Neron (15. decembar 37. - 9. april 68.) bio je peti rimski car, poslednji iz Julijsko-Klaudijevske dinastije. Puno ime mu je bilo Neron Klaudije Cezar Avgust Germanski.

Lucije Domicije Neron (lat. Lucius Domitius Nero), sin Agripine i Gneja Domicija Ahenobarba, bio je rimski car od 54. do 68. godine. Na vlast je došao sa 17 godina. On je poslednji potomak julijevsko-klaudijevske kuće. Na tron rimskog cara dovela ga je majka Agripina Mlađa nakon što je prethodno otrovala svoga muža, cara Klaudija (vladao 41. - 54.). Neron je nastavio politiku cara Tiberija (vladao 14. - 37.) - vodio je oštru borbu protiv rimske aristokracije (senatorskog staleža), a koja se protivila sužavanju prava Senata i jačanju carske vlasti. U početku je vladao umereno zahvaljujući uticaju svojih savetnika Seneke i pretorijanskog prefekta Bura i supruge Oktavije. Međutim uskoro se ispostavilo da je Neron svirep vlastodržac. U skladu s tim pogubio je mnoge ugledne Rimljanje i konfiscirao njihovu imovinu. Godine 55. otrovao je svoga nerođenog brata Britanika. To je bio samo uvod u njegove zločine. Četiri godine kasnije (59.) otišao je tako daleko da je ubio čak i vlastitu majku (59. godine). Godine 62. ubio je Bura i suprugu Oktaviju da bi oženio svoju konkubinu Pompeju Sabinu koju je takođe nekoliko godina kasnije ubio.

Neron je bio bolesno ambiciozna osoba. U toj svojoj nerealnoj ambiciji želio je podražavati Aleksandra Makedonskog, pa je vodio skupe i nesigurne ratove na Istoku uzalud pokušavajući osvojiti Partiju Jermeniju, severnu obalu Crnog mora i Etiopiju. U tim ratovima naročito se isticao rimski vojskovođa Gnej Domicije Korbulon.

Mnogo novca Neron je trošio na pozorište, cirkuske igre i raskošan život. Uobražavao je kako je velik umetnik te se često pojavljivao u pozorištu i cirkuskoj areni kao glumac, pevač, svirač i sudija i u trci dvokolica. Zbog opterećivanja državne blagajne, što se posebno osetilo u provincijama kroz nove poreze, za njegove vladavine buktali su ustanci u Britaniji, Španiji, Galiji i Judeji.

Godine 64. posle velikog požara u Rimu nezadovoljstvo je zahvatilo i Rim jer glasine su za požar krivile Nerona. Posle paljevine Rima Neron je započeo sa progonima hrišćana jer je njih smatrao krivim za paljevinu Rima. Sledeće godine smaknuo je mnogo protivnika, ali i nevinih osoba, nakon otkrivanja zavere za njegovo svrgavanje. Seneka, koji se već prije povukao s dvora bio je prisiljen u toj situaciji počiniti samoubistvo 65. godine.

Između 66. i 67. godine posetio je Grčku gde je i sam sudelovao u raznim javnim natecanjima. Za vreme njegove odsustva iz Rima dolazi do pobuna u provincijama (Galija, Španija, Germanija). Kada se vratio u Rim Senat ga je proglasio neprijateljem rimskog naroda i osudio na smrt, te je car u 31-oj godini života počinio samoubistvo.

Izvor: Wikipedia