Elsi Inglis
 
Elsi Inglis (eng. Elsie Maud Inglis), (16. avgust 1864. - 26. novembar 1917.) je bila škotski lekar koja se posebno istakla svojim radom u okviru Škotskih vojnih bolnica u Srbiji u toku Prvog svetskog rata.

Biografija

Elsi Inglis je rođena u Indiji gde je njen otac službovao. Školovala se privatno sve do povratka u Edinburg, gde se 1886. upisuje na Edinbušku žensku školu medicine. Studije dovršava u Glazgovu, u Kraljevskoj bolnici i kvalifikuje se kao lekar 1892. godine. Dobija posao prvo u Novoj ženskoj bolnici u Londonu, a potom u porodilištu u Dablinu. U Edinburg se vraća 1894. godine i otvara sopstvenu ordinaciju i porodilište za siromašne žene, kao i posebno odelenje za školovanje i pomoć babica koje kasnije prerasta u Memorijalnu bolnicu "Elsi Inglis" koja radi sve do 1992. godine. U isto vreme radi kao savetnik u bolnici za majku i dete u Brentsfildu sa kojim se njeno sopstveno porodilište i bolnica spajaju.

Inglis se politički angažuje početkom veka i biva 1906. suosnivač i aktivni učesnik u radu Škotske federacije žena sifražetkinja.

Osnivanje Škotskih ženskih bolnica

Po izbijanju Prvog svetskog rata osniva Škotske ženske bolnice, oragnizaciju koju su finansirale sifražetkinje. Cilj ove organizacije je bio pomoć vojnim snagama saveznika širom svih frontova na kojima su ratovali. Engleska vlada nije bila raspoložena da prihvati ponudu, pa Ensli Inglis odlazi u Francusku decembra 1914. godine i osniva bolnicu sa 200 kreveta koja radi tokom čitavog rata. Druga bolnica u francuskoj biva osnovana 1917. godine.

Odlazak u Srbiju

Uprkos radu u Francuskoj i Rusiji, bolnice su posebno postale poznate po svojoj aktivnosti u Srbiji, za koju je ocenjeno ne samo da je od strateškog zanačaja već i da je u posebno teškom položaju u odnosu na druge saveznice. Elsi Inglis sama odlazi u Srbiju teške 1915. godine kada se zemljom širi epidemija tifusa. Samo 1915. bolest odnosi na desetine hiljada života, više nego što su bili srpski gubici na frontu, a do kraja rata čak 300.000 života.

Elsi Inglis prati srpske trupe sve do odlaska na Krf 1915. godine.

Povratak u Škotsku, Rusija i smrt

Biva zarobljena 1915. godine i repatrirana, ali po povratku u Škotsku odmah nastavlja rad i počinje sakupljanje finansijskih sredstava za ruske bolnice. Sama odlazi za Odesu 1916. godine. 1917. godine se vraća u Škotsku i umire od raka 26. novembra 1917. godine. Na sahranu dolaze predstavnici britanske i srpske kraljevske porodice.

Ocena rada

Po opštoj oceni pacijenata, političara, vojske, javnih radnika i ostalih savremenika, Elsi Inglis je svojim radom pokazala redak primer humanosti u najtežim vremenima. Veoma strogim radnim moralom i ličnim entuzijazmom koji se pokazivao ne samo u medicinskom radu već i u administrativnim poslovima, uspela je da održi rad bolnica u natežim ratnim uslovima. Sopstvenim primerom podstakla je dolazak u Srbiju mnogih drugih bolničarki kojih je u Srbiji 1915. bilo više od šest stotina. Zbog svega toga se može se reći sa sigurnošću da je rad Školskih ženskih bolnica posebno bio uspešan baš u Srbiji.[1]

Bibliografija
Ž. Vuković Žarko: Da ne zaboravimo: savezničke medicinske misije u Srbiji, 1915. Beograd: Plato, 2004
L. Leneman, In the service of life: the story of Elsie Inglis and the Scottish Women's Hospitals (1994)
M. Lawrence, Shadow of swords: a biography of Elsie Inglis (1971)
L. Leneman, Elsie Inglis: founder of battlefront hospitals run entirely by women (1998)
F. Balfour, Dr Elsie Inglis (1918)
E. S. McLaren, Elsie Inglis: the woman with the torch (1920)
E. S. McLaren, ed., A history of the Scottish Women's Hospitals (1919) · d. cert. · CCI (1918)

Izvor: Wikipedia