Marko Belinić

Marko Belinić (1911-2004), društveno-politički radnik i nardni heroj Jugoslavije.

Rođen je 13. avgusta 1911. u selu Jakovlju, kod Donje Stubice, u Hrvatsom zagorju. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, posle koje je, kao jedanaestogodišnji dečak, otišao u Zagreb na učenje krznarskog zanata.

Godine 1925. postaje aktivan član radničkih kulturnih i sportskih društava. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije primljen je 5. decembra 1934. godine, a već 1935. je izabran za sekretara Petog rejonskog komiteta u Zagrebu - područja najrevolucionarnije zagrebačke četvrti, Trešnjevke, koju su sami radnici prozvali "Crvenom republikom".

U decembru 1935. godine postaje sekretar Mesnog komiteta KP Hrvatske za Zagreb. U neprekidnoj političkoj delatnosti Belinić je, početkom 1936. godine, uhapšen, ali ga je, u oktobru iste godine, zbog nedostatka dokaza, Sud oslobodio. Od 1937. godine deluje u Varaždinu u URS-ovim sindikatima državnih radnika, a od februara 1938. i kao član Okružnog komiteta KP Hrvatske za Varaždin.

I pored rada u Zagrebu, a potom i u Varaždinu, ne zaboravlja rodni kraj u kome je, 1937. godine, formirao prvu partijsku organizaciju u Oroslavju.

Avgusta 1938. godine je ponovo uhapšen, novembra 1939. je proteran iz Varaždina, a u decembru iste godine upućen je u Lepoglavu. Kada se (marta 1940) vratio iz Lepoglave, opet ulazi u URSSJ, kao profesionalni sindikalni funkcioner; tu dluje do raspuštanja tih sindikata, odnosno do njegova ponovnog hapšenja, krajem 1940. godine. Bilo je to Belinićevo poslednje hapšenje. Ovaj put je uspeo pobeći iz voza kojim je ponovno upućen u Lepoglavu. Otada je živeo u legalnosti, i do okupacije zemlje delovao kao partijski radnik. Uz ove svoje obaveze, Belinić je stizao da praktičnu delatnost sindikalnog i partijskog rukovodioca dopuni i pisanom rečju u radničkoj štampi. Redovno je serađivao u "Radniku" (1937) i "Radničkom nedeljniku" (1938-39).

Okupaciju zemlje Belinić je dočekao kao član Mesnog komiteta KP Hrvatske za Zagreb. Od prvih dana oružane borbe, preuzeo je najodgovornije političke i vojne funkcije. Organizovao je Prvi zagorski NOP odred, bio član Povereništva CK KP Hrvatske za Zagreb, član Oblasnog komiteta KP Hrvatske za Zagrebačku oblast, politički komesar Druge operativne zone, a od novembra 1943. član Politbiroa CK KP Hrvatske. Bio je jedan od osnivača prvih Narodnooslobodilačkih odbora na oslobođenoj teritoriji Hrvatske. Biran je i u najviše predstavničke organe zemlje: AVNOJ i ZAVNOH.

Posle Drugog svetskog rata, Belinić se izvesno vreme opet vratio sindikalnoj delatnosti, kao predsednik Zemaljskog veća Saveza sindikata Hrvatske; zatim je biran za predsednika Oblasnog narodnog odbora i sekretara Oblasnog komiteta KP Hrvatske za Zagrebačku oblast, a od 1945. do 1969. godine i za poslanika u Saboru Hrvatske i Saveznoj narodnoj skupštini. Istovremeno je bio i član Politbiroa, odnosno Izvršnog komiteta, CK SK Hrvatske i Član CK SK Jugoslavije, a takođe i Član Izvršnog veća Sabora Hrvatske.

Od Osnivačkog kongresa SUBNOR-a Jugoslavije do 1969. godine bio je član Predsedništva Centralnog odbora, a od 1961. do 1969. i predsjednik SUBNOR-a Hrvatske. Bio je Član Saveta Socijalističke Republike Hrvatske i rezervni general-major JNA. Napisao je knjige: "Do naših dana" (1966) i "Put kroz život" (1985). Bio je jedan od osnivača Fudbalskog kluba Dinamo i njegov doživotni predsednik. Umro je 19. decembra 2004. godine u Zagrebu.

Nosilac je Partizanske spomenice spomenice 1941. godine. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 24. jula 1953. godine, a predsednik Hrvatske Stjepan Mesić ga je, 2003. godine, odlikovao Redom hrvatskog pletera.

Literatura

Narodni heroji Jugoslavije, "Mladost" Beograd, 1975. godina

Izvor: Wikipedia