Slaviša Vajner Čiča romanijski

Slaviša Vajner Čiča tromanijski (1903-1942), komandant Romanijskog NOP odreda, član Glavnog štaba NOV i PO BiH i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 27. juna 1903. godine u Novom Vinodolu, kod Senja. Potiče iz siromašne činovničke porodice. Njegov otac Dušan je više puta premeštan, pa je Slaviša detinjstvo i mladost proveo u raznim krajevima Jugoslavije, od Like i Hrvatskog primorja do Srema i Slavonije. U višim razredima gimnazije prišao je revolucionarnoj omladini, zbog čega je isključen iz bjelovarske gimnazije, pa je gimnaziju morao nastaviti u Koprivnici, gde je i maturirao.

Dolaskom na Zagrebačko sveučilište, kao student tehnike, ponovo se angažovao u antirežimskim političkim akcijama. Bio je izabran za predsednika Kluba slušalaca tehnike. Posle završenog fakulteta, Slaviša je nekoliko godina radio u Zagrebu, a 1930. godine je prešao i Banja Luku. Tu se povezao sa revolucionarnim studentima i postao član Kluba akademičara Banja Luke. Godine 1936. premešten je u Sarajevo, gde je izabran za sekretara Udruženja inženjera. Član KPJ postao je 1940. godine.

Posle kratkotrajnog aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije Slaviša, po nalogu Partije, odlazi na Romaniju, gde rukovodi primpremama za ustanak. Bio je komandir prve partizanske čete, a kasnije i prvog partizanskog Romanijskog NOP odreda. On je već 1941. godine, učestvovao u jurišima na Žljebove, Mokro, Kram, Sokolac, Rogaticu. U narodu je bio oličenje hrabrosti i pravde, i još za života pretvoren u legendu.

Kao iskusan politički radnik i zapažen vojni strateg, postao je član Glavnog štaba NOV i PO Bosne i Hercegovine. Zajedno sa Rodoljubom Čolakovićem i Svetozarom Vukomanovićem Tempom, prisustvovao je sastanku sa Titom i ostalim članovima Vrhovnog štaba, 25. decembra 1941. godine, u Rogatici.

Sredinom januara 1942. godine Slaviša se sa Petim šumadijskim bataljonom Prve proletreske brigade nalazio u Han Pijesku, gde je tada bio smešten Glavni štab NOV i PO za Bih i Pokrajinski komitet KPJ za BiH. Prisiljeni na povlačenje, pred desetostruko jačim neprijateljem posle žestoke borbe, Slaviša je borce, među kojima se nalazila i grupa boraca Birčanskog odreda, odveo u Pjenovac. Tu su, na železničkoj stanici, prenoćili, da bi sutradan krenuli u pravcu Olova. Ali, kada je veći deo Birčanskog odreda otišao, i kad se kolona formirala za pokret, sa brda iznad žel. stanice je, uz pomoć četnika, naišlo nemačko skijaško odeljenje, dok je prugom, od Berkovine, pristiglo nemačko konjičko odeljenje. Obe grupe nemaca otvorile su vatru iz automatskog oružja, i prosto pokosila iznenađene borce.

Tog 21. januara 1942. godine poginulo je 59 boraca, među kojima komandant i politički komesar Petog šumadijskog bataljona Prve proletreske brigade Milan Ilić Čiča šumadijski i Dragoslav Pavlović Šilja, narodni heroji, dok je Čiča romanijski, teško ranjen, ali da nebi živ pao u ruke neprijatelju, izvršio je samoubistvo. Njegovo telo Nemci su odneli najpre u Vlasenicu, da ga pokažu narodu, a odatle u nepoznatom pravcu.

Za narodnog heroja proglašen je 25. novembra 1944. godine.

Literatura
Narodni heroji Jugoslavije, "Mladost" Beograd, 1975. godina

Izvor: Wikipedia