1. Pojam karme

 Bog je, kao vrhunska i jedina realnost, večno – i u stanju bivanja ("sobom") i u stanju manifestovanja. Osnovna manifestacija Boga je Božanska Svest, što je zajedničko ime za tri međusobno nerazlučiva Viša Oblika Svesti. Ona se samoprepoznaje kroz bezbrojne procese među koji­ma je i individualizacija Svesti – proces samoprepoznavanja individualne Svesti kroz sazrevanje, koje opet nije ništa drugo do postepena harmonizacija sa Višim Oblicima Svesti, odnosno Božan­skom Svešću. "Značajnija faza" ovog interaktivnog duhovnog dešavanja počinje trenutkom kratko­trajnog ulivanja individualne Svesti u Više Oblike Svesti, što se daljim razvojem i sazrevanjem ponavlja sve češće i vremenom prerasta u stanje koje traje sve duže, da bi se na kraju dostiglo trajno stanje Jednosti (međusobne poistovećenosti), u kojoj individualna Svest ne "gubi" svoju individu­alnost.

Individualizacija, odnosno sazrevanje Svesti, završava u Jednosti, u stanju individualnosti koje je beskonačno – u konačno Beskonačnoj individualnosti.

Termin – Karma, najbolje možemo definisati kao proces, ili još bolje kao "proces u procesu", i posmatrati ga kao:

– opšti – na nivou čovečanstva,

– kolektivni – na nivou naroda, grupe narodâ, države i sl, i kao

– individualni – na nivou pojedinca.

Ova tri procesa su međusobno povezana i uslovljena, ali nās prvenstveno interesuje onaj individualni, odnosno – proces individualizacije Svesti, koji možemo nazvati i individualnom karmom.

 Karmu je moguće definisati i kao opšti obrazac (matricu) koji određuje posebne obrasce izazivanja i usklađivanja Vibracija Svesti pojedinca, a one su isto što i genetski kod Svesti, genetski kod individualne Svesti, ili jednostavno – Svest. Karma, ili tokovi individualizacije, započinju i završavaju u Višim Oblicima Svesti, odnosno Beskonačnoj Svesti, a ostvaruju se preko nivoa Vibracije-Energije, i materije.


2. Nivoi karme

  Bog je izvor svega postojećeg, odnosno On je jedina Stvarnost, a sve ostalo su njegove manifestacije, tj. iluzije. Proces individualizacije Svesti, odnosno individualna karma (u daljem tekstu karma) je zato, takođe, iluzija koja se odvija na nivou:

SVEST – VIBRACIJE-ENERGIJE – MATERIJA

 Momentom začeća inicira se ispoljavanje individualne Svesti kao naročitog, pojedinačnog procesa koji je moguće definisati u datom vremenu i prostoru. Iz ovog proizlazi da postoje tri nivoa karme: nivo Svesti, nivo Vibracijâ-Energijâ i nivo materije.



2.1. Nivo Svesti

 Karma se na nivou Beskonačne Svesti odvija kao proces u okviru procesa Svesti (koji podrazumeva bezbroj procesâ), i zato je nazivamo "proces u procesu". Njega umom, koji nastaje i funkcioniše po načelu dualnosti, ili tzv. parovâ suprotnosti (pozitivno-negativno, dobro-loše, gore-dole, levo-desno...), ne možemo dokučiti, jer se procesi na nivou Beskonačne Svesti ne odvijaju po tom načelu. Na primer, na nivou uma čovek izražava i doživljava ljubav kao želju za bivanjem sa nekim, pripadanjem nekome, kao potrebu da se za nekoga veže, da bude voljen i da voli... U pitanju su – odnosi, koji podrazumevaju najmanje dva subjekta, dok se na nivou Beskonačne Svesti odvija Ljubav koja, nemajući dve strane, nije na jednoj manja, a na drugoj veća, koja ne može biti ni uzvraćena niti neuzvraćena, ni ispoljena niti neispoljena..., i koja se, stoga, jednostavno i ne može doživeti kao lična, subjektivna Ljubav prema nekome. Jedino što možemo je da tu Beskonačnu Ljubav osvestimo, budemo jedno sa Njom, odnosno da – budemo Ljubav. Opisati takvo stanje nije moguće.

Procesi na nivou Svesti nisu ni pozitivni, niti negativni; zato i karma, kao jedan od procesa na nivou Svesti, nije ni pozitivna, niti negativna. Ona je jednostavno – proces. Um je taj koji "donosi odluku" da li je nešto pozitivno, ili negativno, a njega na nivou Svesti nema. Međutim, uvek treba imati u vidu da se u Svesti njime mogu pokrenuti procesi. No, bez obzira da li su emocije i misli koje ih pokreću pozitivne ili negativne, oni sami nikada ne mogu biti ni pozitivni niti negativni. Pošto su "iznad uma", umno prosuđivanje ih ne "dohvata". Um procesima i pojavama pripisuje obeležja, dok ih Svest osvešćuje, osvešćujući sama sebe – baš zato što procesi i pojave unutar i na nivou Svesti nemaju nikakva obeležja.

2.2. Nivo Vibracije-Energije

 Znanje, Ljubav i Moć, kao ispoljenja Viših Oblika Svesti, ovaploćuju se načelom zgušnjavanja do forme čoveka. Tako čovek predstavlja spoj svih dimenzija Svesti, Vibracijâ-Energijâ i materije. Aspekti ispoljavanja dimenzija kod čoveka su Vibracije, Energije, specifična vibratorno-energetska tvorevina i proces – um, i materija. Um predstavlja sponu između Svesti i materije, koja omogućava da se Svest individualizuje. Um je tako osnovni instrument uz pomoć koga se ostvaruje proces individualizacije Svesti, a nastaje kao rezultat imanentnog procesa samoprepoznavanja Beskonačne Svesti (Viših Oblika Svesti) kroz proces individualizacije Svesti.

Ispoljavanje karme na nivou Vibracije-Energije kod svakog čoveka možemo definisati umom, Svetlećim telom, Dušom i aurom. Momentom začeća započinje ispoljavanje procesa individualizacije Svesti (individualne karme), kada se jednovremeno započinju konstituisati um, Duša i Svetleće telo, a stvara se i predispozicija za kasnije formiranje aure (približno 28 dana nakon začeća).

Ispoljavanje karme na ovom nivou odvija se definisanjem vremena kao trenutka začeća, zatim rođenja, a potom i smrti (samim tim i životnog veka).


2.3. Nivo materije

 Ispoljavanje karme na nivou materije odvija se uz pomoć fizičkog tela za koje smo već rekli da predstavlja zgusnutu Energiju. Forma čoveka je optimalna za ispoljavanje procesa individualizacije Svesti (individualne karme), tako da savršenija nije potrebna. Ispoljavanje karme na ovom nivou odvija se definisanjem prostora kao mesta začeća, zatim rođenja, a potom i smrti (samim tim i "životnog prostora").

3. Ometajući faktori ispoljavanja karme

 Ometajućim faktorima [1] ispoljavanja karme nazivamo sve one procese koji utiču na sprečavanje, ili usporavanje njenog ispoljavanja. To su:

 
a) Negativne emocije i misli

 Tokom dana čovek je stalno izložen sopstvenim i tuđim negativnim emocijama i mislima čije Vibracije, s obzirom da odstupaju od optimalnih za pojedine sisteme (nervni, imunološki...), nepovoljno utiču na ispoljavanje blagotvornih vidova njegove karme.

 Kakav će biti njihov uticaj zavisi od:

– mentalnog sklopa ličnosti (karakter, inteligencija, nivo znanja i sl.);

– stanja moždanih talasa u momentu emitovanja negativnih osećanja i misli (što su niži moždani talasi, škodljivost će biti veća);

– stepena angažovanosti osećanja i misli (usmerenost pažnje ka određenim osećanjima i mislima);

– dužine trajanja štetnih osećanja i misli;

– emocionalne inteligencije (bogatstvo emocija, njihova izgrađenost i usklađenost, sposobnost prepoznavanja svojih i tuđih emocija, empatija...);

– odnosa Svesti i podSvesti, kao i sposobnosti da se u manjoj ili većoj meri kontroliše podSvest, itd.

Prema našem iskustvu, najškodljivija psihička stanja su pre svega stres, a potom: strah, tuga, ne­zadovoljstvo, stanje pod nečijom dominacijom, ljutnja, mržnja, krivica i depresivnost. Većina ostalih negativnih psihičkih stanja (osećanja i misli) mogu se, sa aspekta Vibracija, podvesti pod navedene.

 
b) Geopatološka zračenja

 Geopatološka zračenja, čiji izvor je u zemlji, predstavljaju permanentne neharmonizovane Vibracije sa štetnim dejstvom na Vibracije/procese u našem telu. Razlikujemo tri grupe štetnih energija koje zrače iz zemlje:

– negativne kosmičke energije koje se odbijaju od određenih vodenih oblasti i tokova unutar zemlje i pri izbijanju iz nje prolaze kroz fizičko telo nanoseći mu štetu;

– negativne energije nastale prolaskom vode i drugih tečnosti kroz različite strukture u zemlji;

– negativne energije koje dolaze iz stenâ u zemlji koje su takve strukture da ih upijaju i odašilju.

Poseban problem su poznata Hartmanova i Kerijeva mreža (odnosno Hartmanove i Kerijeve tačke – one su po naročitom, pravilnom rasporedu povezane u oblike dve različite mreže prostrte po čitavoj Zemaljskoj kugli). Nastaju sadejstvom neposrednih negativnih kosmičkih zračenja i oslobađanjem pomenutih negativnih energija iz Zemaljske kugle kao celine (utrobe i kore).

 Važno je istaći da su geopatološka zračenja prirodna pojava, (koja sama po sebi nije patološka). Njihovo negativno delovanje na čoveka ispoljava se preko različitih poremećaja ravnoteže Energije u pojedinim organima, odnosno delovima tela.

 
c) Negativna apstraktna zračenja

  Negativna apstraktna zračenja potiču isključivo od čoveka. Ljudi ih svojim, najčešće nesvesnim, negativnim mislima i osećanjima izazivaju, šire i prenose oko sebe kao škodljive vibracije-energije. Vezujući se za pojedine prostore (zidove kuće, zgrade...), ili predmete (nakit, slike...), ove energetske strukture emituju štetnu energiju, odnosno vibracije. Tako uzročnici nastanka negativnih apstraktnih zračenja mogu biti:

a) negativna psihička stanja:

– na ratištima, stratištima, na mestima gde su bili logori, u zatvorima (zbog mučenja, ubistava, samoubistava...), potom

– u bolnicama, stanovima i na mestima gde je dugo boravio neko teško bolestan (usled bolova, patnji, strahova...), i

– na mestima raznih sukoba, neprijatnih događaja i sl;

b) negativna psihička stanja onih koji su pravili, držali u kući, ili nosili određene predmete; to je često slučaj sa nakitom, ili skulpturama i slikama, gde su autori, u vreme stvaranja tih umetnina, bili u lošem psihičkom stanju, što su u vidu negativnih energija preneli na svoja dela;

c) negativni psihički procesi (stanja) koji dugo traju, poput mržnje, gneva, ljutnje itd; negativna psihička stanja izazvana tragičnim događajima, kada se mržnja i gnev usmeravaju prema vinovniku i članovima njegove porodice.

 

d) Tehnička zračenja

 Tehnička zračenja nastaju kao posledica rada raznih aparata, mašina i drugih uređaja. Trafostanice, železničke stanice, aerodromi i sl., mesta su gde su ova zračenja posebno naglašena.

 Štete neposredno svakoj ćeliju organizma tako što remete vibracije u njima. Stepen negativnosti zavisi od jačine izvora, vrste vibracija i trajanja izloženosti.

 Većina kućnih aparata (televizor, zamrzivač, frižider, bojler...) ne predstavlja ozbiljnu opasnost, ukoliko se u njihovoj blizini ne boravi (radi, spava...) duže, ili ukoliko smo od njih udaljeni više od 2-3 metra.


e) Negativni mentalno-energetski sklopovi

 NMES-i su posebne energetske strukture koje se konstituišu od čovekovih negativnih misli i osećanja. Najveći deo njih se razgrađuje, dok se jedan deo ipak zadržava u okolnom prostoru. Negativne energije sličnih sadržaja, odnosno sličnih frekvencija, jednostavno se "zalepe" na takve energetske strukture (bivaju njima privučene). Tako se, postepeno, stvara sklop, koji se vibracijama vezuje za čoveka u trenucima kada mu slabije funkcioniše nervni sistem, odnosno aura, i stvara kod njega "iskrivljenu" sliku o sebi i drugima.

f) Negativni energetski programi ("čini")

  Negativni energetski programi imaju za cilj da naruše nečiju energetsku strukturu, a time i psihofizičko zdravlje. Možemo ih definisati kao svesno sačinjene programe u cilju izazivanja negativnih procesa kod pojedinca, ili više ljudi. Određenim radnjama (ritualima), zlodelnik sebe dovodi u takvo stanje (sniženi moždani talasi i izmenjena Svest) da može da angažuje, ili konstituiše, negativne energije. Uobičajeno se “čini” prave na ljudskom telu, auri, predmetima, ili na mestima stanovanja (stan, kuća) i rada (kancelarija i drugi poslovni prostori).


g) Negativne energetske strukture u auri

Negativne energetske strukture u auri su različiti oblici negativnih energija, kao što su:

– energetski blokovi (nastaju oko čoveka kao trenutna, podsvesna reakcija, čiji je cilj da se osoba koja se oseća ugroženom zaštiti od situacije, odnosno nečijeg delovanja);

– loptasti negativni energetski sklopovi (loptastog su oblika, a nalaze se izvan čoveka i takođe su rezultat podsvesne reakcije);

– energetski tragovi (privučene nenamerne negativne vibracije drugih ljudi) i sl.


h) Emotivni ožiljci

 "Emotivni ožiljci" su posledica raznih stresova, ili situacija koje su doživljene kao neprijatne, a nastaju već od momenta začeća. Kao energetske strukture mogu se ispoljiti bilo gde u zoni naše Svesti, ali i njenih manifestacija: aure i Duše. Prožimajući osnovnu strukturu ličnosti, utiču na celokupno ponašanje pojedinca. Posebno su problematični emotivni ožiljci izazvani stresovima u trudnoći, koji se prenose na dete, kao i strahovima nastalim u prvim godinama života.


i) Negativna energetska polja

 Negativna energetska polja su energetske strukture koje, kada se "vežu" za pojedinca, mogu imati izuzetno negativan uticaj. Potiču od:

– strukturâ koje su nastale mnogo pre začeća i rođenja pojedinca, kao posledica mnogobrojnih neprijatnih događaja za članove porodice, praćenih stresovima, negativnim osećanjima i mislima; takva negativna energetska polja prenose se začećem kao "karmički dugovi". Najteži oblik ovakvih negativnih energetskih polja su tzv. – porodična prokletstva;

– strukturâ koje nastaju od momenta začeća do sadašnjeg trenutka, kao posledica emotivnih ožiljaka izazvanih stresovima; to su tzv. "negativni mentalno-energetski sklopovi", a posebno su štetni njihovi skupovi;

– strukturâ koje nastaju interakcijom "karmičkih dugova", emotivnih ožiljaka i istih takvih struktura kod drugih ljudi;

– vezivanja za izvore apstraktnih zračenja itd.


j) Prokletstvo

Prokletstvo, kao poseban vid negativnih energija, odnosno energetskih struktura, takođe stvaraju čovekove negativne misli i emocije. Prokletstvo je poseban oblik “čini”, koji pretpostavlja konstituisanje negativnih energetskih struktura i programa, i njihovo vezivanje za porodicu, odnosno njene članove. Svaka porodica ima neku osobenost koja se izražava i u određenim energetskim povezanostima članova, pre svega poreklom, prezimenom, porodičnim nadimkom i sl. Najčešće je prezime energetska šifra porodice. Vezivanje negativne energetske strukture za energetsku šifru porodice, imaće negativan uticaj na one članove porodice koji imaju slabiju funkciju nervnog sistema, auru..., odnosno čije su Vibracije Svesti pogodne za vezivanje prokletstva.

k) Zaposednutost

 Zaposednutost je izraz koji se često koristi u ezoterijskoj i religijskoj literaturi. Sa energetskog aspekta, ova pojava nastaje kada se grupa tuđih, izuzetno jakih i međusobno povezanih negativnih vibracija (stvorenih umom) konstituiše u Vibracijama Svesti pojedinca i pomeša sa njima. Konstituisanje ovakvih negativnih vibracija prvenstveno se dešava u Vibratorno-Energetskoj strukturi Duše, a ređe u auri, i ometa rad Vibracija date individualne Svesti. Ponekad je to izraženo do te mere da žrtva ovakvog zlog uticaja gubi svoj identitet, odnosno, ne ponaša se u skladu sa svojim genet­skim kodom – osnovnim, samo njemu datim načinom usklađivanja Vibracija. Takve osobe se vrlo čudno ponašaju, depresivne su, nepredvidive, agresivne, često sa nekontrolisanim grčenjem lica.

Ove pojave se praznoverjem najčešće vezuju za prisustvo "nečistih sila" i "natprirodnih pojava". Međutim, ovde je reč o negativnim mislima i osećanjima koje se grupišu po sličnosti vibracija, oblikujući relativno kompaktnu celinu koju opisno možemo nazvati – "složenim NMES-om". "Useljavanjem" u Dušu, ili auru, zaposednutost dovodi do njihovog slabljenja, čime se ometa proces individualizacije Svesti.

 
4. "Vezanosti"

 Ometajući faktori u ispoljavanju karme su različiti oblici "vezanosti", od kojih navodimo najvažnije:

– "lažno ja"
– vezanost za cilj
– vezanost za duhovnost
– vezanost za moć
– strahovi

Reinkarnacija

Pojednostavljeno posmatrano, nakon fizičke smrti dešavaju se sledeći procesi:

 – Fizičko telo se razlaže – pri tome nije važno da li se ono ostavlja u zemlju, da li se spaljuje, ili se pak sa njim postupa na neki drugi način; suštinski, dakle, nije važno ni trajanje razlaganja, niti mesto gde se ovaj proces odvija.

 – Svetleće telo, aura i Duša se stapaju u zajedničku vibratorno-energetsku strukturu, najčešće u obliku elipsoida, koja se postepeno razobličuje i razlaže dok se vraća u svoj izvor – Više Energetske Strukture: Energiju Jedinstvenog Univerzalnog Polja, Hristovu Energiju i Energiju Svetog Duha (zajednički ih, kako rekosmo, zovemo Božanska Energija). Ovaj proces, meren "zemaljskim godinama", može da traje od nekoliko, do više desetina pa i stotina godina.

– Um se zajedno sa Svetlećim telom, aurom i Dušom takođe razlaže. Razgradnjom fizičkog tela nestaju instrumenti uz pomoć kojih se formira um: čula, i "sintetičko čulo – mozak". Pa ipak "preostaju", da tako kažemo, za života uobličena osećanja i misli koje suštinski to više nisu, jer nema čulâ i mozga uz pomoć kojih su nastajale, postojale i ispoljavale se, tako da je njihovo dalje opstajanje i ispoljavanje nemoguće. Ono što od njih zaista ostane je "samo" informacija. Prema tome, umrli ne pate, ne tuguju, ne ljute se, ne saosećaju, ne raduju se..., jer više nemaju instrumente za takve procese.

 Sve ove razlažuće strukture su u odnosu na žive ljude pasivne. Ako se i uspostavi bilo kakva "komunikacija" sa njima, to ne predstavlja – "razgovor živog i pokojnika", nego – povezivanje Vibracija živog sa preostalim vibratorno-energetskim strukturama pokojnika. Sve ostalo su projekcije uma! Takve "komunikacije" su, dakle, u suštini samo "razgovori" živog sa samim sobom, a uz pomoć "posrednika", tj. instrumenta u vidu preostalih Vibracija pokojnika. Eksperimenti na ovu temu, odnosno seanse "prizivanja duhova umrlih", ili "komunikacije" izazvane podsvesno, mogu da idu dotle da se pokojnik "vidi", "oseća" se njegovo prisustvo i sl., što su opet samo reakcije uma (živog čoveka) u kome sve to započinje i završava. Ponekad ovakvi eksperimenti mogu da budu korisni ako se saznaju informacije koje pomažu razvoju individualne Svesti, ali i štetni ako dodatno "hrane", ili "sakate" um. Znatiželja i puko eksperimentisanje nisu dobri pristupi i zato ovakve postupke nikako ne savetujemo. Postoje mnogo jednostavniji i bolji metodi da saznamo ono što nam je potrebno, a to je – neposredno, molitveno obraćanje Bogu.

 – Individualna Svest – više se ne ispoljava preko fizičkog tela, nego, još neko vreme, preko zajedničke vibratorno-energetske strukture koju, kao što smo već rekli, čine Svetleće telo, aura, Duša i preostale "emocije i misli" u vidu informacija. Procesi razlaganja Vibracija, posmatrano umom, mogu da traju dugo, ali sa aspekta Viših Oblika Svesti, odnosno Božanske Svesti, oni su samo bljesak.

 Individualna Svest nastavlja "proces u procesu" u okviru Viših Oblika Svesti, upravo tamo gde je i započela, obogaćena iskustvom koje možemo opisati na osnovu njenog ispoljavanja na nivou Vibracijâ-Energijâ i materije, tj. života datog pojedinca. Dalji "proces u procesu" je umom nemoguće pratiti, ali se o njemu može "imati Svest".

 Nastavljajući svoj put kao "proces u procesu" u okviru Viših Oblika Svesti, Individualna Svest se, kao takva, ne ispoljava ponovo na nivou Vibracijâ-Energijâ i materije, i to zato što više nije ista ona koja je bila. "Obogaćena" iskustvom, ona nastavlja proces u okviru Viših Oblika Svesti, gubeći svoj identitet. Ovakve individualne Svesti (sve, osim onih koje su sazrele) su svakako imale određenu, autentičnu ulogu i uticaj kroz svoj proces individualizacije u okviru samoprepoznavanja Viših Oblika Svesti, odnosno Božanske Svesti. Zbog toga je svaka individualna Svest koja se manifestovala u datom vremenu i prostoru, odnosno, u okviru ljudske rase, imala smisleni uticaj već zbog toga što je Božanska kreacija. Kriterijumi koje postavlja um, posebno oni na osnovu kojih se sudi da li je nešto pozitivno ili negativno, dobro ili loše po jedinku, ili razvoj čitavog čovečanstva, za osvešćenu osobu nemaju značaja, jer su svi procesi koji se odvijaju u Božanskoj kreaciji u funkciji samoprepoznavanja Božanske Svesti.

 Individualne Svesti koje nisu sazrele ne "vraćaju" se na Zemlju da bi dalje sazrevale, zato što su se utopile u Beskonačnu Svest i tako izgubile identitet. Nove manifestacije Beskonačne Svesti ("novi ljudi") preko individualne Svesti (mogu da) imaju Znanje o svim prethodnim manifestacijama svih prethodnih individualnih Svesti, samo je pitanje u kojoj meri će to uz pomoć uma osvestiti – "za života".

Mnogi reinkarnaciju shvataju na sledeće načine:

– Konstatujući: "Ja sam u prethodnom životu bio lekar", "Ja sam u nekom od prethodnih života bio vojskovođa", ljudi koji veruju u rečeno pod izrazom "ja" podrazumevaju ličnost definisanu tzv. karakternim osobinama, zasnovanim na osećanjima i mislima, ili o tom pojmu i ne razmišljaju. Po njima se to "ja" seli iz života u život.

– Drugi misle da je Duša nešto što čini njihovu suštinu, pa da ona putuje kroz vreme menjajući tela iz života u život, težeći da kroz mnogobrojne reinkarnacije "stekne iskustva", "otplati dugove"..., te konačno – završi proces i ostvari večnost. Pri tome, takvi ne brinu posebno šta čine i kako se ponašaju u ovom životu, nalazeći utehu u verovanju da će im po definiciji reinkarnacije biti podareni naredni životi, te da će u njima, ako je potrebno, popraviti greške i nadoknaditi propušteno. Tako se stvara slika o posebnoj Duši (najčešće poistovećenoj sa izrazom "ja") pridošloj na Zemlju sa ciljem da ispuni zadatak koji poklonici ovakvog verovanja teško i nejasno definišu, i na taj način – uteha/iluzija o tome da se, ako se spoznanje Boga i okončanje procesa reinkarniranja ne obavi u ovom životu, ima dovoljno vremena za to u narednom životu, ili u nekom kasnijem... Ovako se čini nepopravljiva šteta kojoj su skloni i materijalisti – uludo traćenje života i propuštanje dragocene prilike da se preuzme odgovornost za njegovo osvrhovljenje "ovde i sada"!

 
 Naravno, ne treba da zbuni to što se često kaže da je Duša neuništiva. Pri tome se koriste izrazi "Univerzalna Duša", koju možemo poistovetiti sa pojmom Beskonačna ili Božanska Svest i "individualna Duša", a nju pak možemo poistovetiti sa individualnom Svešću. Mi izraz "Duša" koristimo da bismo označili manifestaciju individualne Svesti u vidu Vibracijâ-Energijâ, koja ima funkciju da bude instrument "samokomunikacije" i komunikacije sa drugima. Tako umesto da se kaže da se – individualna Duša "seli", bolje je reći da je – individualna Svest u procesu, jer se gubi iz vida da su Beskonačna ili – Božanska Svest (Univerzalna Duša), i individualna Svest (individualna Duša) uistinu – jedno, a da um stvara privid razdvojenosti. Beskonačna Svest se stalno samoprepoznaje kroz mnogobrojne procese; jedan od njih je i proces individualne Svesti kao "proces u procesu". Procesi koji nisu urodili zrelošću utapaju se, kao što smo rekli, u Beskonačnu Svest uz gubitak individualnosti, ali svakako doprinoseći da se svekoliki procesi nastave na sve složenijim i složenijim nivoima...

Božanska, odnosno Beskonačna Svest, reinkarnira se kroz pojedinačni proces inkarnacije indvidualne Svesti koji prepoznajemo kao život pojedinca.

Izvor

KARMIČKI OBRASCI

Svaki je terapijski proces orijentiran čišćenju određene vrste ljudskih problema. Iako problemi mogu biti najrazličitijeg karaktera, oni se uvijek javljaju kao posljedice ograničavajućih obrazaca čiji je uzrok redovito karmički. Problem se, dakle, obično javlja kao reakcija na određenu vrstu utjecaja i djela doživljenih ili počinjenih negdje u prošlosti. Kako se ljudska karma manifestira primarno kroz ograničavajuće obrasce mišljenja i osjećanja, a zatim i ponašanja, tako se i procesi karmičkog čišćenja moraju sastojati prvenstveno od rada na rastvaranju takvih, unutarnjih obrazaca te kreiranju prirodnih ili poželjnih. Stoga je takav, unutarnji aspekt karme relativno lako očistiti jer je u današnje vrijeme unutarnja dinamika karmičkih obrazaca otkrivena i proučena u tolikoj mjeri da je postalo moguće kreirati i kvalitetnu tehnologiju njihove transformacije. Rastvaranjem ograničavajućih obrazaca stvara se velika količina unutarnje slobode koja se automatski reflektira i na vanjski svijet. Uz dodatni trud namijenjen promjeni životnog stila (a takva promjena jednostavno mora pratiti unutarnju i tiče se preuzimanja veće količine odgovornosti za vlastiti život te novih oblika discipline, što god to za pojedinu individuu značilo), svjesno rastvaranje karmičkih obrazaca nezaobilazan je aspekt karmičkog oslobađanja. Nije, dakle, riječ o tome da je karma samo pasivna sila koja osobu prisiljava da nešto „odradi“ ili „otplati“, već je karma i aktivna sila koja osobu tjera da preuzme odgovornost za svoje misli, osjećaje, ponašanje i djelovanje i time ispravi učinjeno.

Međutim, i na vanjsku karmu dade se utjecati na konstruktivan način. Vanjska se karma obično tiče ograničavajućih izvanjskih okolnosti koje su posljedica naših djela. Nije stoga riječ samo o tome da je unutarnji, psihološki i duhovni aspekt karme moguće mijenjati, a vanjski samo otrpjeti. Vanjska karma mijenja se tako što je kompenziramo suprotnom pozitivnom aktivnošću jer princip karmičkog povrata nije destruktivan. To znači da se vanjska karma ne mora nužno vraćati na negativan način, kao svojevrstan bumerang. Zakon karme svakako jest jedini nepromjenjivi zakon u svemiru, ali kompenzacija za negativna djela ne mora uvijek ići direktno na štetu počinitelja. Naime, negativna karma redovito se tiče negativnih djela koje je osoba počinila, odnosno nasilja neke vrste. Takvo nasilje ne mora biti samo fizičko – ono može biti i emocionalno, mentalno ili spiritualno. Emocionalno nasilje tiče se ponašanja kojim se na svjestan način izazivaju neugodne emocije kod drugih ljudi, s ciljem povređivanja. Ono ne izaziva ništa manje neugodne posljedice od fizičkog – dapače, obično puno snažnije, dublje i dugotrajnije povređuje drugu osobu.

Mentalno nasilje tiče se različitih oblika kontrole uma, odnosno ograničene slobode mišljenja i komuniciranja. Ono je tipično za totalitarne režime, velike korporacije, religijske sekte ili bilo koje druge društvene sustave koji su utemeljeni na strogim pravilima mišljenja i ponašanja, odnosno dobrovoljnom ili prisilnom odustajanju od slobodne volje i otvorene komunikacije. Također ga redovito pronalazimo u obiteljima koje nisu utemeljene na principu bezuvjetne ljubavi, gdje roditelji određuju nepotrebno kruta pravila mišljenja i ponašanja kojih se djeca bez pogovora moraju pridržavati. Članovi takvih grupacija koji se usude misliti drugačije obično su suptilnim metodama mentalne manipulacije gurnuti nazad u dozvoljene okvire, odnosno prognani ili proganjani od strane sustava čiji su dio kako ga svojom različitošću ne bi „ugrozili“. Spiritualno se nasilje pak tiče okultnih manipulacija, odnosno takozvanih „crnomagijskih“ utjecaja pri čemu se koristi energetski aspekt ljudskog postojanja kako bi se preko njega utjecalo na unutarnja stanja neke osobe, odnosno njegovo ponašanje. U spiritualno nasilje također spada svaki oblik religijske isključivosti ili fanatizma jer takvo djelovanje može strahovito oštetiti drugu osobu ili čitavu grupu.

Ukoliko bi jedini način kompenzacije za počinjena djela bila „bumerang karma“, odnosno direktan povrat učinjenog, tada bi nasilje proizvodilo nasilje. Na primjer, karma osobe koja je bila fizički nasilnik jest da ispravi učinjeno suprotnom pozitivno aktivnošću, a ne da i sama bude fizički zlostavljana. Nije cilj karmičkog povrata nasilje nad nekadašnjim nasilnikom, već ispravljanje učinjenog – dakle promjena svijesti i ponašanja, odnosno kompenzacija vlastitih djela pozitivnom, konstruktivnom aktivnošću. Onaj tko je nekada mlatio druge sada neka im pomaže ili liječi. Tako će na najbolji način ispraviti učinjeno i osloboditi sebe karmičkog „duga“ – nema potrebe za dugotrajnim samomučenjem putem osjećaja krivnje, odnosno upornim proživljavanjem jednog te istog karmičkog obrasca u kojem je navedena osoba, naizgled ni kriva ni dužna, žrtva fizičkog zlostavljanja. Ponekad je (ali samo ponekad) neophodno da osoba i sama iskusi određenu količinu nasilja nad sobom, ali s ciljem da joj više nikada ne padne na pamet da nasiljem rješava svoje probleme. Stoga cilj neugodnog iskustva nikako nije stvaranje začaranog kruga nasilja u kojem tiranin jednog dana postaje žrtvom, a žrtva opet tiraninom i tako u nedogled. Cilj je izaći iz karmičkog obrasca jednom za svagda, na temeljit i potpun način. A kad je o vanjskoj karmi riječ, takav se cilj postiže suprotnom pozitivnom aktivnošću .

No, vanjska karma neminovno ima svoje uzroke u unutarnjoj. Zato se osoba opterećena vanjskom karmom mora posvetiti i onom dubljem, mogli bismo reći i puno bitnijem aspektu procesa karmičkog čišćenja – transformaciji psiho-spiritualnih obrazaca koji leže iza negativnih djela. Ljudsko je ponašanje, naime, motivirano njegovim unutarnjim stanjima. Ljudska Duša nije sama po sebi destruktivna ili „zla“. Čovjeka izvorno karakterizira dobrota, svijest i ljubav, ali nasilnik je iz određenog razloga izgubio svijest i kontakt s takvim aspektima svoga bića. Nasilnikom se postaje, nitko nije rođeni nasilnik ili zlikovac. Takve osobe negdje su naučile ponašati se destruktivno – stoga je važno otkriti gdje i kada. Tada treba raditi na promjeni unutarnjih modela mišljenja i osjećanja kako bismo ih transformirali u prirodne i samim time konstruktivne. Traumatsko iskustvo , zajedno sa svojim posljedicama, jedinstveni je uzrok svih ljudskih problema, odnosno karmičkih ograničenja. Zato treba raditi na otkrivanju traume koja je proizvela destruktivno djelovanje te očistiti njene psihološke i spiritualne posljedice. Sve dok to ne učinimo, sjeme negativnog karmičkog obrasca ne može biti iskorijenjeno. To znači da se bez očišćenog unutarnjeg aspekta karme negativna duševna stanja, praćena nepoželjnim životnim okolnostima, vraćaju - obično u periodu od šest mjeseci do dvije godine.

Iako se uzroci karmičkih ograničenja nalaze u prošlim životima osobe, a izvor u duhovnoj neosviještenosti, karma se manifestira kroz konkretne utjecaje i iskustva stečena u sadašnjem životu. Stoga će procesi karmičkog čišćenja teći od transformacije trenutnih ograničavajućih utjecaja prema izvornima, od čišćenja sadašnjeg života prema prošlima. Iako je moguće raditi i na suprotan način – čišćenjem prošlosti pa tek onda sadašnjosti, prvi je model daleko prirodniji i lakše ga je primijeniti u individualnom radu s početnicima. Dok termini kao što su „karma i reinkarnacija“ ili „prošli životi“ osobama koje na tretman dolaze s ciljem rješavanja nekog tekućeg problema mogu djelovati previše apstraktno, odnosno ne značiti im gotovo ništa, tome nasuprot loš odnos s partnerom ili nekim drugim članom obitelji za njih će biti vrlo očigledan, konkretan i prihvatljiv uzrok njihovih problema. I ovdje je sigurno riječ o karmi jer ukoliko otac ili majka nisu bili u stanju voljeti osobu bezuvjetno, uzrok takvome modelu sasvim se sigurno nalazi u prošlim životima osobe, kada ona nije bila u stanju bezuvjetno voljeti svoje bližnje. Sada se karma vraća kao bumerang, no iako ima svoj uzrok u prošlosti, lekcija koju osoba mora naučiti tiče se vrlo konkretne sadašnjosti. Stoga se i problem rješava primarno na nivou sadašnjosti, raščišćavanjem odnosa s roditeljima. Za većinu ljudi ovakav je rad sasvim dovoljan, no postoje i spiritualno orijentirane osobe koje nisu ili ne mogu biti zadovoljne sve dok se ne suoče i s izvornim karmičkim utjecajem te ga kroz terapijsku intervenciju pročiste.

Iz ovoga je vidljivo da karmi treba pristupiti aktivno i transformirati je u cijelosti, na svim nivoima. „ Nema vremena za karmu “, naslov je popularne new-age knjige koja nastoji čitatelja osvijestiti i potaći na aktivan pristup rješavanju životnih problema, a autor naglašava suvišnost karmičkih procesa u ljudskim životima. Karma svakako ima svoju svrhu jer u sebi sadrži lekciju koju čovjek treba naučiti, ali jednom kad je naučimo treba ići dalje – da, nema više vremena za karmu. Nije čovjek rođen samo da bi otplaćivao dugove, jednako kao što niti svrha njegovog rada nije samo plaćanje računa za struju, vodu i ostalo. Svrha postojanja je samoostvarenje, uživanje u ispunjavajućem životu. Prošlost treba ostaviti iza sebe, samo što je tako nešto nemoguće postići negiranjem prošlosti i guranjem glave u pijesak. S prošlošću se treba suočiti, pročistiti je i zatim ići dalje, prema još dubljem ispunjenju. Osobe koje ne žele ovakvo suočavanje same sebe drže zarobljenima karmičkim ograničenjima jer nema užitka za lijene i neodgovorne. Usprkos svim ograničenjima i problemima, Bog je ipak čovjeku dao mogućnost da uzme svoju sudbinu u vlastite ruke. Samo će lud ili glup čovjek propustiti takvu priliku.

  © Sva prava pridržana; Tomislav Budak
   Izvor

   
 
 
     

Za te karme, samsare, inkarnacije i slično ima dvadeset različitih varijanata. Samo nisam dobila neka objašnjenja koja stoje ni od koga. Recimo šizofrenija, više ličnosti u istom telu, kako nastaje i kako se rešava jednog dana.

sizofrenija nema veze sa inkarnacija. Sizofrenija je vezana sa umom, a inkarnacija sa dusa. jedna dusa moze se identifikovati sa vise uloge i to se kaze ahankara ili lazno ja. U taj smisao svi smo mi manje ili vise sizofrenicari, neznajuci koi smo stvarno.
Dusa je nesto sto je besmrtno i sto uzima telo kao instrument ostvarivanje svoi zelje. Priroda je tako uredjena da zadovoli tvoje zelje, ako zelim da zivim samo radi sex i jelo onda sledeci zivot ne treba mi tjelo covek, kad za to je dovoljno i telo zivotinja.

VIDYA YOGA
Seminarski rad

Kurs za joga instruktore


Zakon karme
Vesna Udženija – Landup
Beograd, 2007.

Funkcija i smisao karme

„To što si sada, ono je što si bio, to što ćeš biti, ono je što si sada“ Buda
Cela filozofija Krija joge počiva na konceptu karme. Karma je takođe osnova budističke etike. Samo značenje reči karma već donekle osvetljava koncept karme. Reč karma nastala je od korena sanskritske reči Kr što znači činjenje, gravitacija, delatnost, sklonost, slepa tačka, želja. Razumevanje načina na koji se karma stvara i rastače pomaže nam da budemo srećniji, da vodimo plodonosniji i slobodniji život i da se krećemo napred na putu spiritualnog napretka koji, u krajnjoj instanci, vodi ka oslobođenju - mokši. Na pitanje zašto se ljudi rađaju sa određenim bolestima, manama, u određenim okolnostima ili na određenom prostoru, koncept karme daje vrlo određen odgovor. Ne postoji viša sila (Bog) koji iz šešira, kao na lutriji, izvlači nečiju sudbinu. Zašto se rađa dete koje umire kroz nekoliko meseci, zašto se rađa čovek koji živi srećan i ispunjen život da bi iznenada stradao, zašto nekom zapadne blagostanje i obilje, a nekome beda od koje oboli i umire? Zašto se neko rađa višestruko nadaren, a drugi priglup? Bog, koji bi prema svom raspoloženju i nahođenju određivao ljudsku sudbinu na rođenju (ili pri začeću), bio bi prilično okrutan. Gde je tu pravda? Zar ne bi trebalo da se svi, u ljubavi Božjoj i stvaranju prema njegovom liku, rađaju zdravi, srećni i u obilju? Zar ovakvo stvaranje, sa jedne strane, ne liči na osvetu, kaznu, prokletstvo, a sa druge na nagradu i favorizovanje? Ovo je predstava zapadnog, ljutog, optužujućeg i osvetoljubivog Boga. Ne ljutite ga – jednim migom može da vas zgromi.
Na taj način rađa se poniznost i poslušnost proistekla iz straha. Ova poslušnost ne proističe iz razumevanja zakona uzroka i posledice, nego iz slepog pridržavanja nametnutih zakona u stalnom očekivanju kazne. To dalje dovodi do potiskivanja svih misli i želja koje nisu u skladu sa zakonom. Otuda tako mnogo frustracije, nesreće i bolesti. Zapravo, sve je dozvoljeno, premda sve nije korisno. Mi biramo. Izbor nosi posledice. Pokušavamo da ih predvidimo. Procenjujemo da li smo spremni da ih prihvatimo. Onda delamo. Na žalost, naše procenjivanje najčešće nije iz Budhija, nego je obojeno našim emocijama, predrasudama, sećanjima, očekivanjima. Teško se odvajamo od svog neznanja, od svog ega koji je poistovećen sa svojim instrumentima: umom i telom. Teško se protivimo svojim željama, one su tako zanosne, moćne i obećavajuće. Teško se odupiremo odbojnosti prema lošim stvarima, pojavama i događajima. A daleko nam je najteže da se oslobodimo vezanosti za život koja rađa parališući strah od smrti. Taj strah proističe iz nedostatka vere u naše istinsko sopstvo, koje je večno, čisto, nepovredivo, nepobedivo. Ako istinski verujemo u viši smisao, Boga, sveprožimajuću svest, šta bi tu moglo da bude
loše? Čuang Ce sledeće reči stavlja u usta umirućeg učitelja: „Ja sada smatram Nebo i zemlju za veliku topionicu, a stvoritelja za veštog kovača. Gde bi me on mogao poslati, a da to ne bude dobro mesto?“ Upravo je to karma. Žanjemo posejano i to je naša velika prilika. Našom reakcijom, našim delanjem, sejemo novo seme. Sve je istovremeno i uzrok i posledica. Uzrok za ono što dolazi posle, a posledica onoga što je prethodilo. Međuzavisnost je zakon univerzuma. Kineski ideogram za krizu je sastavljen od dva radikala, jedan je za problem, a drugi za šansu. Svaki problem je šansa. Na žalost, što veći problem – veća šansa. Kroz svađaju – posmatranjem sebe u raznim životnim prilikama i izdvajanjem iz njih, stavljanjem sebe u ulogu posmatrača – mi svrsishodnije koristimo naše šanse.

Ovo mi je sumnjiv Budin citat, jer kod njega pojam karme nema taj fatalistički element koji neizmenjivo povezuje prošlost, sadašnjost i budućnost.  To što si radio određuje tvoju sadašnju situaciju, ali ne i buduću, je ruvek imaš izbor kako ćeš se ponašati u ovom trenutku...