Hram neba

Peking, glavni grad najmnogoljudnije zemlje na svetu, zaista ima šta da pokaže. S jedne strane vidimo napredak, nove zgrade i užurbani svet koji juri u neprestanoj trci s vremenom, a s druge imamo istoriju i tradiciju, sve ono što je ovu fascinantnu zemlju obeležilo kroz vekove. Jedan od najlepših spomenika ljudskoj potrebi da dostigne božanske visine i da postane jedno s prirodom i bogom nalazi se upravo u Pekingu. Reč je o monumentalnom hramu koji je danas poznat pod imenom Hram neba.

Ovaj verski objekat podignut bogovima neba najveći je kompleks posvećen žrtvovanju na teritoriji današnje Kine. Prvobitno je ovaj hram (izgrađen 1420. godine u južnom delu Pekinga) bio Hram neba i zemlje. Arhitektonski je podeljen na dve celine odvojene zidom - Unutrašnji hram (Neitan) i Spoljni hram (Waitan). Sagradio ga je car Yong Le (dinastija Ming). Car je dolazio u hram da bi se poklonio nebu i molio za dobru žetvu i kišu, a zatim bi prinosio poklone precima i bogovima Sunca, Meseca i zvezda. Južni deo hrama je četvorougaon, a severni deo je polukružnog oblika, što odslikava drevno kinesko verovanje da je Zemlja četvrtasta, a nebo okruglo. Sve građevine ovog religioznog kompleksa prekrivene su tamnoplavim glaziranim crepom, koji simbolizuje nebo i nebesku harmoniju. Najvažnije dve građevine unutrašnjeg hrama, Huanqiutan (žrtvenik kružnog brdašca) i Qigutan (žrtvenik molilaca za dobru žetvu), povezuje staza od opeke, simbolično nazvana Shendao (sveti put), kao aluzija na put koji vodi do carskog dvorca.

U kineskoj mitologiji neparni brojevi su smatrani za nebeske brojeve, a broj devet je smatran najjačim od svih brojeva, pa je zbog toga žrtvenik kružnog brdašca konstruisan od kamenih prstenova koji su deljivi sa devet. Na sredini najviše terase nalazi se okrugla kamena ploča poznatija kao Tianxinshi (Kamen središta neba); zanimljiva je po tome što se, ako se popnete na kamen, vaš glas pojačava dok govorite. Carski nebeski svodovi smešteni su severno od žrtvenika i okruženi zidom od poliranih opeka, koji je poznat i kao Zid eha. On je jedno od čuda hrama; specifičan je po tome što se vaš šapat izgovoren u blizini zida prenosi celom njegovom dužinom.

Severni deo hrama čini Dvorana molilaca za dobru žetvu, čija tavanica je oslikana motivima devet zmajeva. Četiri centralna stuba dvorane predstavljaju četiri godišnja doba i zovu se Stubovi zmajevog bunara, a okruženi su sa dva prstena od po 12 stubova. Unutrašnji prsten simbolizuje 12 meseci, a spoljašnji prsten 12 delova dana i noći. Iza Dvorane molilaca za dobru žetvu nalazi se Dvorana carskog zenita, u kojoj se čuvaju pločice bogova.

Jedna od najvažnijih palata u okviru Hrama neba je Palata uzdržljivosti, gde se car pripremao za ceremoniju prinošenja žrtava bogu neba. Zvonik vrhunske harmonije (Taihe) nalazi se severoistočno od ove dvorane; za vreme ceremonije zvono je svojim zvukom javljalo da je car izašao iz Palate uzdržljivosti i da se kreće ka žrtveniku. Zvuk tog zvona pratio je cara i u njegovom dolasku do žrtvenika, kao i u povratku u palatu.

Svojom arhitekturom i lepotom ovaj religijski kompleks predstavlja remek-delo ljudske potrebe da dosegne božanske visine i postigne harmoniju s prirodom koja ga okružuje. Lepota njegovih građevina je deo ne samo kineske tradicije i kulture već i svetske baštine, zbog čega je ovaj hram i uvršten na Uneskovu listu svetske kulturne baštine. U svakom slučaju, ovo je mesto koje je nezaobilazno tokom posete Pekingu i koje, pored turističkog doživljaja, nudi i nešto više. Nudi mir i unutrašnji spokoj, ono što nam je u ovim vremenima lude trke i stalnog osećaja da nam nešto izmiče zaista preko potrebno.

Izvor: Krstarica