Hula-hop

Milioni mališana širom naše planete odrasli su uz popularnu i krajnje jednostavnu igračku - hula-hop. Obruč koji se vrti oko struka, butina, ruku ili nogu vekovima unazad, baš kao i danas, bio je omiljena zabava mladih i onih malo starijih. Danas je hula-hop ne samo igračka već i čest sportski rekvizit, naročito u ritmičkoj gimnastici, gde s ovom napravom gimnastičarke izvode svakojake akrobacije.

Prema nekim istorijskim podacima, prvi obruč nastao je pre više hiljada godina, tačnije, u doba drevnih naroda. Stari Grci, na primer, koristili su hula-hop kao igračku za najmlađe, ali i kao odlično sredstvo za oslobađanje viška kilograma. U drevnom Rimu ovaj rekvizit bio je takođe dosta popularan, a za njega su znali i stanovnici starog Egipta i Kine.

Sam naziv hula-hop potekao je od havajskog tradicionalnog plesa u kome igrači prave pokrete baš kao da vrte obruč oko svog tela. Stolećima se koristio kao igračka ali i kao rekvizit za zabavu i rekreaciju namenjenu malo starijima. U 14. veku obruč je smatran krivcem za bolove u kičmi, ali i izazivačem infarkta. Ove optužbe, međutim, nisu uticale na njegovu popularnost.

Obruči su pravljeni u različitim veličinama i od raznih materijala. Najčešće su izrađivani od bambusa i vinove loze, kao i od drveta. U krajevima bogatim metalom pravljeni su metalni hula-hopovi, dok su u nekim zemljama ove jednostavne naprave stvarane od trave. Vekovima unazad obruči su izrađivani ručno, a u moderno doba ruke vrednih majstora zamenile su fabričke mašine. S vremenom je bambus i metal zamenila plastika, a u današnje doba hula-hop se najčešće pravi od plastične tanke cevi koja je veoma savitljiva i koja se na krajevima spaja. Za one koji su ostali zaljubljenici u drvene rekvizite prave se i drveni obruči.

Pedesetih godina prošlog veka velike firme u Americi i drugim zemljama širom sveta počele su da se utrkuju u proizvodnji ovog rekvizita, a na američkom tlu prvi koji su počeli proizvodnju hula-hopa bili su Artur Melin i Ričard Knir. Na ovu ideju došli su zahvaljujući poseti jednog Australijanca. Naime, u Australiji koriste hula-hop na časovima fizičkog u školi, ali i u slobodno vreme. Melin i Knir uvideli su mogućnost da ova naprava osvoji američke mališane i počeli da je proizvode. Bili su efikasni u realizaciji svog projekta, a o uspehu koji su postigli najbolje govori podatak da je na američkom tržištu za samo dva meseca prodato 25 miliona obruča.