Fridrih Barbarosa :: Istorija sveta ~ Mitovi i Legende

Fridrih Barbarosa

Fridrih Barbarosa (1122 - 10. jun 1190.) je kralj Nemačke od 1152 do 1190. Bio je car Svetog Rimskog Carstva od 1155 do 1190. Bio je takođe kralj Italije (1154-1186). Pripadao je Hoenštaufen dinastiji. Poznat je po učešću u Trećem krstaškom ratu, gde se utopio pri prelasku reke. Nemačka invazija na Sovetski Savez 1941 imala je naziv Operacija Barbarosa. Njegov nadimak Barbarosa znači crvena brada.

Postaje kralj

Tokom drugog krstaškog rata prati svoga strica njemačkog kralja Konrada III. Pohod se pokazao kao potpuni promašaj, ali Fridrih se istakao i zadobio poverenje kralja. Kada je Konrad III umirao u februaru 1152. prisutni su bili samo Fridrih i biskup od Bamberga.

Obojica su tvrdili da je Konrad III predao Barbarosi kraljevska obilježja i da je time Fridrih Barbarosa naslednik kralja, a ne kraljev šestogodišnji sin. Kraljevski elektori su poverovali u tu priču, tako da je Fridrih I Barbarosa izabran za njemačkog kralja i krunisan je u Ahenu.

Uspostavlja red u Nemačkoj i okolici

Barbarosa je želio da povrati Sveto Rimsko Carstvo na poziciju, koju je imalo pod Karlom Velikim i Otom I Velikim. Smatrao je da je najpre nužno uspostaviti mir u Nemačkoj, da bi kasnije mogao da se okrene Italiji. Izdao je generalni poziv na mir, a sam je napravio velikodušne ustupke velikašima.

Umešao se u danski građanski rat između Svenda III i Valdemara Danskog. Započeo je i pregovore sa Manojlom I Komnenom.

Sporazum sa papom da bi bio car Svetog Rimskog Carstva

Da bi bio krunisan kao car Svetog Rimskog Carstva, nudi razne ustupke papi u zamenu za podršku. Sklopio je sporazum sa papom Evgenijem III u martu 1153. po kome se obavezuje da brani papinstvo i da ne sklapa mir sa Rodžerom II Sicilijanskim ili sa drugim neprijateljima crkve, bez izričitog papinog odobrenja.

Poduzeo je 6 ekspedicija u Italiju. Prvi put je otišao da bi bio okrunjen ѕa cara Svetog Rimskog Carstva, a posle toga je smirio Arnolada od Breše.
[uredi]

Ponovo uspostavlja red u Nemačkoj

Napustio je Italiju ujesen 1155., da bi ponovo uspostavio red u Nemačkoj. Tokom Barbarosinog odsustva ponovo je u Nemačkoj zavladao nered, a posebno u Bavarskoj. Po povratku Fridrih Barbarosa brzo uspostavlja red. Vojvoda od Saksonije Henrik Lav dobija Bavarsku, a vojvoda od Bavarske je kompenziran postavši vojvode od Austrije. Frederik se oženio 1156. sa Beatriče od Burgundije ,ćerkom naslednicom kraljevstva Burgundije. Time Fridrik Barbarosa postaje i vladar Burgundije.

Papa Aleksandar III ekskomunicira Barbarosu

U drugu italijansku ekspediciju kreće juna 1158. Prati ga vojvoda od Saksonije i Bavarske Henrik Lav sa neustrašivim Saksoncima. Uspostavljaju carsku vlast i carske službenike po gradovima severne Italije. U Milanu izbija pobuna, ali ga ponovo zauzimaju. Počinje i borba sa novim papom Aleksandrom III, koji ekskomunicira Fridrika Barbarosu 1160. Kao odgovor na ekskomunikaciju Fridrik Barbarosa daje podršku antipapi Biktoru IV. To je stanje borbe crkve i države za primat.

Ponovo se vraća u Njemačku pri kraju 1162, pa sprečava pojačanje sukoba Henrika Lava i brojnih okolnih prinčeva, koji su se bojali povećanja moći Henrika Lava. Jako oštro je kaznio građane Majnca zbog pobune protiv nadbiskupa Arnolda.

Tređi i četvrti pohod na Italiju

Fridrik Barbarosa i njegovi sinovi

Sledeći pohod na Italiju je bio 1163. Planirao je da osvoji Siciliju. Međutim protiv njega je oformljen jaki savez, koji je stvoren zbog velikih poreza, koji su im carski službenici razrezivali.

Ponovo kreće u Italiju 1166, da bi osigurao i podržao svog štićenika antipapu Paskala. Henrik Lav je odbio da se pridruži tom pohodu, jer je nameravao da rešava sporove sa susedima, a i da se širi na Slovenske zemlje u jugoistočnoj Nemačkoj. Naglo izbijanje kuge ugrozilo je celu carsku armiju, tako da se Fridrih Barbarosa vratio u Njemačku, gde je ostao sledećih 6 godina. Ulazi u prijateljske odnose sa Vizantijskim carem Manojlom Komninom, a pokušava uspostaviti bolje odnose sa engleskim kraljem Henrikom II i francuskim kraljem Lujom VII.

Poražen od Lombadskog saveza

Na peti pohod u Italiju krenuo je 1174. Formiran je propapinski Lombardski savez protiv njega. Opet je Henrik Lav odbio da se pridruži pohodu, pa je ishod bio katastrofalan. Fredrih Barbarosa je pretrpio teški poraz u bici kod Lenjana 29. maja 1176. Tu je i ranjen, a čak se mislilo i da je mrtav. Nije imao drugog izbora nego da pregovora sa Aleksandrom III i Lombardskim savezom.

Pomirenje Barbarose i pape

Mirom u Veneciji 1177. papa Aleksandar III i Fridrih Barbarosa se mire. Fridrih Barbarosa priznaje papi suverenitet u papskoj državi. Papa priznaje Fridrihu Barbarosi carsku vlast. Gradovi u Lombardiji i dalje su se nastavili boriti, sve do 1183, kada Fridrih Barbarosa radi ustupak i priznaje gradovima pravo da biraju svoju gradsku vlast.

Kažnjavanje Henrika Lava

Fridrih nije zaboravio da je Henrik Lav odbio 1174, da mu pomogne u Italiji. Henrik Lav je već stvorio dosta neprijatelja među susednim nemačkim prinčevima. Fridrih sudi 1180. u odsustvu Henrika Lava. Sud su činili biskupi i nemački prinčevi. Proglašava se da je carski zakon jači od tradicionalanog nemačkog zakona, dakle zakona posedovanja.

Henriku Lavu oduzimaju sve teritorije, a njega osuđuju. Carska vojska je onda napala Saksoniju da bi pokorila rođake Henrika Lava. Henrik Lav je pobegao , pa se predao novembra 1181. Otišao je u progonstvo u Normandiju kod svog tasta, engleskog kralja Henrika II, gde je bio tri godine pre nego što mu je dozvoljeno da se vrati u Nemačku.

Treći krstaški rat

Nakon što se pomirio sa papom, Fridrih Barbarosa kreće u treći krstaški rat 1189. Krstaški rat predvode Francuzi pod Filipom Avgustom. U pohodu su i Englezi pod vodstvom Ričarda Lavljeg Srca. Fridrih Barbarosa organizira veliku vojsku, koju šalje kopnenim putem prema Svetoj Zemlji , odnosno kroz Mađarsku i Srbiju.

Fridrih Barbarosa se nakratko zaustavio 1189 u Raškoj u Nišu, gde je njegove ljude srdačno dočekao srpski vladar Stefan Nemanja. Rastko Nemanjić (Sveti Sava) se lično brinuo o Fridrihu Barbarosi. Prema legendi Sveti Sava je imao isceliteljske moći, pa je izlečio Fridriha Barbarosu, da je ovaj mogao nastaviti svoj pohod.

Krstaši su prošli kroz Konstantinopolj ujesen 1189 i u Anadoliji su izvojevali dve pobede. Približavanje ogromne nemačke vojske zabrinulo je Saladina i druge muslimanske vođe.

Smrt u Salefu

Fridrih Barbarosa se udavio 10. juna 1190. pri prelasku reke Salef u Kilikiji. Tačne okolnosti se ne znaju. Moguće je da se hteo osvežiti plivanjem, pa se udavio. Druga mogućnost je da ga je konj zbacio pa je šok od hladne vode izazvao srčani napad cara, koji je imao 68 godina.

Pokolebani njemački krstaši teško poraženi

Fredrihova smrt je pokolebala njegovu vojsku, koja je bez vođe došla u kaotično stanje. Stvorila se panika, bili su bez vođe, a bili su napadani sa svih strana Turcima. Većina Nemaca je tu ubijena. U Akru je stigao samo mali deo od 5.000 vojnika koji su krenuli.

Barbarosin sin Fridrih VI od Švabije predvodio je ostatak nemačke vojske. Imao je nameru da pokopa Barbarosino telo u Jeruzalemu. Međutim nije bio uspešan postupak konzerviranja tela u octu, pa su pokopali meso u Antiohiji, Barbarosine kosti u katedrali u Tiru, a srve u Tarsusu.

Nastavak trećeg krstaškog rata

Nakon Barbarosine smrti, krstašku vojsku su predvodila dva rivala Ričard Lavlje Srce i Filip Avgust, koji su odvojeno morem putovali do Palestine. Ričard Lavlje Srce je nastavio na istok, gde se borio sa Saladinom, ali nije uspio u krajnjem cilju, da osvoji Jeruzalem.

Izvor: Wikipedia