Đoka Vlajković
 
Đoka S. Vlajković (3. mart 1831-17. avgust 1883), zadužbinar i dobrotvor, pukovnik srpske vojske.

Biografija

Đoka Vlajković se, po jednom izvoru, rodio 3. marta 1831. godine u Vojvodini, tj. Austriji, mesto nije zapisano, a po drugom, u Beogradu. I jedan i drugi izvor se slažu u tome da je godina njegovog rođenja 1831. Bio je sin Todora Vlajkovića iz Prizrena. U Beogradu je završio osnovnu školu i, prema svim nagoveštajima, upisao se na dalje školovanje na Licej. Rano ostaje bez oca, već 1839, a majka mu umire 1845. godine. Taj rani gubitak roditelja svakako je uticao na njegovo dalje obrazovanje. Sa četrnaest godina želi da stupi u vojsku. I pored izrazite mladosti, načelnik srpske vojske Kosta Ranisavljević prima ga kao izuzetnog i već oformljenog mladog čoveka. U podacima glavnog đeneralštaba nailazimo na podatak da je 1845. bio upućen u junkersku vojnu školu u Rusiju. Nema jasnih dokaza da li je i pohađao školu u koju je tada upućen. Zna se da se u Srbiju nije vratio već stupa u austrijsku vojsku gde 5. oktobra 1847. biva proizveden za potporučnika.

Za vreme mađarske bune 1848. pridružuje se srpskom dobrovoljačkom odredu koji je organizovao Stevan Petrović - Knićanin. Taj odred pruža veliku pomoć Srbima u borbi protiv Mađara. Đoka Vlajković se posebno istakao 22. marta 1848. godine u odbrani Srbobrana kod Varadinskog mosta. Tu je zadobio prvo od mnogobrojnih odlikovanja - Medalju za hrabrost. Pri kraju tzv. Mađarske bune vratio se sa mnogim dobrovoljcima u Srbiju.

Đoka Vlajković, pešadijski pukovnik srpske i ruske vojske u penziji, umire 17. avgusta 1883. godine u Beogradu, gde je i sahranjen uz sve vojne počasti. I danas jedna od ulica u najužem centru Beograda nosi njegovo ime (Vlajkovićeva ulica).

Ministarstvo prosvete je tridesetih godina odlučilo da se od sredstava Zadužbine u Vlajkovićevoj ulici br. 5 sazida reprezentativna zgrada. Na tu novu zgradu postavljena je bista Đoke Vlajkovića. Bistu je izradio vajar Marko Brežanin od prirodnog kamena a Branko Filipović, dekorativni vajar, kako se sam potpisivao, venac za medaljon od veštačkog kamena. Ovo umetničko delo i danas krasi nedavno obnovljenu fasadu Zadužbine Đoke Vlajkovića.

Izvor: Wikipedia