Hallo!!! Treba mi par informacija za Gucu. Dogovorio sam se sa devojkom da idemo u Gucu ove godine. Gledali smo koliko kosta smestaj i tako to. Pa, ispalo je da kosta oko 180 eura. To je prilicno slupo. Zanima nas kako sve moze da se obezbedi neki smestaj na tih 5 dana, mada bili bi 4 dana. Razmisljali smo o satoru, ili nesto slicno, ali nam je frka za higijenu. Uglavnom mislim na tus kabinu ili nesto slicno. Ako je neko bio tamo ili ako zna nekoga ko je bio tamo, treba mi bar malo pojasnjenje oko toga. Jeli tamo postoje samo te javne tus kabine gde prodje oko 400 000 ljudi? Takodje, placa li se uopste ulaznica za gucu?
   Hvala unapred, Kashmir!!!

47 Dragačevski sabor trubača
Guča , Srbija
08 - 12 Aug, 2007


Trube su u Dragačevo pocele dolaziti kao isluzeni muzicki istrumenti iz vojnih kasarni i bojeva za slobodu krajem XIX veka i pocetkom XX veka. Donosili su ih vojni trubaci “znacari” vise kao uspomenu na dane provedene u vojsci i ratistima. O tome nam svedoce brojni nadgrobni spomenici i krajputasi. Najstari medju njima je onaj Urosu Rakicevicu iz Guberevaca koji je kao vojni trubac ucestvovao u srpsko-turskom ratu od 1876. do 1878. godine, Cedomiru Nedovicu iz Rtara, Sretenu Jerenicu iz Goracica, Petru Davidovicu iz Lisica i drugim trubacima iz prvog svetskog rata.

Trubaci su primetili da narod trube rado slusa pa su na njima poceli svirati kola i pesme. U pocetku su svirali sa postojecim muzickim sastavima, a onda su se udruzili i poceli praviti posebne orkestre. Cetiri trube i bubanj. Pet truba i bubanj. Sest truba i bubanj. Sastavi skromni, ali zavrsavaju poslove. Uspesno zamenjuju druge seoske muzike. Truba nije vise svirala ustajanje i povecerje, vojne marseve i juries za slobodu, ona se u Dragacevu sve vise oglasavala i na veseljima. Tako su se vojne trube primirile, pripitomile, usle u srce i dusu naroda. Bez njih nije vise bilo ni pesme. Dragačevci tako zavoleli da bez njih nisu oglasavali ni rodjenja, ni krstenja, ni mobe, ni komisanja, ni polaske ni dolaske iz vojske, ni svadbe, ni podizanje krovova na novim kucama, ni druge znacajne godete – pa ni sahrane.

Seoski sabori se bez trubaca nisu mogli ni zamisliti. Dragačevci su se radjali, ziveli i umirali uz trubu. Izmedju dva svetska rata u okolini Guče, u vise sela, radilo je i po petnaest orkestara. Medju njima najbolji je bio onaj iz Mirosaljaca. Njega je predvodio cuveni Dojcilo Djukic, najbolji trubac toga vremena. Njegova slava je sve do Nisa dopirala. Kod njega su na saborima kolovodje na red cekali, a s jeseni prema njegovom rasporedu svadbe su zakazivane. Dragacevski sabor trubaca osmislili su mladi skolovani ljudi, zanesenjaci, u zelji da razbiju zabokrecinu zivota malog mesta kao sto je u to vreme bila Guca, daleko i duboko u provincji. Njihove duhovne i kulturne potrebe bile su mnogo iznad zivota kojeg su im pruzile povremene drustveno-politicke akcije i aktivnosti. Sreca je za te mlade ljude sto su dosli na ideju da organizuju tako jedinstvenu manifestaciju kao sto je Sabor trubaca, a sreca je i za Sabor trubaca sto je oko sebe okupio toliko vrednih i kreativnih poslednika – zaljubljenika u narodno stvaralastvo i tradiciju.

Obe ove cinjenice doprinele su da Sabor uspesno zraci bogastvom narodnog duha vec cetrdeset pet godina.

Prvi Sabor trubaca dogodio se 14. oktobra 1961. godine u Guci. Dogodio se na dan Pokrova Presvete Bogorodice, u crkvenoj porti. Sabor za koga su momci i devojke pricali da im pruza sansu poslednjeg gledanja. Organizatori Sabora trubaca su racunali da ce im ta saborska tradicija obezbediti publiku i za svoje programe. Taj dan je bio suncan i topao. Interesovanje naroda prevazislo je sva ocekivanja organizatora. Tada je pukla prva saborska prangija, poleteo prvi kamen sa ramena plecatog bacaca, odskocio sokolski prvi skakac iz mesta, krcnula junacka kost nekog od stasatih rvaca, pogodjena prva saborska jabuka “kroz prsten gadjana”, izvucena, prvi put posle rata, iz prasnjavih skrinja i sanduka, stara narodna nosnja. Opet je na Saboru zaigralo sareno kolo mladih, ali i staraca. Prikazivane su, opet, igracke vestine i lepota narodne nosnje, od kojih su najlepse bile posebno nagradjene. Tada je otvoreno vise izlozbi proizvoda dragacevske privrede i rukorada starih zanatlija i umetnika, medju njima i dragacevskih tkalja. Postavljeno je niz satri ispod kojih su se izvlacili miomirisi dragacevskih specijaliteta: svadbarskog kupusa, kopackog pasula, "vruceg sa raznja i rostilja", grejanje rakije i vruce proje sa sirom i kajmakom.

Na Prvom saboru orkestri su svirali zadato i slobodno. Zadate su bile melodije "Sa Ovcara i Kablara" i "Bledi mesec zagrlio zvezdu Danicu". Posle toga su svirali po dva kola, ili kolo i mars – po svom cefu. Takmicila su se samo cetiri orkestra. Sva cetiri iz Dragaceva. Vise ih nije ni bilo aktivnih. Trubastvo se naglo gasilo. Zamiralo je u toku drugog svetskog rata i neposredno posle njega. Trubaci su trubili, narod je aplaudirao, a ziri je ocenjivao. Presedniku zirija, etnomuzikologu, profesoru Muzicke akademije, Miodragu Vasiljevicu zablistala je suza u oku. Svi su bili uzbudjeni. Osecalo se da se u Guci nesto krupno dogadja. Pocela je renesansa srpskog narodnog trubastva. Organizatorima narastaju krila.Na kraju pobednici Sabora dozivljavaju prave ovacije. Pobednik Prvog sabora bio je Desimir Perisic iz Goracica (kasnije nazvan "Dragacevski Hari James"). Najbolji orkestar imao je Tomo Jovanovic iz Dljina. O saboru pohvalno, i sa uzbudjenjem, pisu novinari dnevnih i nedeljnih listova. Zahvaljujuci profesoru Dragoslavu Devicu narodna truba se, po prvi put, oglasava i preko talasa Radio Beograda. Purisa Djordjevic za dokumentarni film o Prvom saboru trubaca dobija medjunarodnu nagradu. Sve je zahvatilo ushicenje, izuzev vlasti. Ona je ostala rezervisana: cekala je instrukcije visih organa.

Na Drugi sabor sjatila se citava zapadna Srbija. Na Treci stigli su trubaci iz juzne i istocne Srbije. Organizatori su, kao u Dragacevu, po citavoj Srbiji isli od sela do sela, od orkestra do orkestra, pazljivo ih slusali i najbolje pozvali u Guču. Planula je cela zemlja. Crkvena porta postala je premala da primi sve ucesnike, pa je saboriste preneto na trgove i ulice Guce, a takmicenje u Sportski centar preko Bjelice. Guča je postala prestonica srpske narode trube. Pesma "SA Ovcara i Kablara" prestala je da se svira kao takmicarska. Postala je himna Sabora. Sviraju je svi trubaci, svecano, na pocetku takmicena. Ona, uz pucanje prangija, podize publiku na noge kao da se svira prava himna. Narod je Sabor prihvatio kao svojevrstan praznik, kome se veoma raduje, i na koga goste poziva. Time je podrzavao organizatore Sabora da istraju i prebrode sve nedace i krize, kako politicke tako i materijalne. Takva podrska naroda, i druge javnosti, ucinila je da razvoj Sabora nisu zaustavili ni zahtevi da njegovi sadrzaji sluze samo vladajucoj partiji i partiskoj drzavi. Umesto pomoci, vladajuca partijaje na Sabor slala svoje ideoloske komisije, a u Beograd, u svoje komitete, konferencije radnog naroda i kulturno-prosvetne zajednice pozivala je organizatore Sabora da im ocita ostre lekcije. Najvece su zamerke bile sto se deo sabora i dalje drzi u Crkvenoj porti i sto je Crkva otvorena po ceo dan, sto se sve vise nosi narodna ("kulacka") nosnja, sto se nose tolike sajkace, sumljivo nakrivljene na jednu stranu i toliki opanci – "sve to vuce drustvo nazad", sto se na Saboru pod satrama pevaju i sviraju nacionalisticke oesme iz Srbije i Prvog svetskog rata ( "Tamo daleko" i "Mars na Drinu" ). I pored toga, Sabor je i dalje ziveo, razvio se i uzrastao. Kao magnet je privlacio sve vise ucesnika i posetilaca. Sabor vise nije samo gucki, srpski – postao je svetski. O Saboru i trubacima pisu se knjige, naucne rasprave i reportaze, putem televizije gledaju ga mnogi narodi sirom sveta.Trubaci su postali akteri i u najgledanijim nasim filmovima koji dobijaju svetske nagrade.Na Sabor danas dolaze ucesnici i gosti od Japana do SAD.

Pobednici Sabora postali su trubacke legende, posebno Majstori trube. Bez njih se danas ne mogu ni zamisliti neki muzicki festivali u Tokiju, Melburnu, Moskvi, Berlinu, Varsavi, Pragu, Parizu, Becu, Londonu, Kanu, Veneciji, Havani, Njujorku, Torontu ili Nju Orleansu. Medju trubackim zvezdama danas najsjajnije svetli zvezda Bobana Markovica iz Vladicinog Hana. Zadnjih godina se, iz sveta, i ne vraca. Ide sa kontinenta na kontinent, iz grada u grad, sa festivala na festival, sa koncerta na koncert, sa filma na film. Ono sto je nekada dobio od Sabora sada mu se visestruko uzvraca. Postao je najbolji promoter i propagator i Sabora i Guce sirom sveta. Vreme je da ga Sabor proglasi pocasnim ambasadorom, a Guca – prestonica trube, svojim pocasnim gradjaninom. Ostala je nasa zelja da nam Sabor sto duze traje i da svake godine bude sto uspesniji. Zelimo da na njega dolaze ljudi, kao ucesnici programa ili gosti, iz svih nasih zemalja, i zemalja sirom sveta, bez obzira na boju koze, veru, nacionalnu ili politicku pripadnost – da se sa nama druze i vesele. Zelimo da nas trube pozivaju u kolo a ne rat. I dalje ostaje sociolozima, etnolozima, etnomuzikolozima, istoricarima kulture da istrazuju i zakljucuju: kako jedan lokalni mali Sabor trubaca na kome su ucestvovala samo cetiri orkestra, odrzan u dubokoj provinciji Zapadne Srbije, u malenoj Guci, mogao postati jedan od najznacajnijih narodnih muzickih manifestacija na svetu? Kako je Sabor uspeo da Gucu ubelezi u sve turisticke mape i kataloge sirom nase planete? Cuvajmo Sabor. Mi od njega nemamo nista vrednije. Sabor je postao svetski – ali mora ostati autentican i nas. Njegov moto i dalje neka bude: Sviraj trubo, svirala zadugo – za veselje i nizasta drugo.

Pobednici na saborima trubaća

1961 godine (prvi Sabor trubača )
- orkestar: Toma Jovanovića iz Dljina
- prva truba: Desimir Perišić iz Goračića

1962 godine
- orkestar: Radojka Arnautovića iz Tubića
- prva truba: Radovan Babić iz Milićevog sela

1963 godine
- orkestar: Rake Kostića iz Lukova
- prva truba: Bakija Bakić iz Vranja

1964 godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Raka Kostić iz Lukova
- truba publike: Srećko Obradović iz Rtiju

1965 godine
- orkestar: Rake Kostića iz Lukova
- prva truba: Junuz Ismailović iz Prekodolca
- truba publike: Stanko Glavonjić iz Goračića
- za najizvornije muziciranje : orkestar Srećka Obradovića iz Rtiju

1966 godine
- orkestar: Durmiša Saćipovića iz Dugojnica
- prva truba: Raka Kostić iz Lukova
- truba publike: Radovan Babić iz Milićevog sela
- za najizvornije muziciranje: orkestar Saćipa Salijevića iz Surdulice

1967 godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Junuz Ismailović, iz Prekodolca
- truba publike: nije dodeljena
- za najizvornije muziciranje: nije proglašen

1968 godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Raka Kostić, iz Lukova
- truba publike: Durmiš Saćipović iz Dugojnice
- za najizvirnije muziciranje: orkestar Radovana Babića iz Milićevog sela

1969 godine
- orkestar: Dobrivoja Stojanović iz Majdanpeka
- prva truba: Bakija Bakić iz Vranja
- truba publike: orkestar Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Srećka Obradovića iz Rtiju

1970 godine
- orkestar: Junuza Ismailovića iz Prekodolca
- prva truba: Bakija Bakić iz Vranja
- truba publike: Milivoje Stanimirović iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Mitra Lazovića iz Krvavaca

1971 godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Raka Kostić iz Lukova
- truba publike: Milivoje Stanimirović iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Skendera Saninovića iz Binovca

1972 godine
- orkestar: Milovana Babića iz Krvavaca
- prva truba: Milovan Babić iz Krvavaca
- truba publike: Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca

1973 godine
- orkestar: Milivoje Stanimirović, iz Krvavaca
- prva truba: Božidar Ajredinović iz Vranja
- truba publike: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- za najizvornije muziciranje: orkestar Boška Ostojića iz Zlakuse

1974 godine
- orkestar: Boška Ostojića, iz Zlakuse
- prva truba: Milan Nikolić, iz Grdelice
- truba publike: Milovan Babić, iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca

1975 godine
- orkestar: Boška Ostojića, iz Zlakuse
- prva truba: Junuz Ismailović, iz Prekodolca
- truba publike: Miloš Perišić, iz Goračića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Dušana Ljubojevića iz Sirogojna

1976 godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Milan Nikolić, iz Grdelice
- truba publike: Radojko Vitezović, iz Tubića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Dragana Stamenkovića iz Predejana

1977 godine
- orkestar: Radovana Babića, iz Milićevog sela
- prva truba: Dragan Veličković, iz Grdelice
- truba publike: Miloš Perišić, iz Goračića
- za najiizvornije muziciranje: orkestar Dragana Veličkovića iz Grdelice

1978 godine
- orkestar : Milovana Babića, iz Krvavaca
- prva truba: Radojko Vitezović, iz Tubića
- truba publike: Milovan Babić, iz Krvavaca
- za najizvornike muziciranje: orkestar Milovana Babića iz Krvavaca

1979 godine
- orkestar: Tatomira Nikolića, iz Užica
- prva truba: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Dragan Ignjić, iz Užica
- za najizvornije muziciranje: orkestar Miloša Perišića iz Goračića

1980 godine
- orkestar: Rake Kostića, iz Lukova
- prva truba: Milovan Babić, iz Krvavaca
- truba publike: Svetozar Lazović, iz Ježevice
- za najizvornije muziciranje : orkestar Aca Novkovića iz Zagužanja

1981 godine
- orkestar: Svetozara Lazovića, iz Ježevice
- prva truba: Fejat Sejdić, iz Bojnika
- truba publike: Božidar Ajredinović, iz Vranja
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Ajredinović iz Vranja

1982 godine
- orkestar Milovana Babića , iz Krvavaca
- prva truba: Božidar Ajredinović, iz Vranja
- truba publike: Fejat Sejdić, iz Bojnika
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milovana Nikolića iz Grdelice

1983 godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Boško Ostojić, iz Zlakuse
- za najizvornije muziciranje: orkestar Durmiša Saćipovića iz Dugojnice

1984 godine
- orkestar: Jovice Ajdarevića, iz Pavlovca
- prva truba: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Milovan Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Nikolića iz Grdelice

1985 godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Svetozar Lazović, iz Ježevice
- truba publike: Boško Ostojić, iz Zlakuse
- za najizvornije muziciranje: orkestar Svetozara Lazovića iz Ježevice

1986 godine
- orkestar: Svetozara Lazovića, iz Ježevice
- prva truba: Nenad Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Boška Ostojića iz Zlakuse

1987 godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba : Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Ranko Jovanović, iz Dljina
- za najizvornije muziciranje: orkestar Slobodana Salijevića iz Prekodolca

1988 godine
- orkestar: Jovice Ajdarevića, iz Pavlovca
- prva truba: Boban Marković, iz Vladičinog Hana
- truba publike: Milovan Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Gvozdena Rosića iz Rtiju

1989 godine
- orkestar: Milovana Petrovića, iz Dubokog
- prva truba: Jovica Ajdarević, iz Pavlovca
- truba publike: Milija Milić, iz Bajine bašte
- za najizvornije muziciranje: orkestar Radoslava Petrovića iz Karana

1990 godine
- orkestar: Slobodana Salijevića, iz Prekodolca
- prva truba: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Milija Milić, iz Bajine bašte
- za najizvornije muziciranje: orkestar Miloša Perišića iz Goračića

1991 godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Bobana Marković, iz Vladičinog Hana
- truba publike: Danilo Obradović, iz Rtiju
- za najizvornije muziciranje: orkestar Radojka Vitezovića iz Tubića

1992 godine
- orkestar: Slobodana Salijevića, iz Prekodolca
- prva truba : Svetozar Lazović, iz Ježevice
- truba publike: Radojko Vitezović, iz Tubića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Vidoja Filipovića iz Milićevog Sela

1993 godine
- orkestar: Bobana Markovića, izVladičinog Hana
- prva truba: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Milovana Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Miladina Jovanovića iz Sirogojna

1994 godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Milovana Petrović, iz Dubokog
- truba publike: Boban Marković, iz Vladičinog Hana
- za najizvornije muziciranje: orkestar Svetozara Lazovića iz Ježevice

1995 godine
- orkestar: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- prva truba: Svetozar Lazović, iz Ježevice
- truba publike: Vidoje Filipović, iz Milićevog sela
- za najizvornije muziciranje: orkestar "Timočani" iz Knjaževca

1996 godine
- orkestar: Milovana Petrovića, iz Dubokog
- prva truba: Nenad Mladenović, iz Vranja
- truba publike: Aca Novković, iz Zagužanja
- za najizvornije muziciranje orkestar Milovana Babića iz Krvavaca

1997 godine
- orkestar: Milana Mladenovića, iz Vranja
- prva truba: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Milovan Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Lukovića iz Kotraže

1998 godine
- orkestar: Ekrema Sajdića, iz Vranjske banje
- prva truba: Boban Marković, iz Vladičinog Hana
- truba publike: Milija Milić, iz Bajine bašte
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milovana Babića iz Krvavaca

1999 godine
- orkestar: Milovana Petrovića, iz Dubokog
- prva truba: Nenad Mladenović, iz Vranja
- truba publike: Radiša Vitezović, iz Tubića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Meke Ajdinovića iz Surdulice

2000 godine
- orkestar: Bobana Markovića, iz Vladičinog Hana
- prva truba: Elvis Ajdinović, iz Surdulice
- truba publike: Dragan Lazović, iz Ježevice
- za najizvornije muziciranje: "Timočani" iz Knjaževca

2001 godine
- orkestar: Milana Mladenovića, iz Vranja
- prva truba: Boban Marković, iz Vladičinog hana
- truba publike: Gvozden Rosić, iz Rtiju
- za najizvornije muziciranje: orkestar "Mića Petrovića" iz Užica

2002 godine
- orkestar: "Vranjski biseri" iz Vranja
- prva truba: Elvis Ajdinović, iz Surdulice
- truba publike: Milojko Đurić, iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Dejana Petrovića iz Užica

2003 godine
- orkestar : Dejana Petrovića iz Užica
- prva truba : Nenad Mladenović iz orkestra Milana Mladenovića
- truba publike: Dejan Lazarević iz Požege
- za najizvornije muziciranje: Milovan Babić iz Krvavaca

2004 godine
- orkestar: Feata Sejdića iz Bojnika
- prva truba: Veljko Ostojić iz orkestra Veljka Ostojića iz Zlakuse
- truba publike: Srđan Azirović iz Bojnika
- za najizvornije muziciranje: Radič Slavković iz Rtiju

2005 godine
- orkestar: Nenada Mladenovića iz Vranja
- prva truba: Dejan Lazarević iz Požege
- truba publike: Dejan Petrović iz Duboke
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Lukovića iz Kotraže


Kontakt:

e-mail: en@guca.co.yuThis email address is being protected from spam bots, you need Javascript enabled to view it

web site: www.sabortrubaca.com/

NOVA METODA PODELE PROSTORA ZA ŠATRE SABORA U GUČI !!!

Organizatori Sabora trubaca u Guči organizovaće u narednih sedam dana licitacije za izdavanje prostora ugostiteljima, a kako bi se sprečile zloupotrebe, metoda nadmetanja će biti nalik licitaciji za prodaju „Mobtela”.

Predsednik opštine Lučani i predsednik Saborskog odbora Slobodan Jolović rekao je danas agenciji Beta da bi nova metoda trebalo da onemogući razne zloupotrebe ugostitelja.

Prema njegovim rečima, ugostitelji su na licitacijama podizali cene, a zatim se dešavalo da prvi koji je dao najpovoljniju odustane i automatski dobija drugoplasirani sa znatno nižom ponudom.

Sada će se dostavljati zatvorene ponude i samo prva dvojica koji daju najveće iznose moći će da nastave nadmetanje.

Savet mesne zajednice u Guči odredio je početnu cenu za šatre i ona je u prvoj zoni 3.600.000 dinara na pet lokacija, gde se pojedinačna cena kreće od 500.000 do 1.000.000 dinara.

U drugoj zoni za roštilje ima osam mesta, a početna cena je 2.150.000. Najjeftinija je 160.000 za šest kvadrata.

Idućeg petka otvoriće se ponude i licitirati svako mesto kada će se znati koliko je ko platio. Iako je do početka 47. Sabora, koji se održava od 8. do 12. avgusta, ostalo 45 dana, zanimljivo je da su „ulična mesta” skoro rasprodata.

Očekuje se da će za vreme manifestacije u Guči biti postavljeno, pod raznim ugostiteljskim objektima, oko 12.000 stolica.


Beta

Trka za šatre u Guči

Krčmari iz deset srpskih gradova i sela, od Beograda do Goračića, nekako su se smestili u najveću odaju Mesne zajednice u Guči, i onda skoro ravnodušno pratili javno nadmetanje za izdavanje šatri. Na meti su im bila roštiljska mesta, procenivši iz iskustva da će lakše zaraditi ako prodaju pljeskavice prolaznicima nego pečenje i špricer na velikoj sedeljci, piše "Politika" u reportaži iz Guče.

Stupaju, izgleda, neki novi običaji na najvećem narodnom saboru u Srbiji, čije je 47. izdanje zakazano za period od 8. do 12. avgusta. I domaćini su se prihvatili tog kola, na tradicionalnoj licitaciji za šatre i roštilje, prvi put primenjen plej – of za kafedžije. Mesna zajednica odredila je početne cene za svaki plac, krčmari su imali deset dana da dostave zatvorene ponude i dvojica najizdašnijih u petak su javnim nadmetanjem odlučivali pobednika.

Od ukupno pet mesta za šatre, ugostitelje je zanimalo samo jedno. Niko nije poslao ponude za jedinu šatru u samoj varošici, kod Poreske uprave (400 kvadrata, početna cena milion dinara), ni za dve kod saborišta (po 800 kvadrata – 800.000 dinara), ni četvrtu (500 kvadrata – 500.000), ali su tri koverte prispele za šatru kod novog pešačkog mosta (500 kvadrata – 500.000).

Mile Lučić, vlasnik kafane "Arilje" iz Beograda, poslao je ponudu od 545.000, a kolega iz Sremčice i Aco Popović iz čačanskog naselja Suvi breg po 550.000. Ta dvojica ušla su u sledeće krug u kojem je ugostitelj iz okoline Beograda odustao, pa je plac zakupio Čačanin, po ponudjenoj ceni.

"Na taj prostor može se smestiti oko 500 stolica. Prvi proračun je da će piće za vreme Sabora koštati 150, prasetina 600 a jagnjetina 1.000 dinara po kilogramu, svadbarski kupus 150 ili 200 dinara. Malo ili mnogo, zavisi u kojoj ste ulozi. Običnog radnika pod šatrom moram da platim 2.500 dinara, majstora 60 ili 70 evra svakog dana", kaže Popović, koji decenijama drži radnju na Saboru.

Sasvim obrnuta bila je tražnja roštiljskih mesta, od pet u prvoj zoni izlicitirana su čak četiri. Za plac od 20 kvadrata ispred hotela "Zlatna truba" (početna cena 600.000), ponude su poslali vlasnici lokala "Arilje" iz Beograda (na 870.000), "Gril G" iz Gornjeg Milanovca (850.000) i "Perper" iz Beograda (821.000) i pobedio je prvi, po ponudjenoj ceni.

Roštilj od osam kvadrata kod stare apoteke izdat je kafani "Vajati" za 270.000 dinara, dok je "Perper" uzeo dva roštilja, od deset kvadrata kod mesne kancelarije (521.000) i osam kvadrata kod "Dunava" (350.000).

Krčmari su, kao svet za sebe, sa nekoliko iznenadjenja popravili raspoloženje u prepunoj Mesnoj zajednici. Tako je Zoran Ristanović iz Gornje Gorevnice, uz kovertiranu ponudu, poslao 40.000 dinara živih para, objasnivši da je pošta u četvrtak bila zatvorena pa kauciju nije mogao da uplati tamo.

Jedan od učesnika licitacije napisao je na svojoj koverti "nipošto ne otvaraj" ali je komisija ipak otvorila njegovu pošiljku, dok je vlasnik kafane "Orlovo gnezdo" iz Ljiga uplatio kauciju za jedno roštiljsko mesto pa odustao, gundjajući: "Nisam znao da nemam pravo da držim stolice pored roštilja. Povlačim se, džaba sam tri dana dolazio u Guču".

Izvor: Politika

Strasno koja seljacka manifestacija

Sabor u Guči od 8. do 12. avgusta

Ovogodišnji, 47. Sabor trubača u Guči biće održan od 8. do 12. avgusta i očekuje se da će ga
posetiti preko pola miliona ljudi, najavili su u četvrtak organizatori na konferenciji za novinare.

Predsednik opštine Lučani i predsednik Saborskog odbora Slobodan Jolović rekao je da će Vlada Srbije i ove godine, treći put za redom, biti pokrovitelj manifestacije.

Jolović je rekao da je u Guču u prethodne tri godine uloženo 15 miliona evra, i da je zahvaljujući tome obnovljena infrastruktura.

Takodje, naveo je da će uskoro biti otvoren i heliodrom, kako je rekao, drugi u Evropi, što će strancima omogućiti da lakše dolaze u Guču.

On je rekao da se nada da će 2010. godine, kada se bude obeležavalo pola veka postojanja, Sabor prerasti u svetsku manifestaciju, odnosno da će se tada birati Prva truba sveta.

Ministar za infrastrukturu Velimir Ilić je rekao da mu je drago što je treću godinu za redom domaćin Sabora trubača u Guči, koji je, naveo je, postao srpski brend.

Ilić je rekao i da je u Guči izgradjen sportski centar, alternativni put, stadion sa reflektorima, kako bi to mesto moglo da živi i van Sabora.

Direktor Centra za kulturu, sport i turizam Guče Adam Tadić najavio je bogat petodnevni program, ističući da će 10. avgusta u 21.00, koncert u Guči održati i Goran Bregović, kao i da će se ove godine birati Mis Sabora, koja će moći da učestvuje i na izboru za Mis Srbije.

Tadić je rekao i da će u Guči i okolini moći da se smesti izmedju 7.000 i 8.000 posetilaca, kao i da većina stranaca odseda u okolinim mestima ili u Beogradu, i da prevozom dolaze na Sabor. On je, takodje, naveo da je zakupljeno dovoljno površina za parkiranje automobila.

Direktor Centra za kulturu Guče rekao je i da će na ovogodišnjem Saboru za pevačice i igračice važiti zabrana igranja po stolovima, ali da "penjanje po stolovima narodu ne može niko da zabrani".



Izvor: MTS-Mondo

U Guču dolazi oko 30.000 stranaca

Očekuje se da će broj gostiju iz inostranstva na ovogodišnjem Saboru trubača u Guči, koji će trajati od 8. do 12. avgusta, biti duplo veći od ukupnog broja posetilaca te manifestacije prošle godine.

Direktor Centra za kulturu, sport i turizam opštine Lučani Adam Tadić izjavio je za Betu da je do sada je stiglo oko 30.000 zahteva stranih gostiju za posetu Saboru trubača.

"Uglavnom su gosti iz Evrope - najviše je Italijana, Nemaca i Francuza, mada ima zahteva i iz Nigerije, Amerike i Rusije", kazao je Tadić, dodajući da je najavljeno i prisustvo ambasadora Rusije u Srbiji Aleksandra Aleksejeva.

Sabor trubača u Guči otvara se 8. avgusta svečanim dizanjem saborske zastave, a organizatori su pripremili i prateći program kao što su izložba dragačevskih tkalja, likovne izložbe, kulturno-umetnički programi, književne i filmske projekcije i mnoge druge aktivnosti.

Za petak, 10. avgust, planiran je koncert Gorana Bregovića, koji bi trebalo da pripremi posetioce za subotnju jutarnju Trubačku budilicu i popodnevni defile trubačkih orkestara i pratilaca.

U ponoć u subotu na glavnoj pozornici na stadionu održaće se Ponoćni koncert Dragačevskih trubača.

Poslednjeg dana, uz budjenje trubača i defile učesnika, improvizovaće se stara dragačevska svadba, a u popodnevnim časovima sledi finalno takmičenje trubača i proglašenje pobednika, uz Veliko saborsko kolo.

Trube su u Dragačevo došle krajem 19. i početkom 20. veka, a doneli su ih vojni trubači kao uspomenu na dane provedene u vojsci, o čemu svedoče brojni nadgrobni spomenici.

Kada su primetili da narod rado sluša trubu, počeli su da se organizuju u posebne orkestre.

Prvi Sabor trubača održan je 14. oktobra 1961. godine u crkvenoj porti u Guči, a prerastao je u tradiciju koja živi već 45 godina.

Izvor: MTS-Mondo

Zasto seljacka manifestacija izvini molim te????

Onda su svih 30. 000 stranaca seljaci, a jedini ti gradjanin...
Daj molim te...

Ne brini, to pricaju samo oni koji slabo sta znaju...

PRVI PUT BIRAĆE SE NAJLEPŠA SABORAŠICA GUČE !!!

U Guči se privode kraju pripreme za 47. Dragačevski sabor trubača, a među brojnim priredbama pažnju će privući i prvi izbor mis iz dijaspore i najlepše saborašice, izjavio je za Tanjug direktor Sabora Adam Tadić.

On je dodao da su, inače, za najveću manifestaciju izvornog narodnog stvaralaštva u Srbiji, koja se održava od 8. do 12. avgusta, potpuno završeni visenamenska pozornica, motel, bazen, još jedan most preko reke Belice i savremeni pres centar.

Osim izbora mis dijaspore, 9. avgusta, pažnju će privući koncert Gorana Bregovića, planiran za 10. avgust, a sutradan će se birati prvi put najlepša saborašica - i to pola sata uoči uobičajenog ponoćnog koncerta.

Završno takmičenje trubačkih orkestara počinje u nedelju, 12. avgusta, u 15 časova i u raznim kategorijama nadmetaće se 37 duvačkih sastava koji će se boriti za „Zlatnu trubu” i druga saborska priznanja.

Potvrđeno je učešće orkestara, pevačkih i folklornih grupa iz Nemačke, Francuske, Grčke, Izraela, Poljske, Makedonije, Slovenije, Bosne i Hercegovine i Crne Gore.


Tanjug