Istorija Srba u Vankuveru

Prvi Srbi u Vankuver, Kanadu, dolaze dvadesetih godina 20. veka. Mnogi doseljenici, uglavnom iz krajeva Like, Hercegovine i Crne Gore nalazili su poslove u rudnicima Britanske Kolumbije. Žene, često nepismene, takođe su nalazile teške fizičke poslove. Iako mnogima nije bila namera da trajno ostanu u tim krajevima, većina je u Vankuveru stvorila porodice i nikada se nije vratila u stari kraj.

Posle Prvog svetskog rata, nastankom Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, većinu doseljenika su činili ribari iz Dalmacije. Imali su svoje brodove pa su mnogi doseljeni Srbi našli posao kod njih. Iz godine u godinu Srbi i Hrvati su bili sve bliži slaveći zajedno i jedan i drugi Božić, obe Nove godine, itd. Njihova deca su odrastala zajedno, međusobno ženila i udavala, stvarala svoje porodice.

Iz takvog prijateljstva i poštovanja jednih prema drugima došlo je i do kupovine zajedničke zgrade na Hejtings ulici. Tu su se sastajale i družile cele familije. Nazvali su je "Jedinstvo". Bile su to kasne tridesete godine. "Jedinstvo" je bilo omiljeno sastajalište sve do početka Drugog svetskog rata, kada se tadašnja zajednica raspala. Srbi i Hrvati su se dogovorili da zgradu prodaju i novac podele.

Srbi, u želji da ponovo stvore svoj kutak, kupuju zemljište na mestu na kome je sada zgrada Crkveno školske opštine "Sveti Arhangel Mihailo", u Hejtings ulici. Ratni vihor, koji je tada harao Evropom, je izgradnju zgrade odložio za bolje dane. U to vreme je bila važnija pomoć prijateljima i familiji u starom kraju.

Po završetku Drugog svetskog rata udruženim snagama Srbi iz Vankuvera i Sijetla započinju izgradnju svog prvog doma. Završen je i otvoren 1947. godine. Nazvan je "Plavi Dunav". Lepa zgrada, kako neki stari sa ponosom kažu - lepotica u tom delu grada, brzo je postala omiljeno mesto za okupljanje. U to vreme su se sastajali svake subote i praznika. Vreme je brzo prolazilo uz priču i pesme iz starog kraja. Bilo je uobičajeno da na binu izađe jedna grupa iz Like, otpeva omiljene pesme, zatim je zameni grupa iz Hercegovine sa svojim pesmama, pa iz Crne Gore, itd. Tako se pevalo do kasno u noć.

Od 1947. godine srpska kolonija je rasla iz dana u dan, posebno dolaskom mnogih političkih emigranata. Sve više se osećala potreba za propovedanjem Pravoslavne vere, pa zgrada "Plavi Dunav" menja status 1957. godine i postaje Crkveno-školska opština "Sveti Arhangel Mihailo".

Crkveno školska opština "Sveti Arhangel Mihailo" je kolevka mnogih srpskih organizacija. Najpoznatija i jedna od najstrijih, "Srpski savez Soko", potekla iz Amerike, zatim Kolo srpskih sestara "Kosovka devojka", folklorni ansambl "Mlada Srbadija" i fudbalski klub "Beli orlovi".

Crkveno školska opština je na svom zemljištu u Barnabiju izgradila novi Srpski Dom kulture. Pod ovim krovom se nalazi i crkva "Sveti Arhangel Mihailo" sa višenamenskom salom, bibliotekom, pozorištem, nacionalnim restoranom, kao i mnogim srpskim organizacijama iz Vankuvera. Početkom 1990-tih godina, ogroman broj Srba se doselio u Kanadu sa prostora bivše Jugoslavije. Procenjuje se da sada između 15,000 i 20,000 Srba živi u Britanskoj Kolumbiji.

Izvor: Wikipedia