Problem oko spominjanje imena grada Knina je taj što se radi o većinskom srpskom gradu na teritoriju Hrvatske. U vremenima stvaranja Hrvatske države Hrvati su imali viziju ujedinnjenja svih građana Hrvatske, kako onih istinskih Hrvata koji počivaju blago u milosti Božjoj, tako i onih koji su, zaluđeni krivim antihrvatskim ideologijama, okrenuli leđa hrvatskoj težnji za samostalnošću. ali Hrvati su im svejedno pružili ruku pomirenja. koju oni na kraju nisu prihvatili, te su organizirano, kao pojednici i grupe konstantno radili protiv Hrvatske. Osnivanjem prosrpske paardržave Republike Srpske Krajine na teritoriju Hrvatske napravljena je glavna zapreka ujedinjenja i mirnog suživota svih građana Hrvatske, a Knin je kao epicentar ortodoksnog srpskog seperatizma postao sinonim za srpsku antihrvatsku pobunu i opći protuhrvatski teror.

ponavljas se .. kako ti ne dosadi .. "imali su viziju" ... 

znamo mi svi vrlo dobro kakvu su oni viziju imali ..

Na referendumu o samostalnosti, u svibnju 1991., 94% građana Hrvatske se očitovalo za suverenu hrvatsku državu svih njenih građana izvan zajednice SFRJ. Nakon proglašenja suverene i samostalne Republike Hrvatske počinje i vojna agresija na Hrvatsku dodatno potpomognuta od strane pobunjenih Hrvatskih Srba koji su opstruirali Hrvatsku teritorijalnu cjelovitost kroz RSK i ostale antihrvatske elemente rušeći tako mir i jedinstvo.


Tko to vi? Zaluđeni sljedbenici ideja ortodoksnih četnika koji su ispuzali iz Miloševićevog šupka?

idi malo gledaj u Sunce

какав лик.... 
брат од Уморног ....

Poruka je napisana na utakmici sa jevrejskim timom zbog simbolike i upucena je Srbima ne Hrvatima.

Dogodine u Kninu.

Do stvaranja,danasnje moderne izraelske drzave i tokom stvaranja,Jevreji su se uvek pozdravljali
i oprastali sa sledecom parolom,koja je glasila:¨Dogodine u Izraelu!¨.I sve tako,dok nisu uspeli
da stvore drzavu,kakvu sada poznajemo.Parola,¨Dogodine u Kninu!¨ simbolise teznju svih Srba,
a posebno proteranih,da se vrate na svoja vekovna ognjista.
Ja razumem,ovog malog vrageca i njegov strah,svesni su svi Hrvati da ce se jos igrati utakmica
za konacni rezultat.

Jedan od primjera na koji način propaganda utječe u ostvarivanju antihrvatsko-svetosavsko-ekstremističko-ekspanzionističko-velikosrpskih planova je slučaj "pismo kninskih policajaca."

Operacija “Pismo kninskih policajaca” – pedesetorica policajaca 4. srpnja. 1990. napisala je pismo tadašnjem sekretaru za unutarnje poslove Petru Gračaninu u kojem ga izvješćuju o tome kako “MUP Republike Hrvatske priprema zamjenu policijskih odora koje su slične odorama vojnika ustaške NDH”. Pismo su po već ustaljenoj praksi objavili svi mediji u Srbiji, odnosno u bivšoj Jugoslaviji. Pokrenula se velika hajka (reagirali su mnogi savezni dužnosnici) jer se radilo, kako su tada tvrdili, o “opravdanoj pobuni”. U vrijeme slanja pisma Gračaninu, hrvatska policija nije imala nikakvu odluku o izgledu odora. Već sutradan, 5. srpnja izbio je “spontani revolt naroda ispred stanice javne sigurnosti u Knin da bi spriječio progon milicionara potpisnika pisma”.

Ovaj primjer pokazuje kako potpuno izmišljena informacija, sadržajno promišljena, vremenski dobro tempirana, emitirana u više vrsta medija, postaje “istinitom”. Mnogi su u ovu informaciju povjerovali.Operacija “Pismo kninskih policajaca” imala je za svrhu da na neki način legalizira opravdanost “osnivanja srpske autonomne oblasti krajine u Hrvatskoj” koja je četiri dana ranije (1. srpnja 1990.) javno obznanjena pred mnoštvom na proslavi Vidovdana u Kosovu kod Knina. Po zamisli njezinih tvoritelja obuhvaćala je tri sjevernodalmatinske općine (Benkovac, Knin i Obrovac) i tri ličke općine (Gračac, Donji Lapac i Korenica), čiji je “glavni grad” Knin, a prvi predsjednik dr. Milan Babić. Ni jedan a poglavito “glavni grad” ne može biti pod nadzorom strane policije i to još zločinačke, nego mora imati vlastitu, odanu predsjedniku.

Model operacije “Pismo kninskih policajaca” u četiri koraka je:
skupina “nezadovoljnika”  ugroženost “zločinačkom odorom”
medijsko multipliciranje informacije
potpora dužnosnika (političkih istomišljenika)
stvaranje nelegalne političke tvorevine (“srpska autonomna oblast u Hrvatskoj”).

Dramatični događaji u Hrvatskoj tijekom 1990. i 1991. (oružana pobuna Srba) odvijali su se po scenariju vjetskim poznatim iskustvima sličnih pobuna u Sjevernoj Irskoj, Libanonu, Baskiji, Vijetnamu i drugdje.

Prva faza je uvijek formiranje političke stranke s terorističkim planovima i ciljevima.(uz zvuke jugoslavenske himne, u Kninu je 14. travnja 1990. održan predizborni skup kojeg je vodio dr. Jovan Rašković, predsjednik glavnog odbora

Srpske demokratske stranke, na kojem je najavljno da je vrijeme koje dolazi “proljeće srpskog naroda”.)

U drugoj fazi pripadnici stranke formiraju poluvojne odrede, koji noću uznemiravanju civilno pučanstvo i discipliniraju pripadnike vlastitog naroda ucjenom i terorom.(okupljanje i neredi građana srpske nacionalnosti 30. rujna 1990. u Petrinji, Dvoru na Uni i Glini pred stanicama javne sigurnosti  te ustanak srpskog naroda, otpočeo je u Petrinji upadom u Centar za zaštitu od požara, te presretanjem vozila s oružjem samo nekoliko kilometara od Petrinje... Oni ljudii koji ne žele surađivati s orgnizatorima pobune trpe nemilosrdne uvrede, šikaniranja, a dobivaju čak i batine.)

U trećoj fazi terorističke aktivnosti šire se na što veće područje kako bi snage reda bile raspršene, tako da nigdje nisu jake. Ta faza završava formiranjem manjih vojnih jedinica pobunjenika (tzv. Martićevi specijalci).
(Širenje “kninskog scenarija” na Petrinju, Glinu, Dvor na Uni, Donji Lapac, Obrovac, Pakrac, Vukovar, Plitvice potvrdila su predviđanja da će se nova demokratska Hrvatska biti na dulji rok izložena provokacijama velikosrpskih elemenata)

U četvrtoj fazi formira se pobunjenička vojska koja prelazi u strategijski napad. Sasvim je bilo jasno da “srpski dobrovoljački odredi”, tj. četnici, u Hrvatskoj nisu imali dovoljno snage da preokrenu inicijativu u svoju korist. No, zato je tu bila JNA, koja je “omekšavala” teren polaganom infiltracijom na važnim komunikacijskim pravcima. Sve te faze nastupnog djelovanja, dakle, odigrale su se i u Hrvatskoj – od formiranja Srpske demokratske stranke, preko noćnih straža, barikada, eksplozija, pa sve do gerilskih operacija tipa Pakrac, Plitvice, Kijevo, Vukovar...
Uslijedilo je zatim formiranje “nacionalne srpske garde” a nakon toga i “srpske vojske krajine”.

Што се тиче ове пароле, могу да се похвалим да сам директно одговоран и за њего настајање и битисање на трибини, као и на једној утакмици пре тога.

Први пут смо окачили овај транспарент на утакмици са Кипарским АПОЕЛ-ом ове године у квалификацијама за ЛШ, и то на источну трибину.




(пре утакмице)


Настала је као одговор на врхунски безобразну и иритантну паролу навијача Динама из Загреба, окачену дан раније, коју бих цитирао али ми је одвратно да понављам ужасну и огавну садржину тог транспарента.


Што се тиче садржине траспарента, то је једна порука која се манифестује у 2 верзије, Догодине у Призрену и Догодине у Книну и представља тежњу српског народа ка повратку у делове планете које смо традиционално настањивали пре етничких чишћења спровођених над нама.
Идеја је наравно преузета од јеврејског трад. поздрава "Догодине у Јерусалиму".