Henrik VI, Sveti Rimski Car
 
Henrik VI, Sveti Rimski Car (Nijmegen, novembar 1165.-Mesina 28. septembar 1197. ) je kralj Nemačke (1190.-1197.), Sveti Rimski Car (1191.-1197.) i kralj Sicilije (1194.-1197.). Član je dinastije Hoenštaufen.

Vlada dok je Barbarosa u krstaškom ratu

Sin je Fridriha Barbarose, a krunisan je sa četiri godine u Bambergu još dok mu je otac bio živ juna 1169. Preuzeo je upravljanje kraljevstvom 1189., kada je Fridrih Barbarosa otišao u treći krstaški rat. Henrik Lav je iskoristio odsustvo Fridriha Barbarose pa napada Saksoniju, sa namerom da je ponovo preuzme. Henrik VI je uspešno slomio tu pobunu u Saksoniji. Kada se Barbarosa udavio 1190. u Salefu tokom trećeg krstaškog rata, Henrik VI postaje jedini kralj Nemačke.

Postaje Sveti Rimski Car i ratuje za Siciliju
 
Oženio se 1186. sa Konstancom Sicilijanskom, koja je bila jedini naslednk Vilijama II Sicilijanskog. Kada je Vilijam II Sicilijanski umro novembra 1189. očekivalo se da Henrik VI postane odmah kralj Sicilije. Ipak baroni južne Italije biraju za kralja Sicilije lokalnog rođaka normanske vladajuće familije Tankreda I Sicilijanskog.

Henrik je postao Sveti rimski car aprila 1191. u Rimu. Sicilijansku krunu je morao osvajati silom. Henrik je opsedao Napulj, ali epidemija je pogodila njegovu vojsku, a još teži udar je bila otmica njegove žene, koja postaje zarobljenik kod Tankreda.

Dobija ogroman novac od otkupnine Ričarda Lavljeg Srca

Henrik Lav se ponovo pobunio, tako da se ponovo vratio u Nemačku da se s njim obračuna. Sve nevolje Henrika VI nestale su kad je Leopold Austrijski zarobio 1192. engleskog kralja Ričarda Lavljeg Srca. Leopold je Ričarda predao Henriku VI. Ričard Lavljeg Srca je oslobođen 1194. nakon plaćanja ogromnog otkupa od 150.000 tadašnjih maraka, što je predstavljalo dvogodišnji prihod engleske krune.

Postaje kralj Sicilije

S tim ogromnim novcem vrlo lako je stvorio veliku vojsku, koja je mogla osvojiti južnu Italiju. Svi su bili uplašeni nove osnažene carske vojske. Sa gradovima severne Italije sklapa 1194. sporazum o slobodnom prolasku kroz Severnu Italiju. I sa Henrikom Lavom 1194. sklapa sporazum, tako da je imao odrešene ruke za konačno osvajanje Sicilije.

Tankred I Sicilijanski je umro 1195., ostavljajući iza sebe kao naslednika sedmogodišnjeg dečaka Vilijama III. Henrik je umarširao u glavni grad Sicilije Palermo gotovo bez otpora 20. novembra 1195. Krunisan je 25. decembra 1195. Mladog kralja Vilijama III je oslepio i kastrirao, a mnoge sicilijanske plemiće je žive spalio.

Postaje najmoćniji kralj Evrope

Postao je najmoćniji kralj Evrope, jer je pored poseda, kojima je već raspolagao dobio i veoma bogatu Siciliju. I dotad je glavni deo financija dolazio sa severa Italije, a ne iz Nemačke. Sicilija je predstavljala veliki novi izvor prihoda. Henrik VI se osećao toliko jak, da je brodove iz Đenove i Pize poslao natrag ne dajući im obećane koncesije u južnoj Italiji. Čak je počeo dobijati danak od Vizantije.

Nameravao je da carska kruna postane nasledna. Na saboru u Vircburgu aprila 1196. uspeo je nagovoriti većinu da izglasaju njegov predlog. Ali na saboru u Erfurtu oktobra 1196. odbijen je njegov predlog.

Zadnje godine

Njegov sin Fridrih II postaće budući car i kralj Sicilije i Jerusalima.

Tiranska vlast stranog kralja izaziva pobune 1197. u Italiji, naročito na južnoj Siciliji, gde su Arapi predstavljali većinu stanovništva. Tu pobunu su dobro plaćeni nemački vojnici nemilosrdno ugušili. Te godine se pripremao za krstaški rat, ali 28. septembra 1197. umire od malarije.

Izvor: Wikipedia