Englesko-zanzibarski rat vodio se između Ujedinjenog Kraljevstva i Zanzibara 27. avgusta 1896. Trajao je samo 45 minuta i najkraći je rat u dosadašnjoj pisanoj istoriji.

Rat je izbio nakon što je sultan Hamad bin Tuvaini, koji je sarađivao sa britanskim kolonijalnim vlastima, umro 25. augusta 1896. godine, a njegov nećak Kalid bin Bargaš preuzeo vlast državnim udarom. Britanci su na tom položaju želeli Hamuda bin Muhameda, jer su verovali da će sa njim lakše sarađivati, pa su zato Bargašu dostavili ultimatum o abdikaciji. Na to je on okupio vojsku od oko 2.800 ljudi i uzeo sultanovu naoružanu jahtu usidrenu u luci. Dok su njegovi ljudi postavljali odbranu oko palate, Britanci su u luci pokrenuli pet ratnih brodova, a na kopno su poslali odrede marinaca koji su trebali pružiti podršku lojalističkoj zanzibarskoj vojsci od 900 ljudi.

Iako je sultan u poslednjim trenucima pokušao pregovarati o miru preko američkih predstavnika na strvu, nakon isteka ultimatuma, u devet sati ujutro, Britanci su iz bojnih brodova otvorili vatru prema sultanovoj palati. Sultanova jahta je potopljena, a palata se počela urušavati izazivajući tako i ljudske žrtve. Bargaš je pobegao u nemački konzulat gde mu je dobio azil. Paljba je prestala nakon 45 minuta.

Britanci su zahtevali izručivanje sultana, ali on je 2. oktobra pobegao sa ostrva. Živeo je u Dar es Salamu (Tanzanija) dok nije uhvaćen 1916. Kasnije je oslobođen i dozvoljeno mu je živeti u Mombasi gde je umro 1927. godine.

Rat je imao oko 100 žrtava sa lojalističke strane i oko 500 sa protivničke. Pobednici, Britanci, su od zanzibarske vlade tražili reparacije kako bi pokrili troškove bombardovanja zemlje.

Izvor: Wikipedia