Ladislav Napuljski, ugarski kralj (1386–1409), sin Karla Dračkog. Još za života kraljice Marije istupao je kao takmac njenom suprugu Žigmundu, djelujući uz snažnu podršku jednog dijela hrvatskog plemstva i skoro cjelokupnog bosanskog establišmenta na čelu sa kraljem Tvrtkom. Nakon što je broj njegovih pristaša naglo porastao poslije nesređenih prilika u Ugarskom kraljevstvu, Ladislav je usto protiv Žigmunda da bi preuzeo zemlje koje su mu kao izabranomu ugarskom kralju pripadale. On je uputio mornaricu pod maršalom Sicilije i vrhovnim kapetanom napuljske mornarice Alojzijem Aldemariscom kako bi prisilio dalmatinske gradove da priznaju njegovu vlast. Aldemarisco je uspio da, osim Dubrovnika, svi gradovi pristanu uz Ladislava, koji se na poziv svečanog zadarskog poslanstva iskrcao u Zadru, gdje ga je 5. VIII 1403. u katedrali Sv. Stošije u prisutnosti vojvode Hrvoja okrunio ostrogonski nadbiskup Ivan Kanižaj. Već početkom novembra 1403. Ladislav je napustio Zadar, ali ne kako bi pošao u Ugarsku, nego da se vrati u Napulj. Za svoga namjesnika u Hrvatskoj i Dalmaciji postavio je vojvodu Hrvoja. Ali kad je Ladislav napustio Dalmaciju, rasplamsale su se borbe izmedu njegovih i pristaša kralja Žigmunda. Na Žigmundovu stranu su prešli čak i mnogi Ladislavovi privrženici, a među njima i Kanižaj, koji ga je okrunio. Žigmundova pobjeda kod Dobora (1408) je označila krah Ladislavove politike jer su na Žigmundovu stranu prešli Ladislavove pristalice, među kojima je bio i herceg Hrvoje. Tako je već 1408. cijela Hrvatska priznala Žigmundovu vlast, a početkom 1409. to su učinili i dalmatinski gradovi, osim Zadra. Uvidjevši da se neće moći održati u Hrvatskoj i Ugarskoj, do čijih mu interesa više ni nije bilo stalo, Ladislav je za 100 000 dukata prodao Veneciji 9. VII 1409. Zadar, Novigrad, Vranu, otok Pag i sva svoja prava na čitavu Dalmaciju. Posljedice toga kupoprodajnog ugovora bile su porazne za Zadar i ostale primorske gradove.

Izvor: Wikipedia

Ladislav Napuljski

Ladislav Napuljski (11. februar 1377. - 6. avgust 1414.) je bio kralj Napulja (1386.-1389.) i (1399.-1414.). Bio je zadnji muški naslednik starije Anžuvinske grane.

Kralj Napulja

Sin je Karla III Napuljskog i Margerite Duraco. Postao je 1386. kralj Napulja pod regentstvom svoje majke. Tokom 1390-ih konstantno se Luj II Anžujski suprostavljao njegovoj vlasti. Luj II Anžujski je bio rivalski kralj i uspeo je 1390. da zauzme Napulj i istera Ladislava Napuljskog, koji ponovo vraća Napulj pod svoju vlast 1399.

Period vladavine Ladislava Napuljskog obeležen je i jačanjem kraljevske vlasti. Pošto je to umanjivalo vlast barona došlo je do sukoba, koji su okončani ubistvom nekoliko barona.

Koristi nered u Italiji za teritorijalno širenje

Antipapa Jovan XXIII je propovedao krstaški rat protiv Ladislava Napuljskog. Prodavale su se indulgencije da bi se skupila finansijska sredstva za krstaški rat protiv Ladislava. Jan Hus je u Češkoj kritikovao prodaju indulgencija, i počeo se tome suprostavljati. To dovodi do husitskog pokreta u Češkoj.

Postao je vešt politički i vojni vođa, zaštitnik i kontrolor papstva tokom vlasti pape Inoćentija VII. Pogodovao mu je nered, koji je tada vladao Italijom. Bilo je to razdoblje Zapadne šizme. Ladislav Napuljski koristi to razdoblje sukoba, pa širi svoju vlast na račun papske države.

Prodaja Dalmacije za 100.000 dukata

Od 1390. polaže pravo i na tron Mađarske i na Dalmaciju. Sigismund Luksemburški je isto tako polagao pravo na mađarski tron i bio je u tome i uspešniji. Ladislav Napuljski je 1409. prodao Mletačkoj Republici svoja prava na Dalmaciju za 100.000 dukata.

Zauzeo je Firencu 1414., ali kuga je pokosila dobar deo njegove vojske, pa je bio prinuđen da napusti grad. Započeo je sa građenjem renesansnih graćevina u Firenci. Bio je i knez Taranta od 1406. Prvo je pokušao da zauzme grofoviju Leće opsadom zamka, ali to mu nije uspelo, pa je promenio taktiku, započeo pregovore sa groficom od Lećea. Oženio se groficom, pa je time postao knez Taranta.


Umro je u Napulju 6. avgusta 1414. Smatra se da je bio otrovan. Nasledila ga je sestra Jovana II Napuljska, koja je bila zadlji naslednik starije Anžuvinske linije.

Izvor: Wikipedia