Лепо тумачење 

Bila je tema, na forumu... Kant ili Nice?

Zaista se cudim sto ti ne odgovaraju, svi oni silni ljubitelji Nicea, koji su mene napadali... 

Ne znam Euridicat... ali mislim da cu se izboriti sa ovim filozofiranjem cekicem

Dobio si odlicnu analizu u veoma konciznom obliku - ako na svaku recenicu dodas jos 5 dobices knjigu - ajd na posao. I da prosirim citat koji je Dyonisus dao

    THE "IMPROVERS" OF MANKIND

    1   My demand of the philosopher is well known: that he take his stand beyond good and evil and treat the illusion of moral judgment as beneath him. This demand follows from an insight that I was the first to articulate: that there are no moral facts. Moral and religious judgments are based on realities that do not exist. Morality is merely an interpretation of certain phenomena — more precisely, a misinterpretation. Moral judgments, like religious ones, belong to a stage of ignorance in which the very concept of the real, and the distinction between what is real and imaginary, are still lacking. "Truth" at this stage designates all sorts of things that we today call "figments of the imagination." Moral judgments are therefore never to be taken literally: so understood, they are always merely absurd. Semiotically, however, they remain invaluable: they reveal, at least for those who can interpret them, the most valuable realities of cultures and psychologies that did not know how to "understand" themselves. Morality is only a language of signs, a group of symptoms: one must know how to interpret them correctly to be able to profit from them.

Pa, to je njefikasniji nacin da ubacis znanje u glavu!!!    Zato ja imam modrice po glavi i ceste amnezije- kao posledice... 

~Bas ste zli! Mani niko, nije hteo pomoci kada sam radila seminarski... 

svrha seminarskih radova je da se urade sami ,a ne da se mole ljudi da istrazuju i pishu umesto vas ...  

dionysus  imam pitanje u vezi poslednjeg poglavlja... Cakrljanja jednog nesavremenog i Sta zamerava Nemcima sem sto vise nemaju velike umove, u jednom delu knjige sam video da ukazuje nemcima da su napravili gresku oko Kanta, da on nije toliko dobar kao sto oni misle..
Ajde pa cu ti poslati seminarski kad zavrsim da ga pogledas i da kazes svoj sud :-)

Poslednje poglavlje, Nice objasnjava svoj nastup...."Why so hard?" the kitchen coal once said to the diamond. "After all, are we not close kin?", poredjenje dijamanta i uglja, dijamant je tvrd, ali je lep, uzvisen... ugalj je garav. Reci koje dijamant upise na bronzu ostaju vecno, sto napise ugalj ce nestati, izbrisace se. Tvrdoca kao simbol volje za znanjem, mudroscu.

Nemcima zamera upravo to sto nemaju velike umove... razvitak uma, mudrosti, kao razvitak biljke, cveta; cvet ne raste u pustinji... Nemacka je postala pustinja, veliki umovi venu pre nego i sto dobiju sansu da procvetaju... sistem je kriv, sistem vrednosti.

Zamerke Kantu, on je ucenik Kanta i Sopenhauera pre svih, naslednik njihovog toka misli, pretpostavljam da je ostrina kojom on napada Kanta, zelja za prevazilazenjem ucitelja... kao ucenje hodanja, kad pocnes stabilno da hodas, nije ti vise potreban oslonac, odbacujes ga, zelis slobodu. Konkretne zamerke, mislim da je pre svega vezano za Kantovu bliskost veri, bliskost moralu, udaljenost od zemaljskog zivota... Kant nije Dionis u Niceovim ocima, ima potencijal da bude, ali nije, izabrao je drugi put.

Dionis... zasto je bio toliko opsednnut njime... Citam u nekim kritikama "Niche veliki Dionista"

On je u "Rodjenju tragedije" predstavio koncepte apolonskog i dionizijskog, kao elemente svake grcke tragedije, dve suprotnosti. Apolon, bog Sunca, simbol jasnoce, zdravog razuma, sve sto cini neku osobu osobom, sto je cini drugacijom od ostalih, jedinstvenom, je apolonsko. Dionis, s druge strane, bog vina, simbol pijanstva, ekstaze, dionizijski ideal predstavlja nadilazenje sopstvenog bica, ulazak u vise sfere, puna afirmacija zivota, izlazak iz unapred odredjene forme.