Novica Lukić

Novica Lukić (rođen 14. septembra 1919. godine, Šljivovac, Kragujevac - poginuo 1. maja 1957. godine, Tunis) bio je potporučnik u Jugoslovenskoj kraljevskoj vojsci u Otadžbini tokom Drugog svetskog rata. Posle rata bio je major Francuske Legije stranaca.

Biografija

Rodio se u selu Šljivovac kod Kragujevca. Završio je gimnaziju i školu Vojnotehničkog zavoda u Kragujevcu. Posle aprilskog rata pridružio se ravnogorskom pokretu 1941. godine, kada je njegov stariji brat Milorad aktivan vazduhoplovni pilot osnovao Šljivovački četnički odred, koji kasnije prelazi u sastav Gružanske brigade a potom u 1. šumdijski korpus.

Krajem 1942. godine general Dragoljub Mihailović je Milorada i Novicu lično odlikovao zlatnom medaljom za hrabrost. Novica Lukić je za komandu 1. šumadijskog korpusa obavljao kurirske poslove i druge opasne zadatke pod šifrom Anđeo - 31. Stariji brat Milorad poginuo je 29. januara 1943. godine u jednoj borbi četnika sa Srpskom državnom stražom generala Milana Nedića.

Pred kraj rata Novica preživljava pakao bosanske golgote biva i ranjen, tada u činu potporučnika. Transportovan je sa većom grupom ranjenika u Češku. Posle oporavka nastoji da se vrati u Šumadijsku grupu korpusa ali bez uspeha. U Sloveniji prispupa u dopunski bataljon Dinarske četničke divizije sa kojom 1. maja 1945. godine napušta zemlju. Dospeva u logor Đezena u Italiji, a zatim u logor Eboli. U logoru Eboli napisao je nekoliko knjiga o ratnom putu šumadijskih četnika.

Godine 1947. odlazi u Francusku Legiju stranaca. Narednih pet godina bori se širom sveta, od Severne Afrike pa sve do Indokine. Posle okončanja petogodišnjeg staža 1952. godine dolazi u Francusku. Posle četiri godine koje je proveo u Francuskoj 1956. godine ponovo stupa u Legiju stranaca, sada u činu majora. Novica je poginuo 1. maja 1957. godine u Tunisu.

Izvor: Wikipedia