Buenos Ajres - buen aire

Kada su 1570. godine Španci osnovali naselje na obali reke Rio de la Plata, nazvali su ga po zaštitniku mornara - dobar vetar ili buen aire. Grad je skoro 200 godina tavorio kao nerazvijeno i zaostalo naselje dok Španci nisu počeli da mu poklanjaju više pažnje. Tokom tog vremena Buenos Ajres postaje centar za krijumčarenje svih vrsta robe između Južne Amerike i Evrope. Nezadovoljstvo španskom kolonijalnom politikom na tom području kulminira 1810. godine, kada dolazi do revolucije koja 1816. dovodi do nezavisnosti Argentine. Ovaj grad je s Argentinom, čiji je i glavni grad, delio burnu i nemirnu istoriju, za koju su karakteristična brojna politička i vojna previranja. Posledica svega toga je velik broj siromašnog stanovništva, koje živi u zaista lošim uslovima, što se i može videti u ovom gradu, naročito u prigradskim delovima.

Bez obzira na sva burna dešavanja, Buenos Ajres se odlikuje duhom punim šarma i strasti (oličene u argentinskom tangu) i onom specifičnom vrevom, tako karakterističnom za gradove Južne Amerike. Donji deo grada karakteriše arhitektura prefinjenog stila, veoma nalik na evropske gradove, sa širokim avenijama, lepom kolonijalnom arhitekturom i mnoštvom malih kafea koji su pronašli svoje mesto duž kaldrmisanih uličica. Ovaj grad, koji više podseća na evropske gradove nego na neki južnoamerički grad, gradili su imigranti, pretežno iz Francuske, Španije i Italije, pa otuda i taj evropski duh na ulicama Buenos Ajresa ili Portenosa, kako ga još zovu njegovi stanovnici. Mnoštvo zelenih parkova i širokih bulevara ponekad može da prevari turistu i da ga navede na pomisao da se nalazi u nekom evropskom gradu, a ne u Južnoj Americi.

Lepota Buenos Ajresa, kao i njegov lepršavi duh i nemirna istorija najbolje se može videti i osetiti na određenim mestima. Na zgradi Casa Rosada nalazi se jedan od najpoznatijih balkona na svetu. Ova roze obojena zgrada i njen balkon bili su svedoci mnogih političkih dešavanja koja su potresala Argentinu, naročito za vreme vladavine Huana i Evite Peron. Napravljena u italijanskom stilu, s fontanom koja se nalazi ispred nje, okružena palmama, obojena je u ružičasto kada je pretvorena u predsedničku palatu (do tada je bila zgrada pošte). Tadašnji predsednik Sarmiento odabrao je tu boju kako bi pomirio suprotstavljene političke partije, tako što je spojio crvenu i belu boju, koje su ih karakterisale. Danas je u prizemlju zgrade muzej, a notu svečanosti i ceremonijalnosti daje joj podizanje i spuštanje zastave na nju, praćeno plotunima stroja grenadira.

Na suprotnoj strani od palate Casa Rosada, na glavnoj plaži, nalazi se prelepa zgrada bivše španske opštine - Cabildo. Građena je u kolonijalnom stilu, sa svodovima koji krase njen prednji deo, a nekada je bila okružena plažama. Još od revolucije ispred ove zgrade stoji počasna garda, koju čine pripadnici čuvene Regimiento de Patricios, formirane još davne 1806. godine, odeveni u uniforme iz tog perioda. Danas je tu takođe smešten muzej, koji posetiocima pruža priliku da vide umetničke predmete i ikone. Katederala Metropolitana je još jedna građevina važna za istoriju ovog grada. Nalazi se na Plaza de Majo. Građena je u neoklasicističkom stilu, a veoma često je renovirana i obnavljana. Današnji izgled katedrale potiče iz 19. veka. Unutrašnjost je obogaćena pozlaćenim stubovima, tavanicom s venecijanskim mozaikom, kao i srebrnim oltarom. Tu se nalazi i grobnica generala Hosea de San Marina, argentinskog heroja, koji je predvodio revoluciju protiv Španije i koji je oslobodio Argentinu od vekovne kolonijalne zavisnosti.

Jedno od najživopisnijih naselja Buenos Ajresa svakako je La Boka, u prevodu - "Rupa". Naselje su podigli italijanski imigranti koji su radili na dokovima Buenos Ajresa. Taj deo grada je rodno mesto argentinskog tanga i dom fudbalske ikone Dijega Armanda Maradone. Svetlo obojene kućice nižu se duž ulica ovog dela, pa i duž njegove glavne ulice Caminito. To je siromašna oblast, ali odiše energijom i srećom. Puna je umetnika, slikara, uličnih zabavljača, kantina i igrača tanga, koji svoj ples izvode na ulicama. Mase turista danas posećuju La Boku u želji da osete specifičnu atmosferu koja odiše srećom.

Jedno od neobičnih mesta koje turisti rado obilaze u ovom gradu je i La Rekoleta. To groblje privlači brojne posetioce monumentalnom lepotom nadgrobnih spomenika i grobnica čuvenih i bogatih argentinskih porodica. Jedna od najskromnijih, ali i najposećenijih je grobnica porodice Duarte, u kojoj je sahranjena Evita Peron, koja i danas mnoge opčinjava svojim životom i tragičnom sudbinom.

Izvor: Krstarica

da li na ovakve teme treba odgovarati ili se ovo ostavi ovako samo za citanje?