Borbe Samuilovih vojvoda nakon 1018.godine

U tokom proleća 1018.godine većina nekadašnjih Samuilovih vojskovođa kleknula je pred Vasilijem II,a završni čin kapitulacije nekadašnjeg ljutog protivnika Vizantije odigrao se pred Strumicom.Tu je nedaleko od grada,pred Vasilija izašao ohridski arhiepiskop Jovan izjavivši da ga šalje carica Marija(udovica Jovana Vladislava) i da se ona i njena deca odriču svih vladarskih prava u njegovo ime.Car ih je posle ovoga poveo u Carigrad gde su se nastanili i dobili visoke vizantijske titule.Međutim i posle ove zvanične predaje nekoliko Samuilovih vojvoda je nastavilo borbu protiv Vizantije i povuklo se u planine da tamo organizuje otpor.

Car Presijam II

Vladislavova udovica Marije je izjavila Vasiliju pokornost,a sa njom je pred Vasilija izašao deo njene dece i Radomirovih potomaka.Međutim tri njena najstarija sina,koja su već stasala za borbu nisu bila u Strumici.Presijam,Alusijan i Aron su se povukli na planinu Tomor sa nešto ljudi.Tamo je Presijam kao najstariji proglašen za cara Presijama II i otpočeli su sa pripremama za nastavak oružane borbe.

Međutim uskoro se pokazalo da su izgledi za bilo kakav ozbiljan uspeh nikakve,a verovatno im je i od majke stigla poruka,da im Vasilije ništa ne zamera i da ih ne čeka utamničenje.Tako su prinčevi,kada je Vasilije ponovo došao u Makedoniju i iz Devola pozvao odmetnute vojskovođe da se predaju,obećavši opštu amnestiju i zadržavanje starih poseda,odlučili da prekinu pripreme za otpor i predaju se Vasiliju na milost.Car ih je u Devolu lepo primio,dodelivši Presijamu titulu magistra(lat: magistros),posle čega su se sa ostalim članovima njihove uže i šire porodice preselili u Carigrad.Tamo su živeli kao i ostalo vizantijsko plemstvo,a Alusijan je čak dogurao do položaja stratega u temi Jermeniji sa sedištem u Teodosijopolju.

Otpor vojvode Ivca

Jedan od onih koji nisu položili oružje bio je i jedan od najboljih,uz vojvodu Krakru,Samuilovih vojskovođa vojvoda Ivac.On je u gradu Proništu,na planini Vrohotu,počeo da okuplja protivnike kapitulacije i da organizuje jedinice za otpor vizantijskoj okupaciji.Vasilije,koji je,zbog nastavka pružanja pojedinačnog otpora,morao da lično dođe u Makedoniju pozvao je i Ivca,kao i prinčeve,da se preda.Svestan Vasilijeve snage,Ivac se upustio u pregovore sa carem ne bi li dobio na vremenu,poput Vukana vek i po kasnije.Pregovori o predaji su trajali skoro dva meseca,kada je Jevstahije Dafnomil,novi upravnik Ohrida smislio kako da na prevaru zarobi Ivca i okonča pregovore koji su i samim Vizantincima,očigledno izgledali kao Ivčev pokušaj da dobije na vremenu.

Dafnomil je odlučio da sa dve sluge ode Ivcu na krsnu slavu Veliku Gospojinu.Ivac se veoma iznenadio kada je na svojim vratima zatekao vizantijskog upravnika Ohrida,ali ga je primio i ugostio,kako to drevni slavski običaju nalažu(Na krsnu slavu je dobrodošao svak.).Posle završetka crkvene službe,zamoli Dafnomil da sa Ivcem porazgovara nešto u četiri oka.Kada su ostali nasamo Vizantinac se baci na njega i u borbi ga,kao fizički snažniji,savlada.Potom ga je,uz pomoć svojih slugu,svezao i oslepeo,nakon čega ga je pravo sa slave odveo pred Vasilija.Ivac je potom utamničen,dok je Dafnomil za uslugu koju je učinio Carstvu,nagrađen upravom nad Dračem.

Ostali pokušaji otpora u Makedoniji

Vojvoda Gavra je pokušao da nastavi borbu uz pomoć Elemaga Francisa,koji je bio Vasilijev zapovednik Bera.Međutim na carskom dvoru se doznalo za te pregovore,posle čega je Gavra zarobljen i oslešljen,dok je Francis uspeo da se opravda pred carem i zadrži svoj položaj.

Posle pada Srbice,vojvoda Nikolica je oslobođen kao sin vizantijskog velikaša.Međutim,on je po svom oslobođenju nastavio borbu protiv Vizantije tokom koje je nekoliko puta pokušao da oslobodi Srbicu,ali bez uspeha.Nakon sloma Makedonskog carstva početkom 1018.godine,on je nastavio sa borbom,ali se na kraju predao Vizantincima kada je shvatio da otpor uzaludan.On je nakon toga okovan i sproveden u Solun gde je zatočen.

Tako je krajem 1018.godine Vasilije II slomio sve vrste otpora u Makedoniji.

Pad Srema

U današnjem Sremu,kao poslednji slobodni Samuilov vojvoda vladao je Sermon.Tadašnji upravnik Beograd i Sermonov sused Konstantin Diogen(otac kasnijeg cara Romana Diogena) pozvao ga je da se susretnu na sred reke Save radi jednog ličnog dogovora,a pratnju je trebalo da im sačinjavaju tri sluge.Tokom sastanka Sermon je ubijen,nakon čega je Diogen sa vojskom krenuo na Sirmijum(današnju Sremsku Mitrovicu).Kada je Diogen sa vojskom stigao do grada Sermonova udovica je,poput Vladislavove udovica koja je predala Makedonsko carstvo,bez borbe predala Sermonovu zemlju Vizantincima,čime je 1019.godine konačno ugušen ustanak komitopula.

Izvor: Wikipedia