Grad koji je do formiranja socijalističkog Vijetnama 1975. bio poznat pod imenom Sajgon, jeste čudesna, ali i karakteristična mešavina neplanske gradnje sa bezbroj malih i često od vlage i sunca ispucalih stambenih zgrada, gusto načičkanih duž motociklima i tezgama zakrčenih ulica, i impozantnih kolonijalnih građevina koje služe kao javni objekti, muzeji ili galerije.

Finansijski i poslovni centar Vijetnama sa preko sedam miliona stanovnika i nekoliko miliona skutera, nalazi se na samom jugu, na obodu prostrane delte reke Mekong. Ovaj grad nosi ime, "oca" savremene vijetnamske nacije, pokojnog lidera vijetnamske komunističke partije i vođe otpora japanskoj, francuskoj i američkoj okupaciji Ngujen Sin Kunga, poznatijeg kao Ho Ši Min ("onaj koji prosvetljuje"). Verovatno najupadljivija odlika metropole je buka motora i sirena koje vijetnamski vozači bespoštedno koriste.

Centar Ho Ši Mina je odlično mesto za početak istraživanja duge i složene istorije vijetnamskog naroda. Tu se nalazi veliki kip posvećen Tran Hung Daou, vojskovođi iz trinaestog veka, koji je u dva navrata mudrom taktikom ostvario brilijantne pobede nad mongolskim osvajačima, u to vreme vladarima susedne Kine i najvećeg dela Azije.




U centru se nalaze i raskošne kolonijalne građevine iz doba francuske vladavine poput gradske skupštine, zgrade centralne pošte i velike katedrale. "Palata ponovnog ujedinjenja", sa uređenom konferencijskom dvoranam i u Vijetnamu nezaobilaznim komunističkim dekorom koji se sastoji od biste Ho Ši Mina, postavljene ispred crvene zastave sa srpom i čekićem, ratnim sobama u podrumu, i prostranim dvorištem sa savršenim travnjakom i egzotičnim tropskim drvećem, mesto je od ogromnog istorijskog značaja za Vijetnamce, pa je stoga i važna odrednica za strane turiste zainteresovane za fascinantnu istoriju te zemlje. Ova, spolja gledano, arhitektonski neimpresivna zgrada, koja je služila kao sedište vlade Južnog Vijetnama, simbol je pobede komunističkih snaga Severnog Vijetnama nad SAD i režimom juga. Dva tenka, koji su se prvi probili u srce bivšeg južnovijetnamskog režima, danas stoje izloženi ispred palate sa detaljnim natpisom o tome kojoj su jedinici pripadali i spiskom imena vojnika koji su ih opsluživali. Verovatno najinteresantniji objekat za one željne više znanja o ratu u Vijetnamu je Muzej ratnih eksponata. On ima mnoštvo potresnih fotografija koje ilustruju zverstva američkih trupa i stradanje civilnog stanovništva od hemijsko-biološkog oružja.

Pored ratnih događaja, Ho Ši Min je bio poprište i dramatičnih protesta budističkih monaha i vernika koji su krajem pedesetih i početkom šezdesetih godina prošlog veka, iako religijska većina, bili diskrimisani, pa i brutalno fizički proganjani od strane prve vlade Južnog Vijetnama koju je formirao katolički premijer Ngo Din Diem.

Vredna posete je i Pagoda Cara žada, taoistički hram u kineskom stilu iz 19. veka, koji je u popodnevnim časovima zakrčen do te mere da se u njega gotovo ne može ući i izaći, pa se policija redovno angažuje u rešavanju saobraćajne gužve i održavanju reda. Ovaj hram posvećen jednom od najvažnijih božanstava popularnog politeističkog taoizma, ima i bazen pun kornjača, životinja koje su zbog svoje dugovečnosti izuzetno poštovane u Kini i Vijetnamu. Kineska četvrt u Ho Ši Minu sadrži brojne lepe konfučijanske i taoističke hramove koje su izgradili kineski doseljenici u 18. i 19. veku. Najmnogoljudniji grad Vijetnama, zemlje sa najrazličitijim kulturnim uticajima i mnoštvom etničkih grupa, koji uz sve to ima i neverovatnu istoriju, nesporno ima puno toga da pokaže stranim poseticioma.

Izvor: B92