Husinska buna

Husinska buna je oružani otpor rudara rudnika Kreke protin nsilja organa državne vlasti u toku generalnog štrajka rudara Bosne i Hercegovine 21. decembra do 28. decembra 1920., nazvan po rudarskom selu Husino kod Tuzle.

Mada je štrajk izbio zbog vladinog kršenja sporszuma o visini nadnica, koji je ona sama potpisala, proglašen je subverzijom. U njemu je učestvovalo oko 7.000 radnika, a vodila ga je Komunistička parija preko Saveza rudara, na čelu sa Mitrom Trifunovićem-Učom

Rudarske porodice u Brezi, Kreki, Tuzli i Zenici iseljene su iz državnih stanova, a rudari mobilisani. Više od 300 iseljenih rudara iz Kreke, pretežno Slovenaca, povuklo se sa štrajkačkim odborom u Husino i druga sela kraj Tuzle. Njihov otpor vojsci, žandarmeriji i „Narodnoj gardi“, koje su pokušale da „strance“ proteraju, a domaće rudare primoraju da posao, u krvi je ugušen 28. decembra 1920. Poginulo je sedam, a ranjeno više desetina rudara i seljaka. Uhapšeno je oko 400 lica koji su se solidarisala sa štrajkačima. Surovi obračun policije i žandarmerije s rudarima u Bosni i Hercegovini izazvao je opšti revolt i protestne akcije radnika širom zemlje.

Trinaest meseci kasnije husinska buna je dobila epilog u velikom sudskom procesu vođenom u Tuzli u januaru i februaru 1922. Optužnica je teretila 350 rudara, a suđeno je 20-torici učesnika. Jure Kerošević, optužen za ubistvo žandara, osuđen je na smrt vešanjem, a 10 rudara na vremenske kazne od jednog do 15 meseci.

Protiv tog suđenja i za spašavanje Keroševića vođena je u zemlji i inostrnstvu akcija solidarnosti, pa su vlasti bile prisiljene da mu zamene kaznu smrti za 20 godina robije.

Literatura
Tekst Dr.Bože Madžara, naučnog savetnika, Instituta za istoriju u Banja Luci u Enciklopediji Jugposlavije Jugoslovenskog leksikografskog instituta u Zagrebu (5 tom JANj-HRV) 1988 godine

Izvor: Wikipedia