Dinastija Ćing
 

Dinastija Ćing, ponekad zvana i Mandžurska dinastija, predstavlja poslednju kinesku carsku dinastiju.

Njen osnivač je Nurhaci, mandžurski velmoža i vazal kineskih careva iz dinastije Ming koji se proglasio carem i naslednikom dinastije Jin, koja je vladala sjevernom Kinom nekoliko vekova ranije. Godine 1634. njegov sin Huang Tiji je nakon smrti poslednjeg mongolskog vladara iz dinastije Juen pokorio Mongoliju, a nakon toga i Koreju.

Godine 1644. u Kini je izbila velika pobuna koju je iskoristila mandžurska vojska na čelu s princom Dorgonom te probila Kineski zid, osvojila Peking i nakon osamnaest godina ustanovila vlast nad cijelom Kinom.

U prvim godinama dinastije King Kina nastavilja se širiti pa su osvojeni Tibet i Tajvan.

No, u 19. Veku, Kina, koja je po nominalnim kriterijumimama bila najbogatija i najjača država na svetu, suočila se s činjenicom da je značajno inferiorna zapadnim silama. Autoritet carske vlasti načet je sramnim porazima u opijumskim ratovima, što je dovelo do provale nacionalizma među Han Kinezima koji su Mandžursku dinastiju shvatali kao strane osvajače umesto vlastitih vladara. U drugoj polovini 19. veka je protiv dinastije King pokrenut krvavi Tajpinški ustanak, koji je odneo više života od prvog svetskog rata.

Iako se dinastija King uspela održati, Kina je bila bitno oslabljena te je pod vladavinom Ći Hi nastavila trpeti poraze, od kojih je najsramniji bio onaj u ratu s Japanom 1894-95. Narodno nezadovoljstvo – usmereno kako protiv dinastije, tako i protiv sve većeg uticaja zapadnih sila –iskazalo se u bokserskom ustanku godine 1900. Kina je, odupirući se zapadnoj vojnoj intervenciji, doživela još jedan veliki vojni poraz.

Godine 1911. serija pobuna protiv dinastije dovela je do njenog zbacivanja, te je Kina godine 1912. proglašena republikom.

Pu Ji, posljednji car mandžurske dinastije, vladao je od godine 1931. do 1945. kao car države Manchuko pod japanskom zaštitom.

Građevinarstvo

Dinastija Ćing (1616-1911) je bila poslednja feudalna dinastija u Kini. Građevine u ovom periodu su uglavnom sledile građevinski stil dinastije Ming, ali su još prefinjenije. Peking je u dinastiji Ćing ostao glavni grad, njegove građevine uglavnom nisu bile izmenjene. Imao je 20 velikih gradskih kapija. Od njih kapija Džengjang u unutrašnjem gradu je najveličanstvenija. Dinastija Ćing je nastavljala da koristi palatu dinastije Ming, a u isto vreme podigla mnoge ogromne imperatorske vrtove kao što su velelepne stara Letnja palata i Letnja palata. Građevine podignute u ovo vreme su počele da koriste i staklo. Podignute su građanske stambene kuće u raznolikim arhitektonskim stilovima.

Egzotične tibetske lamaističke građevine su bile popularne u dinastiji Ćing. One su probile šablone iz prošle dinastije i poprimile raznovrsne forme. Primeri za to su bili lamaistički hram Harmonija i mir u Pekingu i niz hramova kod Čengdea.

U poznom periodu dinastije Ćing, podignute su brojne nove zgrade i sa istočnim i sa zapadnim elementima.

Izvor: Wikipedia