stvara svoje elemente identiteta u koje spada i jezik. Nije ništa neobično za 19. st. nastojanje da se svim tim elementima da nekakav legitimitet u prošlosti, dako da novostvorena država ne bude nova država, nego obnova neke stare države. Stoga je i normalno da se pokušava za glavni idiom uzeti neki stari oblik jezika koji je književno dokumentiran pa se i na taj način može govoriti o simboličnoj obnovi, a ne stvaranju nečeg novog. Slična stvar je bila i ugrčkoj gdje je pokušano uvođenje starog grčkog jezika Homerovih epova potpuno nerazumjlivog širokim masama. U Rumunjskoj je provođena radikalna reromanizacija jezika, tj. izbacivale su se riječi slavenskog porijekla i mijenjale romanskim oblicima, no ni to nije provedeno do kraja tako da i danas u rumunjskom jeziku ima 60-ak posto riječi slavenskog porijekla. Kada je Irska postala 1922. samostalna i tamo je pokušana revitalizacija gelskog/staroirskog jezika i to na temelju srednjovjekovnih saga što je samo potpomoglo napreodvanje i daljnje širenje engleskog.
Vuk je naravno bio svjestan stvarne situacije, ali onima koji su tada bili na vrhovima državnih ustanova moglo se činiti da on smjera za tobožnjim poseljačenjem srpskog jezika jer možda i nisu bili do kraja svjesni činjenice da je slavenosrpski oblik za koji su se oni zalagali bilo nemoguće standardizirati i provesti kroz obrazovne institucije u masovnu uporabu. Što se tiče njihovih diskvalifikacija Vuka kao osobe (plaćenik, izdajnik, pokatolicizator) to je uobičajena praksa svukuda i svugdje, no ne znam da je to imalo masovnog odjeka među običnim Srbima.
Crkva je pak nešto sasvim drugo. I u Rumunjskoj  je dugo čuvala ćirilicu, nasuprot uvedene latinice, kao i staroslavenski jezik. Pravoslavlje je i inače sklono svojevrsnom(!) positovjećivanju običaja i vjerskih istina, nego li je to slučaj s katolicima i protestantima. Tebi je bolje poznato koliki su problemi u pravoslavnim crkvama oko primjerice kalendara ili nošenja brada, mada nijedno ni drugo ne zadire u srž same vjere.


Nisam najupućeniji u razdoblje Obrenovića, no opet pitanje je koliko je njihova vladavina u ono doba bila doživljavana kao pokušaj reformiranja i modernizacije, a koliko kao upravo suprotno pokušaj uspotstavljanja njihove osobne vlasti mimio parlamenta i vlade, pa čak i izdaje srpskih interesa putem suradnje s A-U.




Ubojstvo Đinđića nije bilo posljedica nekakvog masovnog bunta protiv njega kao ličnosti i funkcije koju je obnašao. Koliko se sjećam, baš ovdje na forumu je bilo mnogo ljudi koji su na neki način rekli "dobio je što ga ide", ali i jako puno ljudi koji su bili potreseni njegovom smrću. Štoi se tiče EU skepticizima, Srbija kao zemlja pravoslavne tradicije i kao zemlja u kojoj postoji duga tradicija svojevrsnog anti-zapadnjaštva, a koja kao i sve postkomunističke zemlje prolazi kroz bolan proces tranzicije koji ruši sistem u kakvom su generacije odrasle naravno da je plodno tlo za svaku vrstu skepticizima prema novotarijama. Mogu samo pretpostaviti, ali vjerujem da neću pogriješiti, da se i u Srbiji, kao i u Hrvatskoj rasprave o EU uglavnom svode na EU-foriju (znači EU je maltene osnovana samo zato da pomogne Srbiji, ali Srbija treba učiniti sve što joj se kaže, pa će preko noći postati naj naj naj zemlja čim uđe u EU) ili EU-fobiju (znači EU je projekt Vatikana, Njemačke i SAD-a, osnovana s isključivim ciljem da uništi Srbiju i izbirše je s lica zemlje, što će se dogoditi čim ova uđe u EU), a nema realnih rasprava što su prava, a što obveze Srbije kao potencijalne članice EU, te realne procjene bi li Srbija trebala (i zašto) ili ne (i zašto) krenuti EU-putem.
Suštinske reforme se u osnovi svode, vjerujem kao i u Hrvatskoj na drastičan zaokret u smjeru tržišnog kapitalizma koji je već i dosad drastično promijenio socijalnu sliku Srbije i unio nemir, a najbolniji rezovi još nisu provedeni, no sve vlade ih se libe provesti jer znaju da gube izbore. Mediji stvaraju sliku političkih elita kao žderača svih resursa i kao jedinih odgovornih za trenutačnu situaciju, pa tako i ne može doći do stvaranja kolektivnog konsenzusa da su neki bolni rezovi nužni, nego je najlakše držati se floskula (u Hrvatskoj je popularna ona o milijardama dolara koji čekaju na tajnim računima da ih SDP donese u Hrvatsku i razdijeli stanovništvu) i ne činiti ništa.



Ne bih rekao da su Srbi masovno slijedili komunističku ideologiju. Prihvaćanje komunističkog režima (koji je izvojevao pobjedu u ratu, silom i spletkama dobio izbore, ali i međunarodno priznanje, te k tome nije imao spomena vrijednu opoziciju u samoj ex-SFRJ) i mirenje s njegovom vlašću je nešto sasvim drugo od uranjanja u taj isti sustav (kao što su Srbi uronili u pravoslavlje).
Što se pak tiče odbacivanja pravoslavlja, ne vidim na osnovu čega to zaključuješ, tj. volio bih da to malo detaljnije ilustriraš primjerima, jer ja kao katolik možda nemam ista nazovimo ih vanjska mjerila navezanosti neke zajendice na religiju.Što se tiče odricanja od nacionalnog identiteta, broj Jugoslavena je bio zastupljen u svim republikama bivše države, ali je svugdje bio daleko manji od "starih" nacionalnih identiteta, tako da ne vidim da su se Srbi u komunizmu odricali svog srpstva. Možda ga nisu mogli uvijek artikulirati na način na koji su htjeli, ali to nije odricanje, nego nešto sasvim drugo. Također, nejasno mi je što smatraš pod miješanjem s narodima druge vjere. Ako misliš na miješane brakove, mislim da su oni bili daleko malobrojniji od onih istovjernih (ili barem osoba koje su potekle iz iste religijske tradicije), a ako misliš na suživot, pa nisu Srbi tek 1945. prvi put počeli živjeti izmiješani sa inovjercima ili drugim nacijama. Možda te nisam dobro razumio što si htio reći, pa zato moj odgovr u ovom djelu izgleda malo zbrčkan.

Voleli smo bracu hrvate..eto zato 

Ајде кажи ко ти је ово рекао,а ти написао? 
Прво ''идеја о братству и јединству'' је постојала деценијама раније...
они који су у томе видели своју прилику да напредују (,а зна се на кога мислим) су то ширили на сва звона...
ако хоћеш могу и опширније да ти опишем!
О комуњарама! Срби су до пред крај рата мислили да је ''тито'' ЊКВ Принц Ђорђе...
што је један причао кад год нису имали шта да раде читају наглас ''Како се калио челик'' и тако сваки дан,четири године-како се калио челик....шта,бре,сељак зна о комуњарству....
идеологија комуњара је врло слатка и пријемчива...и данас несрећници верују како се за време броза лепо живело,''црвени пасош'',летовање,кредити,Понтеросо,пензија,плата,8.март,25.мај,29.новембар...у комунизну сви ћемо живети у београде...
Када је Бивши краљ патар II,на наговор вечитих Србских непријатеља издао оне који су се борили ''с Вером у Бога за њега и Отаџбину''.... ствар је била окончана јер је тада СИЛА била на страни црвених....али као што знаш: ''Сила-бога не моли,али Бог силу не воли!!!!!'' 

Inkredibil6
ti kao da si rastao na drvetu,koje je davno prestalo da raste, na vrhu neke stare planine,na kojoj nema zive duse milenijumima!A,tebe je na to drvo i planinu donela roda,ili bolje pao si sa Marsa,pa eto nisi obavesten?
Ko je prihvatio komunizam,a odrekao se pravoslavlja i vere?Bilo je mentola,koji su hteli da budu vece pape od pape,ali to su likovi iz sive zone srpske stvarnosti!!!Da li si ti procitao nesto sto bi ti pomoglo,da nisi toliko neobavesten?A,da to nije Nikoletina Bursac?Bratstvo i jedinstvo na ove prostore prvi je poceo da prosipa,samo u drugacijem odelu Strosmajer.Znas li ko je to?Tada niko nije pricao o bratstvu i jedinstvo ves o panslovenstvu.
To sranje,nama Srbima nikada nije bilo interesantno.Mi smo kao narod bili formirani,mnogo pre Strosmajera.Nama nije trebao tamo neki nemacki pop,da formira nacionalnu i drzavnicku svest,kao nekima,koji nisu mogli biti ni konjusari u Austrougarskim stalama!!!!Decko,uzmi citaj nesto sto ti je blize svesti,kao npr.Miki Mausa ili Rin-tin-tina!!!Ostavi tatine brojeve tik-taka,i nemoj da verujes da Prle i Tihi postoje!!!Sidji sa drveta sidji sa te planine,i jos decu ne donose rode.

хоћеш да кажеш-да је Србе неко мимо њихове воље натерао у Југослацију? 

dobar dio Srba nije prihvatija komunizam ali jedan ne mali broj je.Mislim da je bar milijun Srba u Jugoslaviji bilo članovima partije(moja procjena).Većina zbog raznih povlastica a manji dio zbog uvjerenja.Tako je bilo i kod ostalih naroda.Bratstvo i jedinstvo je komunistička parola koju danas zovemo mirni suživot jedni pored drugi.

Нису ни сви Срби исто прихватали комунизам и Титов партизански покрет.

Много је другачије било у Србији, него у рецимо Црној Гори.

Ja molim one koji se nisu ni rodili dok je Tito bio ziv, da ne vredjaju ovde i ne iznose pausalne procene.
Utisak je da je vecina Srba odbacilo religiju, opijeno bajkovitom idelogijom komunizma.
Ali ispravicu se, nisu svi Srbi odbacili Pravoslavlje.  Bilo je dosta onih koji su se, bar potajno, protivili rezimu i nastavili sa odrzavanjem tradicije i religije. Tu su izmedju ostalih, gomila disidenata,  ponosnih potomaka cetnika, itd.
Znam i da je bila fora da se slavi "srpska nova godina", koja doduse ni nema veze sa Pravoslavljem.  Ali itekako ima veze sa srpskim otporom prema promenama.


Za taj deo istorije postoje razna tumacenja,  a zbog kulta Karadjordjevica koji vlada ovde u Srbiji, Obrenovici se cesto stavljaju u negativni kontekst.
Moje licno misljenje je da su Obrenovici pokusali da reformisu i naprave modernu drzavu od tada neobrazovane i seljacke Srbije  (seljacka u kontekstu poljoprivrede i delatnosti naroda), i uradili su dosta za prosvetiteljstvo.  Protivnik im je bio pro-ruski nastrojen Nikola Pasic, popularan u narodu, i koji je bio glavni i odgovorni za Timocku bunu. Reforme nisu nailazile na podrsku u srpskom narodu.

Sto se tice Djindjica, koga neki uporedjuju upravo sa Obrenovicem,   pred smrt je imao jedva 6-10% podrske u narodu. Tek posle njegove smrti ljudi su se malo trgli i shvatili koliko je znacajno to sto je Djindjic pokusavao,  valjda im je trebalo malo vise da premotavaju njegove reci.



Nemam neke konkretne primere gde sam licno svedok. U vreme Tita se nekako izbegavalo da se prica o religiji.  Zapravo mislim da su se elementi religije preneli na komunizam. Imamo Tita koji je zamenio Isusa, i cije su slike bile okacene svuda kao ikone..imali smo petokraku koja je zamenila krst,  pionirsku zakletvu koja je zamenila krstenje, itd... Cak su se lovili 'jeretici', komsije su odavale Partiji ako vide nekog da ide u crkvu, ako neko huli na Tita, i tako dalje.

Kad kazem mesanje naroda, ovde mislim na preseljenja u druge gradove. To se nekad vrsilo i sistematski, kada su dodeljivani drzavni stanovi, po partijskoj ili sluzbenoj liniji.  U jednoj zgradi na Novom Beogradu je tako moglo da se nadje i Srba, i Muslimana, i Hrvata

na primer po partijskoj duznosti, ili prelazak na drugo radno mesto.

.