Milo Rakočević

Milo Rakočević je rođen u selo Rečine na padinama Bjelasice 1910. godine, a umro je 2007. u Parizu. Bio je vazduhoplovni kapetan u vojsci Kraljevine Jugoslavije. Tokom Drugog svetskog rata bio je pripadnik Jugoslovenske vojske u otadžbini, obavljao je poverljive obavšetajne zadatke, po nalogu Vrhovne komande. Godine 1942. proglašen je za četničkog vojvodu. Posle rata bio je istaknuti politički emigrant i priznati ekonomski stručnjak.

Bigrafija

Završio je gimanziju u Kolašinu i Vojnu akademiju u Beogradu. Nižu školu Vojne akademije pohađao je u 57. klasi (od 1929), a Višu školu Vone akademije u 39. klasi (od 1937. godine). Tridesetih godina bio je oficir Kraljeve garde u Beogradu. Po završetku Više škole Vojne akademije, 1939. godine, raspoređen je u ministarstvo vojske i mornarice. Tada je vazduhoplovstvo tražilo oficire iz drugih rodova i on se prijavio. Krajem 1939. godine preveden je iz pešadije u vazduhoplovstvo i postavljen za komandira 6. bazne čete na aeorodromu u Zemunu.

U Drugi svetski rat ulazi u činu vazduhoplovnog kapetana. Posle aprilskog sloma vraća se u Beograd, gde ga hapsi Gestapo. Ipak, uspeva da se izbavi iz zatvora i sklanja se u Kolašin. Sa drugim oficirima Rakočević je učestvovao u Trinestojulskom ustanku protiv Italijana u Crnoj Gori. Posle potpisivanja primirja bio je u štabu generala Blaže Đukanovića na Cetinju. Takođe se nalazio na dužnosti obaveštajnog oficira vojvode Ilije Trifunovića Birčanina, komandanta četničkih jedinica u najzapadnijim srpskim krajevima.

Po Birčaninovom nalogu, Rakočević je zajedno sa majorom Borivojom Radulovićem i kapetanom Radovanom Ivaniševićem, napisao elaborat o osnivanju Dinarske četničke divizije, od 8. do 12. marta 1942. godine. Bio je jedan od 30 četničkih vojvoda, koje je, na predlog generala Dragoljuba Mihailovića proglasio vojvoda Birčanin.

Proleća 1942. godine Rakočević je učestvovao u borbama protiv komunista, koje on naziva "Drugi narodni ustanak u Crnoj Gori".

Kada je Vrhovna komanda generala Mihailovića juna 1942. godine došla u selo Gornje Lipovo kod Kolašina, kapetan Rakočević joj se stavio na raspoloženje. General Mihailović mu daje obaveštajni zadatak. Pored ostalog, Rakočević je ilegalno ubačen među Italijane, u procesu, tzv. legalizacije četnika. Međutim, Italijani su ga otkrili i uhapsili. U zatvoru u Budvi nalazio se do kapitulacije Italije. Odmah po izlasku iz zatvora uhapsili su ga i komunisti i izveli na sud. Sigurne smrti spasilo ga je nemačko bombardovanje; jedna bomba pogodila je improvizovanu sudnicu na Čevu, a u nastalom haosu Rakočević uspeva da pobegne. Sa svojom i još jednom porodicom, ribarskim brodom, pobegao je u Italiju, u noći između 13. i 14 jula 1944. godine.

Englezi su ga jedno vreme držali u zatvoru, ali posle detaljnog ispitivanja pušten je na slobodu. Ponovo je uhapšen krajem septembra 1944, jer se nalazio u grupi oficira koja je odbila da stupi u "Britansko vazduplovstvo", znajući da je ono osnovano radi pomoći komunistima. U zatvoru ostaje kratko, jer prihvata ponudu britanske vojske za službu pri njenoj komandi u Rimu. Međutim, 26. aprila 1946. godine Britanci hapse Rakočevića i treći put, bez obrazloženja, a verovatno zbog protesta vlasti nove Komunističke Jugoslavije što se bivši četnički oficir nalazi u Britanskoj službi. Premešten je u logor u Osnabriku, ali posle nekoliko meseci vraća se u Rim i nalazi posao kod američke vojske.

Godine 1947. Rakočević odlazi u Francusku. Još u Rimu upisao je studije ekonomije. Našo je posao u Parizu i nastavio studije. Doktorirao je ekonomske nauke na univerzitetu u Rimu 22. jula 1950. godine. Radio je u francuskoj automobilskoj industriji. Penzionisan je 1976. godine. Milo Rakočević je objavio knjigu "Iz rata u emigraciju" 1993. godine u Parizu, u sopstvenom izdanju. Preminuo je 2007. godine, u Parizu.

Izvor: Wikipedia

Respect!