Ivan Marinković Slavko

Ivan Marinković Slavko (1905-1943), član Povereništva CK KPH za Zagreb i severnu Hrvatsku i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 13. decembra 1905. godine u Sutivanu na ostrvu Braču. Osnovnu školu završio je u Sutivanu, a Klasičnu gimnaziju u Splitu. Najpre je 1924. godine upisao Medicinski fakultet u Zagrebu, a 1925. je prešao na Filozofski fakultet, na kojem je diplomirao 1931. godine. Kao profesor službovao je Senju, Požarevcu, Valjevu i Koprivnici.

Zbog komunističke delatnosti uhapšen je, u Koprivnici, 25. aprila 1935. godine. Okružni sud u Bjelovaru osudio ga je, avgusta iste godine na 7 meseci zatvora. Kasacioni sud u Zagrebu, povećao je kaznu na 3 godine. Kaznu je izdržao u Lepoglavi, Mariboru i Sremskoj Mitrovici. Na slobodu je pušten 23. aprila 1938. godine. Nekoliko meseci nije mogao naći posao, dok ga sestra Marica nije zaposlila, kao knjigovođu, u fabrici kože "Podvinec", u Karlovcu.

Od 1938. do 1942. godine njegov život vezan je za Karlovac, Kordun, Pokuplje, Liku, Baniju, Gorski kotar i Hrvatsko primorje. Godine 1939. postao je sekretar OK KPH za Karlovac, Kordun i Baniju. Hajveći broj partijskih organizacija u tim krajevima nastao je zahvaljujući njegovom radu. U prvoj godini NOB-a, kao sekretar PK KPH, prisustvuje vojno-partijskim konferencijama, učestvuje u formiranju organa narodne vlasti, SKOJ-a i AFŽ-a. Svojim znanjem, savetima i iskustvom, jedan je od onih koji su najviše doprineli zajedničkoj borbi Srba, Hrvata i Muslimana u ovim krajevima Hrvatske.

Još 1940. godine postao je član CK KPH, a u aprilu 1942. godine i član Biroa CK KPH. Maja 1942. godine, po zadatku Partije, otišao je u okupirani Zagreb, na dužnost člana Povereništva CK KPH za Zagreb i severnu Hrvatsku. Tu nastavlja organizovanje ilegalnog rada u vrlo teškim uslovima u okupiranom gradu. Radio je na uspostavljanju vez s oslobođenim područijima, na prebacivanju ljudi u partizanske jedinice i organizovanju druge pomoći za NOP. U novembru 1942. godine, organizovao je prebacivanje na slobodnu teritoriju pesnika Vladimira Nazora i Ivana Gorana Kovačića.

Izdajom provokatora, 19. februara 1943. godine uhapšen je od ustaške policije. Za Ivanovu čvrstinu, hrabrost i izdržljivost znali su svi njegovi saradnici, znali su da njihov drug i sekretar neće nikoga odati. Ostali su na svojim mestima sigurni u svog sekretara. Ni najveća surovost neprijatelja nije slomila Ivana Marinkovića. Streljan je 21. aprila 1943. godine.

Za narodnog heroja proglašen je 26. jula 1945. godine.

Literatura

Narodni heroji Jugoslavije, "Mladost" Beograd, 1975. godina

Izvor: Wikipedia