Arapski brojevi

Hinduskom naučniku Abu Mašaru (abu-Mas’har, + 886., rodom iz Balka u Kurasanu, a živeo je u Bagdadu) koji je doneo na al-Mansûrov dvor astronomsko delo Sindhind pripisuje se uvođenje hinduske aritmetičke nauke sa njenim numeričkim sistemom (koji se na arapskom zove Hindi), kao i uvođenje oznake za nulu. G. Coedès -u Bulletin School of Oriental Studies, vol. VI (1931), str. 323—8, beleži pojavu arapskih brojeva i nule rano u sedmom veku u Indokini mnogo pre njihove pojave u pravoj Indiji. I zero (nula), koja je došla u engleski iz nekog talijanskog oblika, i cipher (nula), koja se pojavila u engleskom oko 200 godina ranije, dolaze od ar. sifr. To je prevod sanskr. reči koja znači empty (prazan). Prema jednom sirijskom izvoru koji citira F. Nau u Journal asiatique, ser. 10, viol. XVI (1910), str. 225. i d., brojevi su bili poznati nekom Sirijcu u manastiru u Kinasrinu god. 662.

Prema tome, al-Fazâriju, prevodiocu hinduskih dela, pripada zasluga što je arapski svet upoznao s hinduskim načinom označavanja brojeva. Tablice al-Khwârizmija i Habasha al-Hâsiba (+ između 867. i 874) možda su proširile njihovu upotrebu svuda u arapskom svetu.

Međutim, arapski matematičari i astronomi su bili spori u prihvatanju ovog ingenioznog hinduskog pronalaska. Još u jedanaestom veku nalazimo abu-Bakra Muhammada al-Karajija (nepravilno Karkhi, (+ između 1019. i 1029) da piše u svom delu al-Kâfi fi al-Hisàb (dovoljna količina u aritmetici) sve brojke slovima. Drugi, povodeći se za starom semitskom i grčkom praksom, upotrebljavali su slova alfabeta hisab al-jummal. Ahmad al-Nasawi iz Nase u Kurasanu, (+ ca. 1040), čije delo al-Muqnifi al-Hisâb al-Hindi (dokazivač hinduskog računanja) objašnjava delenje razlomaka i vađenje kvadratnog i kubnog korena skoro na najsavremeniji način, upotrebljavao je indijske brojeve, kao što je pre njega učinio al-Khwàrizmi. (domatrios)

Izvor: Wikipedia