Handžar-divizija
 
Handžar-divizija, zloglasna divizija nemačke nacističke vojske (kao deo SS-a) formirana u drugom svetskom ratu uglavnom od muslimana iz Bosne. Službeno se zvala 13. Waffen-Gebirgs-Division der SS Handschar (13. oružana brdska divizija SS-a Handžar), a popularno kroatische Nr. 1 (hrvatska broj 1) jer su tada bosanski muslimani deklarisani kao Hrvati islamske veroispovesti.

Osnivanje

Početkom 1943 zbog nedostatka ljudstva za jedinice Vafen-SS došao je Himler na ideju da osnuje " Muslimansku Diviziju " sa teritorije NDH/BiH. Adolf Hitler je odobrio stvaranje 13.02.1943 i Himler je odmah naredio Gen. Policije i SS u NDH Kamerhofer da diviziju osnuje sa 26.000 ljudi do 01.08.1943.

Kamerhofer je posle pregovora sa Pavelićem dobio njegovo odobrenje 05.03.1943. Glavno regrutno mesto bilo je u Zagrebu sa još jednim u Zemunu. Skoro svo komandno osoblje bili su Nemci ( samo 6 viših oficira Muslimana, jedan od oficira Husein-Beg Biščević,Obersturmbahnfuehrer, Potpukovnik)

Postojale su i SS-jedinice sastavljene od kosovskih Albanaca (albanische Nr. 1), te jugoslovenskih i rumunskih folksdojčera (Princ Eugen-divizija).

Zločini

Prema raspoloživoj sačuvanoj dokumentaciji, 13. SS "Handžar" divizija je za period od marta mjeseca do oktobra 1944. izvršila brojne zločine u Sremu, te u sjeveroistočnom dijelu BiH, koji su po svireposti i načinu izvršenja daleko prevazišli one koji su činili njihovi mentori.

U periodu od šest mjeseci na području Brčkog, Bijeljine, Zvornika, Šekovića, Vlasenice, Gradačca, Bosanskog Šamca, Lopara, Tuzle, Lukavca i Kladnja pobijeno je najmanje 1.803 lica, s tim da je na području Šida, Sremske Rače i Vinkovaca stradalo preko 700 civila. U bestijalnosti, pripadnici ove jedinice posebno su se istakli u masakriranju ranjenih, zarobljenih partizana. Spirala zločina je bila jednodimenzionalna – podjednako se odnosila na starce, žene i djecu, te odrasle muškarce. Naročito su svirepi bili prema mladim ženama, koje su silovali do nesvijesti, zatim ih masakrirali rezanjem dijelova tijela (dojki i polnih organa) i na zvjerski način ubili.

Septembra mjeseca 1944. godine divizija je u borbi sa partizanima razbijena. Najveći dio pripadnika ove jedinice su pobjegli kućama, drugi dio je evakuisan prema Dugom Selu (kasnije se povlačio sa ustašama ka Blajburgu), treći dio je upućen u Mađarsku i priključen jedinicama Vermahta, četvrti je ostao u Brčkom obezbjeđujući vitalne komunikacije (pruge i mostove), a jedan manji dio nakon zarobljavanja ostao je u partizanima.

Pored ogromnih materijalnih razaranja srpskih sela, u analima ove zloglasne kvislinške jedinice ostaće podatak da je 5.100 duša poslato u koncentracione logore. Međutim, nikada jugoslovenska istoriografija, koja je bila pod snažnom indoktrinacijom Komunističke partije, nije dala objektivan sud ne samo o ovoj jedinici nego uopšte o Drugom svjetskom ratu na ovim prostorima, jer se zbog političkih razloga namjerno prešućivala istina.

Izvor: Wikipedia

ево и слике поганих зликоваца...да се не заборави...

Bila je ovo vojna jedinica užasa, koja je samo na prostoru Semberije počinila takve zločine koji je nesumnjivo kvalifikuju kao jedinicu koja treba da bude proglašena najkrvoločnijom vojnom jedinicom na prostorima Jugoslavije u Drugom svjetskom ratu. Bila je ovo dobro obučena, propagandno indoktrinirana i dobro naoružana jedinica kojom su komandovali njemački oficiri, a borački element su činili bosansko-hercegovački muslimani. Međutim, ona se nije toliko ''proslavila'' na bojnom polju, koliko varvarskim zločinima izvršenim nad civilnim srpskim stanovništvom i ranjenicima u partizanskim poljskim bolnicama na području Semberije. Velika je greška istoričara što nisu temeljitije izučavali i javno razobličili pogubne učinke ove zločinačke vojne družine, koju su Nijemci bukvalno upotrijebili za obavljanje najkrvoločnijih zadataka. Što je još gore, iz redova onih dijelova 13. SS handžar divizije koji su se predali i ''prešaltali'' u partizane, poslije rata regrutovani su kadrovi koji su, u interesu ''bratstva i jedinstva'', vremenom zauzimali značajne rukovodeće položaje u komunističkoj nomenklaturi, pronoseći kroz samu partiju, malo-pomalo, svu onu svijest i ideje koje su ''krasile'' i handžar-diviziju. Neki od tih dočekali su i rat od 1991. do 1995. godine i ponovnu primjenu gajtana i jatagana u obračunu sa Srbima, stavljajući se na raspolaganje Aliji Izetbegoviću i njegovoj fundamentalističkoj muslimanskoj Stranci demokratske akcije.

Evo da ovu temu ovježim video dokumentacijom. Samo da vas upozorim da snimci veličaju Handžar diviziju, ali su odlično svjedočanstvo ko su i šta su bili.

Obratite pažnju na 4:40 ovog snimka.

U ovom snimku Hrvati se pokušavaju oprati na neki način.

Ta divizija je bila najefektivnija u silovanju, zlostavljanju i ubijanju civila. Kao sto su rekli za Hrvate u sluzbi monarhije, najbolji u izbegavanju bitke i u sprovodjenju terora nad nenaoruzanim.

U drugom filmu se lepo vidi da im je malj bio omiljeno oruzje. Hrvati nema koga nisu izdali, cim je postalo gusto bezanija, ali boze moj to je "prva pobuna u nemackoj armiji" da nije tuzno bilo bi smesno. Sto se nisu pobunili prilikom mobilizacije, ali dok se klala srpska nejac po Bosni, nisu se bunili.  A cega se pametan stidi budala se ponosi.

Pa opste je poznata ona recenica da su Hrvati "najhrabriji narod"! Ali ne po tome sto se nicega ne boje vec po tome sto se nicega ne stide!

Шиптарска их је прејебала. Њу су расформирали после само пар месеци оперативног дејства, јер се показала као потпуни промашај.

Zar nisu šiptari bili pod italijanskom odgovornošću?

Kome treba vojska koja bezi od borbe, a pribegava pljackanju i silovanju kad je god moguce?