Hoenštaufen
 
Vladarska kuća Hoenštaufen (nem. Hohenstaufen) je dinastija kraljeva Nemačke, Svetih rimskih careva i vojvoda Švapske. Hoenštaufovci su 1194. postali kraljevi Sicilije. Njihovo pravo ime je Štaufen od njihova zamka u Švapskoj . Dinastija se ponekad naziva i švapska dinastija.

Vladari Nemačke

Kada je Henrik V kao zadnji član Salijske dinastije umro bez muških naslednika postojala je neizvesnost oko naslednika. Fridrik i Konrad III su kao muški Štaufeni predstavljali unuke Henrika IV i nećake od Henrika V. Posle smrti Lotara III 1137. Konrad III je postao kralj Nemačke.

Fridrih Barbarosa

Drugi Hoenštaufovski vladar je bio Fridrih Barbarosa (1152.-1190.). Borio se tokom čitavog perioda svoje vlasti da povrati moć i prestiž monarhije, ali nije imao velikog uspeha. Tokom perioda borbe za investituru kraljevi su imali mnogo manja sredstva od crkve u Nemačkoj. S druge strane vojvode su ojačale, tako da je Fridrih Barbarosa bio prinuđen da u Italiji nalazi sredstva potrebna da bi povratio kraljevsku moć u Nemačkoj.

Fridrih Barbarosa je bio car, kome decenije stalnog ratovanja u Italiji nisu donosili bitne rezultate. Pape i prosperitetni gradovi-države severne Italije su bili tradicionalni neprijatelji, ali carska dominacija i opasnost ujedinila ih je protiv Barbarose. Pod vodstvom pape Aleksandra III formira se koalicija protiv Fridriha Barbarose. Lombardski savez pobeđuje Fridriha Barbarosu, tako da je bio prinuđen da sklopi sporazum sa papom, po kome priznaje papsku državu, a papa priznaje Barbarosu za cara. Sa Lombardskom ligom se i dalje borio, dok im nije priznao 1183. prava da biraju svoju gradsku vlast. Po povratku u Nemačku Barbarosa je uništio svog glavnog neprijatelja Henrika Lava, člana Velf familije.

Tokom Barbarosina boravka u Italiji nemački kneževi su postajali jači i započeli su uspešnu kolonizaciju slovenskih zemalja. Mnogi Nemci se naseljavaju na Istoku privučeni nižim porezima i drugim davanjima. Slovensko stanovništvo je ubijeno ili isterano. Zbog te kolonizacije carstvo se povećava i u njegov sastav ulaze Pomeranija,Šleska, Bohemija i Moravska. Ubrzanje ekonomskog života povećalo je broj gradova, a gradovi dobijaju sve veći značaj. Tokom tog perioda zamkovi i dvorovi postaju centri kulture. Dotad su to bili samo manastiri. Iz te dvorske kulture nastaju najveća dela nemačke srednjevekovne kljiževnosti, kao što su Tristan, Parsival i Nibelunzi.

Henrik VI postaje kralj Sicilije

Barbarosa je umro 1190. na krstaškom pohodu, a nasleđuje ga Henrik VI (1190.-1197.). Henrik VI postaje kralj Sicilije. Sicilija i Italija su bile jak izvor prihoda za nemačke kraljeve. Osvajajući Siciliju Henrik VI je postao najmoćniji kralj Evrope i Mediterana. Henrik VI nije uspio da postigne da je carska kruna nasledna. Ipak uspeva da postigne da se 1196 potvrdi da će njegov sin Fridrih II dobiti nemačku krunu. Vratio se u Italiju, gde je bio toliko moćan, da je mogao ujediniti Italiju. Umro je od malarije 1197. na Siciliji.

Razdoblje dva kralja

Pošto je bio jak otpor izboru trogodišnjeg deteta Fridriha II kao kralja, dečakov stric Filip Švapski pristaje da bude kralj. Izabran je 1198. Druge frakcije su izabrale kandidata dinastije Velf Otona IV kao antikralja. Oton IV je bio sin Henrika Lava. Usledio je građanski rat. Filip Švapski umalo nije pobedio u tom ratu, ali ubijen je 1208. Oton IV tada postaje jedini kralj, ali poražen je od Francuza u velikoj bici kod Bovina 1214. Fridrih II se vratio 1212. u Nemačku i postaje kralj 1215.

Fridrih II

Fridrih II (1215.-1250.) je tokom svoje vlasti jako malo boravio u Nemačkoj. Zato je učinio velike koncesije nemačkom plemstvu. Carski statut iz 1232. nemačkim kneževima daje veliku nezavisnost, toliko da su gotovo postali kraljevi. Sveštenstvo je takođe postalo moćnije. Iako je Fridrih II bio jedan od najenergičnijih i najsposobnijih vladara srednjeg veka, nije činio ništa da Nemačka bude ujedinjenija. Posle njegove vladavine lokalni vladari su imali mnogo više ovlasti nego pre njega.

Politička fragmentacija Nemačke

Kada je umro Fridrih II, u Nemačkoj je ostalo jako malo centralne vlasti. Veliki međuperiod (1256.-1273.) je bio period anarhije , kada nije bilo cara, a nemački kneževi su se mećusobno borili nakon smrti Konrada IV 1254. Tokom tog perioda plemstvo je otelo od već okrnjene carske vlasti još više ovlaštenja. Ipak plemstvo nije stvaralo nezavisne države. Brinuli su se o svojim naslednicima i stvarali su sve veći broj imanja, ali imanja su bila sve manja. Stvorila se klasa službenika, a mnogi su dobili nasledna prava. Ti trendovi doprinosili su političkoj fragmentaciji Nemačke.

Porast stanovništva i trgovine

Uprkos političkom haosu evidentan je porast stanovništva od 8 miliona 1200. do 14 miliona 1300. Broj gradova se povećao deset puta. Najurvbaniziranija područja su bila na jugu i zapadu. Gradovi su razvijali izvestan stupanj nezavisnosti, ali mnogi su bili potčinjeni caru ili lokalnom vladaru. Nastavila se kolonizacija prema istoku. Kolonizaciju je predvodio Tevtonski red. Nemački trgovci počinju intenzivnu trgovinu na Baltiku. Tu se posebno ističe Hanza.

Članovi Hoenštaufen dinastije

Sveti Rimski Carevi i kraljevi Nemačke
Konrad III , kralj 1138-1152
Fridrih Barbarosa kralj 1152- 1190, car 1155 - 1190
Henrik VI kralj 1190- 1197, car 1191 - 1197
Filip Švapski kralj 1198-1208
Fridrih II kralj 1208-1250, car 1220 - 1250
Konrad IV kralj 1237-1254 (pod očevom vlašću do 1250)

Konrad III i Konrad IV nisu nikad bili krunisani carevi. Posle 20 godina međuperioda Habsburg postaje prvi kralj.

Kraljevi Sicilije
Henrik VI 1194.-1197.
Fridrih II 1198.-1250.
Henrik VII 1212.-1217.
Konrad IV 1250.-1254.
(Konradin 1254.-1258/1268.)
Manfred Sicilijanski 1258.-1266.

Vojvode Švapske
Fridrih I Švapski , vojvoda od Švapske 1079.-1105.
Fridrih II Švapski , vojvoda od Švapske 1105.-1147.
Fridrih I Barbarosa (Fridrih III Švapski) (1147.-1152.) , kralj i Sveti Rimski Car
Fridrih IV Švapski , vojvoda od Švapske 1152.-1167.
Fridrih V Švapski , vojvoda od Švapske 1167.1170.
Fridrih VI Švapski , vojvoda od Švapske 1170.-1191.
Konrad II Švapski , vojvoda od Švapske 1191.-1196.
Filip Švapski 1196.-1208. , kralj 1198.
Fridrih II 1212.-1216. , kralj i Sveti Rimski Car
Henrik VII 1216.-1235. , kralj Sicilije
Konrad IV 1235.-1254. , kralj
Konradin 1254.-1268.

Izvor: Wikipedia