piše: Milos Cicmil (Beograd)

Hrišćanska vjera i njena crkva zasnovana je na Svetom pismu, koje predstavlja osnovni i jedini sveti zakon hrišćanskog svijeta, prema kome se određuje i raspoznaje da li je neka vjerska zajednica ortodoksna (prava) ili sektaska. Sve one vjerske zajednice i njihove crkve, bez obzira da li su vladajuce ili ne, koje ne slijede Sveto pismo i Hristovo ucenje, već imaju svoje regionalne, plemenske bogove i njihove zakone, nijesu hrišćanske.
Za Svetosavsku crkvu vrhovni bog je Sava Nemanjic, koji ima svoje ucenje i zakone, Nomokanon (Krmcija). Ona ima i himnu posvecenu svome bogu, kao i praznik koji slavi (Savin dan). Svetosavska crkva zalaze se za monarhiju, a Bozija riječ u Bibliji je protiv monarhije (1. Samuilova, 8 glava). Njeni vjernici postuju i ljube ikone, a to je protiv druge Bozije zapovijesti. Kakve veze ima svetosavlje sa hrišćanstvom kada samo Isus spasava, a sveti Sava će na vaskrsenju odgovarati za svoja djela, kao i svaki obični covjek? Kakve veze ima srpstvo sa hrišćanstvom kada je Isus umro za sve ljude, svih naroda i rasa? Sveto pismo osuđuje idole i bogove livene: “Ne obracajte se k idolima, i bogova livenijeh ne gradite sebi, ja sam Gospod Bog vas“. (Treca Mojsijeva, 19.4). Isus ne propovijeda rat i “slavno vojevanje”. On se nad tim bezumljem zgraza.
Porijeklo vjerske netrpeljivosti, kleroimperijalizma i svetosavskog fundamentalizma nalazi se u srednjem vijeku, u doba vladavine Stefana Nemanje, koji je rigidno progonio i ubijao bogumile samo o što su imali drugacija vjerska shvatanja, sto su se oslanjali na jevandjelja, na Sveto pismo: sto su prihvatili i sirili duhovni pogled na svijet, a ne materijalisticki, kakav je vladao na raskosnom dvoru Nemanjica, koji su se u izobilju i luksuzu baskarili, a za njih Sevri kulucili i velike dazbine davali.
Svetosavlje se uvuklo u sve pore narodnog i drustvenog zivota. Poglavice Nebeskog naroda danas vise nego ikada slijede regresivnu ideologiju sveca Nikolaja, sa gvozdenim krstom Firera treceg Rajha, trazeci uporiste u srednjem vijeku, u svetosavskoj crkvi, u plemenskom zatvaranju, odbacujuci evropsku civilizaciju i kulturu, koja ih, po Nikolaju zagadjuje i truje. Stoga bjeze u pecinsku izolaciju, svojim prakorijenima, sto pogoduje njihovim praiskonskim nagonima...
Vjerska zatucanost odgovara anahronicnom mentalitetu nebeske palanke, pounutrenim idolima, mitovima, predrasudama i zabludama, koji je preskocio pet vjekova evropske istorije, kulture i civilizacije, i to zlatni period evropske kulture: humanizam, renesansu i racionalizam (prosvjetiteljstvo). Taj nebeski mentalitet hronicno pati od duhovne praznine, od kompleksa nize vrijednosti, slojevito natalozene u dubokim regionima podsvijesti, sto pokusava kompenzacijom prikriti, sebe i svijet obmanuti. Stereotip “nebeski narod” jeste kljucni mehanizam kompenzacije koji pokazuje očajno bjezanje od Evrope i svijeta, od kulture i civilizacije u pecinsku izolaciju. Nije to davno bilo kada je crnogorski predstavnik u državi nebeskoj govorio da je bolje i korijenje jesti nego sa Evropom saradjivati (Branko Kostic). Slično je mlatio i crveni Vojvoda. Srpski narod je jedini narod u Evropi koji nema nikakav osjecaj za vrijeme, prostor i okruzenje u kojem se nalazi. Njega vode neki tamni, mutni paganski nagoni u proslost, u izolaciju.
Putokaz i osnovno nacelo svetosavske crkve jeste “slavno vojevanje” za teritorije “gdje god se nalazi srpska dusa koja”. To je svirepa pojava koja vise prilici sumskim zvijerima nego ljudima i crkvi, to je strasno bezumlje koje mogu voditi samo najgori razbojnici. Takav bezbozni cin nema ničeg zajednickog sa Biblijom i Hristovim ucenjem. Naprotiv, fundamentalisti takve crkve gresno bezumlje nazivaju poboznoscu i junastvom, i dokazuju da isukani noz, zariven u srce bliznjeg svoga ne znaci grijeh. Zatrovani mrznjom i sotonizmom, oni, koliko su umno ograniceni i retardirani, koliko su im ideologije (crvena i crna, obje nastale iz krvi) isprale mozak, ne shvataju da se na nesreci i krvi drugih ne može graditi njihova sreća. Može, ali samo privremeno. Jer sud nebeske pravde vjecne svakog stize, spram tezine postepeno kazna ide. A sto kasnije to strasnije. Podjela ljudi po vjeri i nacionalnosti jeste vjestacka tvorevina. Prirodna podjela polazi od duha i temperamenta, od duse, rase i boje. Nacionalista a još gore fundamentalista, jeste covjek koji nema ništa ljudsko i vrijedno sam po sebi, već “vrijednost” stice izvana, od copora, kolektiva, vjere i nacije. Nacionalizam je najstrasnija bolest, kao kolera, kuga i rak, koja na kraju najviše unistava onoga ko je u srcu nosi. Bozidar Knezevic je dobro uocio sustinu pojma nacionalizam.
Da srpska svetosavska crkva poslije Titove smrti nije presla u intenzivnu klero-edukaciju svoga stada, da ga nije indoktrinirala i naelektrisala mrznjom, ksenofobijom i nacizmom, raspalila nagone i strah da nije posijala svoje otrovno sjeme na povoljno tle, koje je vrlo brzo urodilo sotonskim plodom, zar bi se mogao pojaviti haski Monstrum ljudskog roda, kao i ostali haski demoni, konc logori, mucilista, jame i masovne grobnice, rudarska okna, hidro i termo turbine za uklanjanje tragova zločina, spaljivanje, etnicka ciscenja i stravicni genocidi, pred kojima covjek, ako je ljudsko biće, može samo da zanijemi? Zar bi doslo do rusevina gradova, paljenja sela i ogromnih materijalnih razaranja teskih na stotine milijardi dolara?
Svetosavska crkva u svojim propovijedima stalno ponavlja i naglasava parolu “slavnog vojevanja” i nebesko pravo na tudje teritorije “gdje god je srpska dusa koja“. Za nebesku crkvu, kao i za armiju, odgovara samo stanje haosa i rata, jer u takvim situacijama dolazi do punog izrazaja, do vlasti i vodjstva, a time i do materijalnog bogacenja. U njene trezore tokom osvajackih ratova slivao se ogromni novac, zlato i devize sa svih strana okupiranih teritorija. Pogledajte samo koliko je u toku ratova napravljeno crkvenih gradjevina, i još se uvijek intenzivno grade.
Crkvi odgovara haoticna politicka situacija. Prefrigani, blefirajuci Legalista u rukavicama, koji sanja puste snove o velikoj nebeskoj imperiji na Zemlji sa Bosnom i Crnom Gorom kao provincijama, čije psihoticne zelje, potisnute u podsvijest, dolaze do izrazaja u obliku snova, taj Legalista sa Celnikom svetosavske crkve vodi nebeski narod. Pred njima je i jurisnik, kalasnjikovim oklopljeni bogohulnik, veliki inkvizitor Amfilohije Radovic, bozicni polaznik ratnih bojista na okupiranim teritorijama, zaduzen za potajno rusenje Crne Gore, njene kulture, jezika, državnosti i vjere. Blefer Legalista, u skladu sa ucenjem Nikolaja Velimirovica, vuce zemlju i dalje u proslost, u srednji vijek, pod okrilje svetosavlja, a to daje puni zamah tropskom bujanju nacizma, kome pogoduje mitomanski palanacki duh i njegova hronicna destruktivnost. Najsvjeziji pokazatelj nacizma kako pulsira tamna palanacka svijest jeste i ovogodisnji sajam knjiga u Beogradu, koji je bio preplavljen crkvenim, svetosavskim, nikolajevskim izdanjima, na kome je najtrazenija i najcitanija knjiga, knjiga najveceg naciste i ratnog zločinca, koga je porodila svetosavska crkva i mitomanski duh epskih gusala. To govori o totalnom pomracenju uma, o neizljecivoj paranoji bukvarski opismenjene citalacke publike u glavnom gradu, koja se hrani vise od jedne decenije iskljucivo sovinisticko nacistickim bljuvotinama, a koja kao inteligencija reprezentira palanku i njen duh. Okosnicu srpskog nacizma, njegovo nepresusno vrelo otrova, čini svetosavska crkva, čije je odojce mracna SANU.
Svetosavska crkva nije samo glavna poluga Nebeske države, već i vodeci, moralni autoritet plemena nebeske palanke, njegova dadilja, uciteljica i stvarni vodja. Ona je malo vidljiva, kao atomska podmornica koja brodi po dnu okeanskih voda, ali zato isuvise opasna po narod koga zabludama hrani i drzi u pokornost, ali i za susjede, jer pretendira na njihove teritorije.

Beograd, 18. XI 2004.

Prikladnije je za ovu temu:
http://forum.burek.com/zasto-su-nestali-mjesoviti-brakovi-u-bivsoj-jugoslaviji-t414868.50.html