Otto Abetz

Nacistički ambasador u Višijevoj Francuskoj za vrijeme Drugog svjetskog rata
rođen:   26. maj  1903.
Schwetzingen,  Njemačka
preminuo:   5. maj  1958.
Langenfeld,  Njemačka

Otto Abetz (26. maj 1903 – 5. maj 1958) je bio ambasador nacističke Njemačke u Višijevoj Francuskoj za vrijeme Drugog svjetskog rata.

Biografija

Rođen je u Schwetzingenu. Pohađao je školu u Karlsruhe gdje je postao nastavnik umjetnosti u školi za djevojčice. Zanimao se za francusku kulturu i umjetnost. Ženi se 1932. francuskinjom Susanne de Bruyker. Iako je politički podržavao ljevičare, bio je pacifist. Nije se pridružio NSDAPu sve do 1937. godine kada se prijavljuje za Njemačku inostranu službu. Prisustvuje Minhenskoj konferenciji 1938. godine. Deportovan je iz Francuske prilikom izbijanja rata, septembra 1939. Učestvuje u napadima njemačke vojske na Varšavu te nakon pada Varšave se vraća u već okupiranu Francusku u junu 1940. Von Ribbentrop ga postavlja u ambasadu u Parizu, gdje ga zadužuje u nagledanju svih objekata vezanih za kulturu i javni život, a naročito onih objekata koji su pripadali Židovima. Abetz preuzima taj zadatak s entuzijazmom, te radi na konfiskovanju svih francuskih umjetnina. Novembra 1940. preuzima dužnost ambasadora Njemačke u okupiranoj Francuskoj, gdje ostaje sve do jula 1944. Iako nikad nije akreditovan kao ambasador u Francuskoj (jer nacistička Njemačka i Francuska nikad nisu sklopile mirovni sporazum do kraja rata), imao je sve ovlasti te funkcije.

Kao ambasador je savjetovao njemačku vojnu administraciju u Parizu te je bio odgovoran za odnose sa Višijevom Francuskom. Abetz je bio jedan od malobrojnih funkcionera kojima se von Ribbentrop divio. Njegov osnovni cilj tokom rata je da osigura potpunu kolaboraciju francuza. Abetzova funkcija je kasnije postala katalizator za odnose sa francuskom javnošću a prije svega to se odnosi na propagandu.

Postepeno napreduje po vojnom činu, dobivši 9. novembra 1940. čin pukovnika.[1] Inicirao je mnogobrojna protjerivanja Židova po Francuskoj.

U septembru 1944. napušta Francusku zajedno s njemačkom vojskom koja se povlačila. Uhvaćen je od strane Saveznika 1945. na Schwarzwaldu. U julu 1949. francuski sud ga je osudio na 20 godina zatvora zbog ratnih zločina, naročito zbog učestvovanja u deportaciji francuskih Židova u logore. Pušten je na slobodu 17. aprila 1954. Umro je 5. maja 1958. u saobraćajnoj nesreći u blizini Dortmunda.

Izvor: Krstarica