Kanska bitka

Godine 216. pne. Hanibal Barka nakon dve velike pobede protiv Rima, ipak se odlučuje na pustošenje Italije i čekanje na pojačanja umesto napada na "večni grad". U Rimu se tih godina, muško stanovništvo smanjilo za čak 17% zbog katastrofalnih poraza koje su doživeli protiv Puna. Uprkos tome, senat je pripremio još jednu vojsku, veću od sve tri prethodne da izbriše Hanibalove Kartažane sa lica zemlje. Ta vojska krenula je prema brdu severozapadno od grada Tarenta zvanom Kana.

Vojska koju je Hanibal predvodio sastojala se od Gala, Ibera, Libijaca, Numiđana, Balearaca, Samnićana i samih afričkih postrojba. Sve ukupno ih je bilo 50.000 (40.000 pešadije i 10.000 konjice). Vojska je bila umorna od silnog ratovanja a očekivao ih je još jedan sraz sa Rimljanima. Rimljane su predvodila dva konzula: Terencije Varo i Julije Emilije Paul, a vojska je brojala 80.000 ljudi (74.000 pešaka i samo 6.000 konjanika).

Rimljani su, ovaj put uhvatili Kartažane na otvorenom, pa Hanibal nije mogao pripremiti novu zamku. Konzuli, međutim, veliku brojčanu nadmoć nisu iskoristili. Mislivši kako pukim brojem vojnika mogu pobediti umorne Kartažane, daju naredbu legijama da napadnu Pune svom snagom. Hanibal šalje 6.000 numidskih konjanika protiv 2.000 italičkih, 4.000 hispanskih i kartaških konjanika protiv jednako toliko rimskih equita. Numiđani lako tjeraju Italike u bijeg i nakon toga se prebacuju na desni bok da bi pomogli afričkoj konjici skršiti rimske plemiće. Kartaški veterani se dotle prebacuju na bokove i polako formiraju obruč oko 74.000 rimskih pešaka. No, tada Kelti počinju bacati oruže i bežati pred rimskom legijom. Barem su Rimljani mislili da je tako. Keltima je Hanibal unapred rekao da to učine kako bi uvukli Rimljane još nazad, pa nakon bežanja Kelti odjedanput staju, uzimaju pričuvano oružje i napadaju Rimljane (ovo se danas smatra jednim od najboljih taktičkih poteza ikad). Rimljani, iako još uvek nadmoćni, polako počinju panično bežati nazad. Ali, sve je uzalud, jer numidska i afrička konjica na vreme se vraćaju zatvoriti rupu u obruču i tako onemogućiti beg Rimljanima. Nakon toga sledi masakr u kojem je poginulo više od 70.000 rimskih vojnika a preživeli su samo oni koji su se uspeli provući kroz obruč. U ovoj bici takođe je poginuo i velik broj plemića i senatora (oba konzula su ostavili svoju kožu na Kani), pa legenda kaže da je Hanibal pokupio svo prstenje od poginulih plemića u jednu košaru i pobacao ih pred kartaški senat.

Ipak, Hanibal nakon ove pobede nije udario na Rim (uplašeni Rimljani su vikali "Hannibal ante portas!" - Hanibal pred vratima) jer nije imao dovoljno opreme ni pojačanja. Takođe, nakon što su Rimljani bili na kolenima posle Kane, makedonski kralj Filip V. pridružio se Hanibalu, ali je odbio poslati pojačanje savezniku jer se bojao da će falange biti stavljene pod zapovedništvo velikog generala a ne Makedonaca. Ovo se, možda, pokazalo odlučujućim, jer da je Hanibal imao dovoljno ljudi, istorija kakvu danas poznajemo ne bi postojala.

Izvor: Wikipedia