Putem kroz gustu šumu, pa preko proplanaka s močvarnim terenom, petnaestak minuta vožnje od poslednjeg naselja, dolazi se do nekad najčuvanijeg mesta u tada, ratom okrvavljenoj Evropi. Danas je to turistička atrakcija koja još uvek skriva u sebi mnoštvo tajni i otvorenih pitanja. Mesto koje je poznato i kao poprište atentata na vođu nacističke Nemačke, Adolfa Hitlera, zove se Vučja jama (Wolfsschanze).

Nekadašnja najvažnija komandna baza nacističke vojske zauzima oko 800 hektara šume, u okviru koje je jazbina u kojoj je Hitler proveo više od tri godine i najviše i najvažnije komande izdao baš iz tog mesta, iz svog bunkera, koji zauzima centralno mesto ovog pomalo sablasnog utvrđenja. Teren koji je zauzimala Vučja jama, a koji se sastojao od oko 150 objekata, od kojih su većina bili bunkeri generala nacističke Nemačke, nije slučajano izabran da bude glavno komandno mesto jedne bolesne i izopačene ideje.

Teren nekadašnje istočne Pruske, a danas poljske pokrajine Mazurije (Masuria) bio je blizu Istočnog fronta, a njegove prirodne karakteristike - puno jezera i močvara, kao i gusta šuma, napravile su ga nepristupačnim za tenkove i vojne avione. Ceo ovaj teren, uključujući i puteve, bio je prekriven dvostrukom maskirnom mrežom, a objekti su bili prekrivani maskirnom fasadom od morske trave. Komadi zelene mreže napravljene od bakelita i danas se mogu naći na prilaznom putu do same jazbine.

Da je baza bila savršeno logistički isplanirana potvrđuje i to što su u blizini bila i dva aerodroma, pošta, kao i železnica kojom je Hitler putovao u retkim trenucima kada je napuštao jazbinu. Hitler se bojao da leti avionom, koristio ga je samo kad je morao. Sigurnost je garantovalo i nekoliko hiljada savršeno postavljenih mina koje su sovjetske snage uklanjale 18 godina posle završetka Drugog svetskog rata. Iza nekadašnje zgrade administracije, koja je danas preuređena u hotel i restoran, bila je, iako su danas od nje ostali samo temelji, zgrada gde se pre 65 godina, 20. jula, odigrala drama - najozbiljniji pokušaj da se ukloni vođa Trećeg rajha. Naravno u pitanju je čuveni atentat na Hitlera.


Izvor: Krstarica

Čuveni atentat na Hitlera izvršio je plemić i nemački pukovnik Klaus fon Štaufenberg (Claus Schenk Graf von Stauffenberg) u akciji koja je poznata pod imenom "Valkira", a događaj je autentično prikazan i u filmu holivudske produkcije, s Tomom Kruzom u glavnoj ulozi. Klaus fon Štaufenberg savršeno planira akciju likvidacije Adolfa Hitlera, ali nekoliko nepovoljnih okolnosti i igra slučaja osuđuju je na neuspeh i strašnu kaznu. Štaufenberg završava na stratištu, ali njegova žena i deca uspevaju da prežive, što istoričari često ističu kao fenomen koji nije karakterističan za nacistički režim. Pukovnik je imao petoro dece, a jedan od njegovih sinova, Bertold, kasnije je postao general nemačke savezne vojske.

Bunker broj 13 bio je najbolje opremljen. Imao je 1.500 kvadratnih metara, od čega je unutrašnji prostor bunkera bio oko 300 kvadratnih metara. Osam metara debeli zidovi i krov sastavljeni su iz dva sloja, a između njih je bila izdrobljena cigla koja je trebalo da posluži kao amortizer u slučaju snažnih bombardovanja. S desne strane diktatorovog bunkera bile su kuhinja i radne prostorije, koje su imale prozore. Na vrh bunkera vode stepenice napravljene od armature, gde su se svakodnevno smenjivale straža i protivvazdušna odbrana. Informacije da su radnici koji su gradili Hitlerovu bazu kasnije streljani pokazale su se kao netačne, jer je Vučju jamu tri godine gradila nemačka kompanija Organisation Todt (OT). Do danas su obavijene velom tajne brojne pojedinosti povezane s izgradnjom ovog objekta, jer građevinski nacrti nikad nisu pronađeni. Radovi su trajali i zimi. Korišćena je glatka armatura, koja ni posle 65 godina nije korodirala.

Hitlerovu Vučju jamu, u kojoj je tokom Drugog svetskog rata boravilo oko 2.000 osoba, kako su i je sagradili, Nemci su i srušili prilikom povlačenja, bežeći pred naletima sovjetske Crvene armije. Iako je za gradnju nekoliko desetina bunkera i pratećih objekata utrošeno toliko novca da se mogao sagraditi gradić za nekih 10.000 stanovnika, nacistička vojska ju je "savršeno" minirala. Zidovi su padali ka spolja, a krov se urušavao u sredinu objekta. Uništenju Vučje jame i povlačenju nacista prethodilo je detaljno izmeštanje i odnošenje u Nemačku svega što je imalo vrednost i bilo kakav značaj za naciste. Jedan od i danas dobro sačuvanih objekata od cigle bila je kuća druge najmoćnije osobe u Trećem rajhu - Hermana Geringa (Hermann Wilhelm Göring). Pošto je bio Hitlerova desna ruka, Gering je u Vučjoj jami imao, kao jedan od retkih, povlasticu da živi u kući s prozorima i vratima.


Izvor: Krstarica