Hrelja (umro 1342) bio je velikaš srpske srednjovekovne države. Zna se da je bio u službi već u doba kralja Milutina. Prvi put se spominje 1328. godine sa naslovom vojvode kada ga je kralj Stefan Dečanski poslao da pomogne vizantijskom caru Androniku II protiv njegovog pobunjenog unuka Andronika III. Hrelja je sa vojskom bio u Strumi i Seru ali se nije umešao u borbe videći da je mlađi Andronik mnogo snažniji. Za svoje usluge Hrelja je od kralja Dečanskog dobio u vlast područje oko grada Strumice a od Andronika II titulu protosevasta.

1340. godine, za vreme bolesti kralja Stefana Dušana i uspeha Vizantinaca na južnoj granici Srbije, Hrelja prilazi Vizantincima i predaje im svoje gradove. Za uzvrat od vizantijskog cara dobija titulu kesara. No, kada se uskoro Dušan ponovo posvetio svojoj državi, Hrelja je svoju oblast povratio starom gospodaru i to još proširenu za grad Melnik koji je u međuvremenu zauzeo od Jovana Kantakuzina. Izgleda da ga sve ovo nije iskupilo pa je uskoro primoran da se zamonaši a kralj Dušan preuzima njegovu oblast. Odlazi u Rilski manastir gde postaje monah Hariton i decembra 1342. godine umire. U Rillskom manastiru još postoji njegov grob. Pored Rile Hrelja je podigao i crkvu Svetih Arhanđela u Štipu.

Hreljina ličnost našla je odjeka u epskim narodnim pesmama gde se on spominje kao Relja Krilatica ili Relja od Pazara, pobratim Kraljevića Marka.

Izvor: Wikipedia