Бар не почетком 20. века када је ВМРО профилисан... Можда касније појавом и јачањем комуниста...

Иначе ја не знам за причу о два различита ВМРО...
Цитати су иначе из мемоара оснивача ВМРО... Значи подаци (прави) постоје.

Пази, можда је ова актуелна гарнитура у Македонији стварно одлепила за тим античким македонством и нема намеру да се спаја са Бугарском (сумњам али могуће је).
Али брате, објаснио сам ти колико је то смешно... А тек колико је неодрживо и против самих интереса тог народа доле...

Него могли би ми на неко пиво кад банем до Скопља па да лепо дискутујемо као људи... 

Нек' своје битке бију сами сад. Мене не занима што су им шансе мале.

Све је боље од још једне шиптарске државе.

Иначе кад помињете презимена, сви су они раније имали суфиксе -ов или -ев.

Не не не... касније су дошли комунисти и рекли им да су Словени...

Ма и мени то смрди. И чини ми се да је Дуки већ упоредио са нашим присвајањем цара Константина... Што је много, много је. 2300 година!

Може може, направимо неку српску НВО у Скопљу, назовемо је "Цар Душан"... А може и пиво само...

Грешиш! Само одређени проценат у Источној Македонији. А и тамо је рађено ист оно што је и Александар Југословенски радио, мењана су презимена насилно.
А иначе имаш и у Војводини сијасет презимена на ОВ...

tolko se množe da će uskoro zavladati Makedonijom, uopšte me nebi čudilo

Не може то да се пореди са нама никако... Далеко било... Ми не присвајамо Константина јер имамо свој идентитет и не стидимо га се...
Само смо аеродрому дали име по њему јер је занимљива чињеница да је један од највећих римских царева рођен у Нишу... Ја нигде нисам видео да се ми позивамо на римско царство иако, рекао сам ти, имамо више аргумената за то од Македонаца... 

Пази, покушавам да нађем податак да су на почетку постојале две ВМРО почетком 20. века и не иде ми... Свугде је то једна организација... Дај помози...

Внатрешна Македонска Револуционерна Организација (ВМРО) е револуционерна организација основана на 4 ноември 1893 година (23 октомври 1893 година според стариот календар) во Солун и дејствува до 1915 година. Целите на организацијата се добивање на автономија за Македонија и Одринска Тракија преку револуционерна борба. Врвна точка на дејноста на ВМРО е организирањето на Илинденското востание во 1903 година во Македонија и на Преображенското востание во Одринска Тракија. Денот на основањето на Организацијата, 23 октомври, од 2007 година се слави како државен празник на Република Македонија под името Ден на Македонската револуционерна борба.
Основање
Основите на Организацијата се поставени на 4 ноември 1893 година (23 октомври 1893 година според стариот календар) во куќата на солунскиот книжар Иван Хаџи Николов во Солун. На основачкиот состанок присуствуваат: Д-р Христо Татарчев – лекар, родум од Ресен, Даме Груев – учител, родум од с. Смилево - Битолско, Петар Поп Арсов – учител, родум од с. Богомила - Велешко, Иван Хаџи Николов – книжар во Солун, родум од Кукуш, Антон Димитров – учител, родум од с. Ајватово - Солунско и Христо Батанџиев – учител, родум од с. Гуменџе, Ениџе Вардарско.
Во своите мемоари, разни основачи посочуваат различни цели. Така, на пример, Христо Татарчев спомнува автономија како прв чекор кон обединување со Бугарија, Иван Хаџиниколов како основна цел ја посочува борбата против српската пропаганда, додека пак Дамјан Груев говори само за автономија на Македонија. И покрај разногласијата, основачите се сложуваат дека слободата на Македонија и Одринско може да се постигне само со внатрешно вооружено востание, т.е. ослободување со сопствени сили. Имено, околу оваа мисла се формира платформата. Првиот полн устав бил напишан во 1896 година од Ѓорче Петров и Гоце Делчев и во него бил запишан условот дека членови на организациjата можеле да бидат само егзархиски Бугари. Првото име на организациjата било „Бугарско-македонско-одрински револуционерни комитети“ (БМОРК).
Устав на БМОРК од 1896, коj што има за цел: "Да добие автономиja на Македониja и Одринско", исто така член на БМОРК може да биде секоj Бугарин, без разлика на пол...
1893-1903
Први акции
Основачите почнуваат да ги шират овие револуционерни идеи меѓу прогресивната младина во Солунската егзархиска машка гимназија. Набргу почнува револуциониризирање на учениците во гимназијата - тие создаваат кружоци, конспиративни групи и др. По завршувањето одат по своите родни места и таму почнуваат да агитираат. Младите студенти и нивните професори стануваат стожерот, односно движечката сила на револуцијата. Емисарите на ВМРО вршат обиколки по селата во Македонија и Одринска Тракија и формираат месни комитети. Откако на овој начин се формира инфраструктурата на организацијата, се започнува со процесот на создавање на вооружени месни чети.
Првите чекори на овој план се прават со ангажирање на поранешни ајдути и нивно зачленување во ВМРО. Подоцна со собирање на средства од народните маси, како и од киднапирања на богати Турци или чорбаџии-христијани, почнуваат набавки на оружје по илегални канали од Бугарија и Грција.
Со формирање на првите чети кои патролираат по селата со цел да го челичат борбениот дух на народот, започнуваат и ликвидации од страна на ВМРО врз турски злосторници. Прво нешто што месните чети прават е напади врз аги и селски зулумџии, кои веќе се плашат да прават своеволија врз незаштитеното население.
Најсветлата личност од тој период е Гоце Делчев. Тој со својот блажен глас и пријатна надворешност успева да ги реши сите недоразбирања, и успева да придобие многу гркомани кон револуционерното дело. Набргу Делчев е назначен за генерален инспектор на сите чети во Македонија и Одринско. Благодарение на неговата целосна преданост кон делото, народот во Македонија и Одринско почнува да се чувствува подготвен за борба.
Врховниот комитет
Напоредно со разгорувањето на револуционерното движење во Македонија и Одринско, во Софија од страна на Македонци-офицери во бугарската армија се формира Врховниот Македонско-Одрински Комитет (ВМОК) на чело со Трајко Китанчев. Првично, целта на комитетот е преку чести навлегувања на чети во внатрешноста на Македонија, да се предизвика интервенција на Големите сили за исполнување од турска страна на познатиот чл. 23 од Берлинскиот договор, со којшто на Македонија ѝ се дава автономија.
Подоцна на чело на ВМОК доаѓа Борис Сарафов. Додека тој е претседател, ВМОК се претвора во организација што дава логистика на ВМРО во внатрешноста, т.е. ВМОК на ВМРО му обезбедува инструктори, војводи, муниција, оружје и др. До 1901 година, Борис Сарафов работи во соработка и полно разбирање со раководителите на ВМРО. Во средината на 1901 година, Сарафов го нарачува убиството на еден романски новинар кој шири пропаганда и клевети против ВМРО. Односите меѓу Бугарија и Романија се затегнуваат, и бугарската полиција го апси Сарафов. Додека Сарафов е во затвор, во ВМОК се случува преврат, и на чело на организацијата застанува бугарскиот генерал Иван Цончев. Од овој момент ВМОК се претвора во великобугарска организација, која, сакајќи да ѝ конкурира на ВМРО, создава само пречки на македонското револуционерно движење.
ВМОК почнува да праќа чети во Македонија кои се бркаат со четите на ВМРО. Таков е случајот со борбата на Васил Чакаларов против врховистот Атанас Јанков во Костурско, и на Јане Сандански против врховистите Дончо Златков и Јордан Стојанов во Пиринско. Но во сите овие борби ВМРО успева да ги разоружи четите на ВМОК и да ги испрати назад во Бугарија. Особен успех во борбата против ВМОК постигнува Јане Сандански, кој дури и наредува стрелање на заробени врховисти.
Непријателствата со врховистите завршуваат во 1905 година, кога, по барање на делегатите на Рилскиот конгрес, ВМОК се расформира и дел од неговите членови влегуваат во редовите на ВМРО.
Илинденско Востание
По неколкугодишно вооружување на населението, ВМРО создава една вистинска држава во држава. Населението своите спорови ги носи на револуционерните судови наместо на турските, секојдневно се вршат обуки за користење на оружје, се создаваат куриски служби, селска милиција итн.
Заради големиот притисок од врховистите, особено по нивното Горноџумајско востание, како и заради зголемениот број судири на четите на ВМРО со турската војска, на Смилевскиот конгрес на организацијата на 20 јули (2 август нов стил) 1903 година во Битолскиот вилает е решено да се дигне сенародно востание.
Две недели по почетокот на востанието во Македонија, и во Одринско се крева востание, наречено Преображенско. Водач на востаниците во Одринско е Михаил Герџиков.
8000 вооружени Македонци востануваат на 2 август 1903 година и ги растресуваат темелите на Отоманската власт во Македонија. Во првите два дена од востанието, македонските востаници со пушка во раце ослободуваат 150 села и три града (Крушево, Невеска и Клисура). Се создава востаничка територија која се протега од Дебарско-Кичевскиот регион, преку Охридско, Струшко, Битолско, Леринско, Костурско и Воденско. Целата турска војска и администрацијата од оваа територија е или ликвидирана или пребегната.
Вооружени битки се водат и во Пиринскиот крај, во Кумановско, во Гевгелиско и во Делчевско. Востанието трае цели 4 месеци (почнува на 2 август, а последните вооружени дејствија завршуваат во ноември).
Илинденското востание се смета како највеликиот ден во историјата на македонскиот народ, затоа што 8 000 вооружени души водат војна против 300 000 редовна армија и за време на четиримесечни битки ѝ нанесуваат големи жртви (востаничките загуби се 860, а турските се околу 5 900).
Илинденското востание успева да постигне дел од своите цели: европската опшественост е раздвижена и се почнува дебата за иднината на Македонија, која резултира со Австриско-Рускиот договор за реформи во Македонија, познат под името Мирцштегски договор.
1903-1908
По Илинденското востание, огромен број од раководителите привремено се префрлуваат во Бугарија за реорганизација и за собирање на нови сили. Во Македонија ситуацијата е очајна: гладот, разочарувањето, уништувањата од воените дејствија и студот водат до очај на населението. Таквата ситуација ја искористуваат српската и грчката влада и започнуваат подготовки за праќање на српски и грчки чети во Македонија, кои ќе се борат против ВМРО и кои ќе шират српство и елинизам.
Така, во крајот на 1903 во Атина се создава Грчкиот Македонски Комитет, а во 1904 во Врање се создава Српскиот Четнички Покрет.
За разлика од ВМРО, која е вистинска автономна организација која се финансира со оскудните средства на народот, српскиот и грчкиот комитет се финансирани директно од државните буџети на Србија и Грција.
Грците успеваат да направат силни бази во Солун, Кожани и Драма, додека Србите се најсилни во Скопје и Порече.
Целиот период 1903–1908 се манифестира со непрекината борба помеѓу четите на ВМРО против заедничката грчко-српска офанзива против нив. Се водат многубројни битки помеѓу завојуваните групи по целиот фронт по линијата Скопје-Куманово-Велес-Битола-Костур-Лерин-Воден-Серес. Особено тешка е положбата на силите на ВМРО затоа што освен грчко-српската вооружена пропаганда, тие треба да се борат и со редовната турска армија. Турската армија се симпатизира со српските и грчките чети и ги избегнува судирите со нив.
Оваа борба на ВМРО со пропагандите завршува во 1908 година за време на Младотурскиот државен удар, кога дејците на ВМРО се амнестирани.
1908-1912
По 1908 година, дејците на ВМРО се организираат во легални организации и политички партии, т.е. почнуваат да дејствуваат по легален пат. Левицата на ВМРО се вклучува во дејноста на Народната федеративна партија, додека десницата во Конституционите клубови.
Во 1909 година почнуваат провокации на Младотурците кон некои бивши активисти на ВМРО, како апсења, испрашувања итн. Тоа натерува некои пак да станат илегални и со чета да излезат во планина, но поголемиот дел остануваат на линијата за работа во рамките на институциите.
Во наредните години ВМРО де факто престанува да постои.
Во 1919 во Пиринска Македонија, под претекст дека ја возобновува борбата, Тодор Александров ја создава организацијата ВМРО.

Внатрешна Македонска Револуционерна Организација (ВМРО) позната и како ВМРО (Автономистичка) е формирана во 1919 година на територијата на Пиринска Македонија, од страна на Тодор Александров и Александар Протогеров, под претекст дека се возобновува старото ВМРО. Врвна точка во дејноста на организацијата е атентатот на југословенскиот крал Александар Караѓорѓевиќ.
Возобнова или Основување
Во навечерјето на Балканските војни, ВМРО е скоро неактивна. Поголемиот дел од бившите членови дејствуваат со мирни средства преку работата на Федеративната партија и Конституционите клубови. Но еден дел од кадрите на ВМРО, прави обиди преку исценирање провокации да го реанимира Македонското Прашање.
На чело на оваа група е Тодор Александров, кој во 1912 година ги организира “Магарешките атентати“. Опремените од него групи, товарат екслозив на магариња, и ги оставаат пред турски пазари. Бомбите го одземаат животот на десетици Турци, кои пак својот бес го исфрлаат врз недолжното христијанско население. На овој начин Александров ја постигнува својата цел.
За време на балканските војни, Александров мобилизира бивши кадри од ВМРО (како Чаулев, Чакаларов и други пробугарски ориентирани Македонци), со кои формираат големи чети и ги праќаат во Македонија да вршат диверзантски акции во тилот на Турската Армија. За време на Втората Балканска Војна, овие чети командувани од Александров се ставаат целосно во служба на бугарската армија, и водат битки против српските и грчките војски. Во 1913 година за време на втората Балканска Војна овие чети го дигаат Охридското востание.
Четата на Алеко Паша.
За време на Првата Светска Војна, Тодор Александров е еден од најголемите организатори на Македонската дивизија во бугарската армија, и повторно целосно служи на бугарските државни интереси.
1919-1924
Александров заедно со Алеко Паша создва силна организација со челична дисциплина на територијата на Пиринска Македонија. Бугарските власти ја толерираат организацијата, под услов таа да биде катализатор кој ќе спречува ескалација на политичката ситуација. Непосредно по оформувањето, ВМРО започнува да праќа вооружени чето преку граница во Вардарска и Егејска Македонија. битки со српската џандармерија стануваат секојдневна појава. Не можејќи да се справат со ситуацијата, Србите носат 12 000 џандари во Македонија (од 15 000 вкупно во СХС).
ВМРО на Александров иако војува под паролата “Независна Македонија во Балканска федерација“, во писма до свои блиски луѓе тој не крие дека крајна цел на неговата борба е анексија на Македонија од страна на Бугарија.

Протогеров патува во Албанија, и таму прави договор со албанската влада, на ВМРО да и се отстапи Мала Преспа како територија од која да ја напаѓа СХС. до 1921 во секој дел од вардарска Македонија има вооружени чети на ВМРО. Жртвите на српските сили се огромни. Тие дури во град Штип формираат специјална организација наречена “Здружение за борба против бугарските бандити“.
Во Егејска Македонија ВМРО дејствува само во областите каде што има компактно Македонско население, т.е. во западна Егејска Македонија. Се водат десетици битки со грчката полиција и армија, но дејноста овде, за разлика од вардарска Македонија се сведува само на агитација и одржување на духот на населението.
Во 1922 ВМРО прави контакти со хрватското револуционерно движење. Во 1924 година ВМРО преговара со Советското раководство за соработка. Истата година во во Виена по налог на Александров, Протогеров, чаулев и Влахов го потпишуваат Мајскиот Манифест за обединување на сите македонски револуционерни сили.
Истата година, само месец по потпишувањето, агенти на бугарската влада го убиваат Александров во Пиринска Македонија.
1924-1934
Раководството на ВМРО паѓа во рацете на Протогров, Михајлов и Чаулев. Михајлов откако успева да создаде опкружување од лојални луѓе, започнува систематско истребување на сите видни револуционери во ВМРО. По негов налог е убиен Петар Чаулев (организаторот на Охридското востание), Баждаров, Ѓорѓи Поп Христов, Ковачев, Протогеров и многу други.
Наредува во Виена да биде убиен Тодор Паница, и многу други напредни македонски дејци.
Михајлов го распушта четничкиот институт, и прави преорганизација во силите и тактиката. одсега наместо праќање вооружени чети, во Вардарска Македонија се испраќани тројки со експлозив и пиштоли. Се минираат пруги, патишта, колони, касарни. Секојдневно се вршат атентати на српски офицери и администрација.
Иван Михајлов ги спроведува и така наречените Благоевградски атентати, кога во една ноќ се убиени десетици македонски социјалисти. Таа ноќ е убиен и публицистот Арсениј Јовков, претседателот на Илинденската организација.
Со уништувањето на сите видни дејци на ВМРО, Михајлов револуционерната организадција им ја предава на бугарските реакционерни влади на Цанков и Љапчев. Иван Михајлов не се ограничува само на ликвидирање на македонски комуинисти. Тој по порачка на бугарскиот двор врши убиства на комунисти од цела Бугарија.
Михајлов ВМРО ја претвора од револуционерна во терористичка и фашистичка организација.
Во 1934 година се случува државен удар во Софија, и ВМРО е прогласена за терористичка организација и е забранета. Новата влада го осудува Ванчо Михајлов на смрт. Михајлов без да даде никаков отпор, ја напушта земјата и емигрира. Истата година заедно со хрватските револуцинери, кадри на ВМРО го организираат убиството на југословенскиот крал Александар Караџорџевиќ во францускиот град Марсеј.

Неће, није им то циљ. Не интересује их то. Територија која им треба је сада густо насељена Шиптарима и даље се ние шире.

Али погледај у првом тексту шта оснивачи првог "македонског" ВМРО-а наводе као циљеве... То је оно што сам ја нашао на енглеском...
Неки говоре о сједињењу са Бугарском, неки о борби против српске пропаганде, а неки о аутономији...

А шта ћемо са Скопљем?!

Тачно. Због тога се тај први ВМРО и распао, а ти пробугарски чланови који су учествовали у оснивању су касније основали тај чисто бугарски ВМРО. Они су се у почетку здружили око идеје ослобађања Македоније. Међутим Бугари су касније врбовали чланове који су им ионако били наклоњени и распало се све.
Али поента је да се то што је остало од македонског ВМРОа после одласка "бугара" сматра за први покрет који је почео борбу за национално освешћење Македонаца. Ти људи (Делчев, Груев, Узунов, Сандански...) су данас национални хероји, пошто су покренули стварање прве македонске државе после мнооооого времена чамења у другим државама.
Е сад ово су текстови који говоре о томе што и ја знам. Ја сам то све сазнао овде. Ако овде нешто није тачно, онда уреду. Ја само износим чињенице за које знам. А ово је тема на којој може врло лако да се погреши, пошто то још увек није разјашњено до краја, па ћеш на британским, америчким и другим сајтовима наћи да је то све исто (ВМРО, Македонци, Бугари) из простог разлога што сви постављају неке скраћене верзије свега тога.
У сваком случају полако се споразумевамо нас двојица..

Мислиш какве су амбиције Шиптара у погледу Скопља? Погледаш данас мапу Скопља и видиш да је све северно од Вардара њихово. Дакле од старог каменог моста нагоре, насеља Чаир и Бутел. И тако они намеравају да поделе Скопље, реком. Уз то се додају Тетово, Куманово, Гостивар, Маврово, Кичево и Струга и то је то што се тиче амбиција Шиптара у Македонији. Друго им ништа не треба. У другим градовима их има још у Битољу 2-3 фамилије (Битолчани се мало наљутили у време сукоба па им попалили куће и џамију) и 1-2 хиљаде у Охриду.

Ал нема фрке седиште НВО "Цар Душан" ће бити на лепшој, "нашој", македонској страни!

Znaš kad smo se već odelili od teme moram da te pitam koliko se o srpskom komitskom pokretu u Makedoniji tokom 19. veka zna. Srbi iz Makedonije, čuveni po svojoj hrabrosti, činili su gro oslobodilačkog pokreta i nikad nisu pripadali VMRO ali o njima se ćuti. Ni reči o vojvodi Vuku, vladiki Jefremu Bojiću, Pećancu, o našim četrnicima tamo. Ni reči o tome da je tek posle odluke Broza da Makedonija nije Srbija podignut neki navodni makedonskli ustanak u vodenici Prohora Pčinjskog.

Inače kad govoriš o promeni prezimena moram o tome nešto da kažem. Posle IISR u Makedoniji su bez ikakvog pitanja svim Srbima koji su preživeli bugarsku okupaciju prezimena promenjena u bugaraška. Posle deportacija, one strašne okupacije, upada VMRO crnih trojki i pokolja domaćina po gradovima i selima, čak klanje babica i medicinskih sestara u Skoplju ni danas u Makedoniji ne postoji spomenik Srbima iz Makedonije koji su ubijeni samo zato što su bili Srbi.

Него, мораш признати да та повезаност са Бугарском виси све време бар што се ВМРО-а тиче... Мислим пример оснивача модерног македонског ВМРО-а довољно показује. Побеже човек и претвори се у Бугарина... На крају крајева, то би можда и било најпаметније... Бугари су бар државотворни па и могу нешто да направе од истока Македоније.

А центар ЦИА на шиптарској страни! Случајно?

Нисам знао да постоје јасне границе у Скопљу.

Хмм, има онај лепи пословни центар "на градскиот плоштад во Скопје" (ваљда сам лепо рекао  ), то је добро место за центар операција...